Bad girl meets good guy (✔)

3. Een goed begin is het halve werk

'Wakker worden,' galmt er door de kamer. Ik negeer het en verberg mijn hoofd dieper in mijn kussen. 'Je wilde toch je leven veranderen, of niet?' Hoor ik Luke vragen. Langzaam kom ik overeind en kijk op de wekker.

'Ja, maar waarom in godsnaam zo vroeg?' Vraag ik als ik zie dat het pas 7 uur is. 'Je kunt niet vroeg genoeg beginnen,' zegt Luke en hij knipoogt even. 'Ga je maar omkleden, ik zie je zo beneden,' en met die woorden verlaat Luke de kamer.

Zuchtend kom ik overeind en rek me even uit. Normaal ben ik totaal niet gewend vroeg op te staan, 11 uur is normaal al vroeg. Vaak heb ik feestjes de avond ervoor en die duren vaak wel tot een uur of 5.

Ik pak wat kleding uit mijn koffer en ik loop naar de badkamer waar ik me omkleed. Wat ik nogsteeds appart vind is dat Luke me gewoon meteen wil helpen, ik heb hem natuurlijk wel gered, maar het is alsnog een hele verantwoordelijkheid die je op je schouders neemt.

Want hij gaat er toch veel tijd aan moeten besteden, en het is zomervakantie, dus die tijd besteed je veel liever aan leuke dingen doen met vrienden, lijkt me.

Opeens bedenk ik me ook weer dat ik nog met Bryan op vakantie zou gaan, maar dat is dan misschien niet zo'n goed idee...

'Kom je nog?' Roept Luke. 'Ja!' Roep ik terug en ik loop naar beneden waar Luke al klaar zit aan de eettafel. 'Wow, ontbijt aan tafel, dat hoeft niet hoor, ik ontbijt wel met een botetham in de hand,' zeg ik.

'Nee, dat moet juist wel, dat geeft je structuur,' zegt Luke. Ik grinnik even en ga aan tafel zitten. 'Wat?' Vraagt Luke. 'Hoe je dat zegt, je lijkt wel een expert,' zeg ik. 'Ik studeer medicijnen, en heb hier ook wel eens lessen over gehad,' zegt Luke droog. 'Oh, en dat maakt je meteen een expert?' Vraag ik.

'Het lijkt wel of je nu al wil afhaken,' zegt Luke. 'Nee, maar, ja, maar, sorry,' mompel ik. 'Ga nu maar eten,' zegt Luke en hij lacht even terwijl hij zelf een boterham uit de zak pakt en er een plak kaas op legt.

Ik zucht even licht en pak ook een boterham en doe er een laagje boter op, en vervolgens wat hagelslag. Het blijft een beetje raar hier zo te zitten met een jongen die je gister pas hebt ontmoet.

Mijn telefoon gaat over. 'Mag ik die nemen?' Vraag ik als ik zie dat het Bryan is. 'Ik houd je niet tegen,' zegt Luke. Ik neem mijn telefoon op. 'Hey Bryan,' zeg ik. 'Hey, ik heb alles geregeld hoor voor onze vakantie, schrijf 13 augustus maar in je agenda.'

Shit, Bryan heeft alles al geregeld... 'Euh Byan, ik kan niet mee,' zeg ik zachtjes. 'Daar kom je dan wel lekker laat mee, hoezo?' Vraagt Bryan. 'Ik ben aan het stoppen met drugs, drank enzo,' zeg ik. 'Je zit toch niet in een kliniek?' Vraagt Bryan. 'Nee, iemand helpt me,' zeg ik. Ik wil nog wat zeggen, maar Bryan hangt al op. Ik zucht even en ik stop mijn telefoon weer weg. 'Wie was dat nou weer?' Vraagt Luke. 'Een vriend, die me blijkbaar geen beter leven gunt,' zeg ik boos en ik neem een hap van mijn boterham.

Luke wil nog wat zeggen, maar haalt dan zijn schouders op. 'Laten we beginnen met een paar regeltjes om je leven een beetje op de rit te krijgen,' zegt hij. 'Zoals?' Vraag ik. 'Alleen feestjes op zaterdag en daar drink je maar een keer alcohol, ook ga je daar op een Christelijke tijd weer weg,' zegt hij. 'Wat vind jij een Christelijke tijd dan?' Vraag ik wat moeilijk. 'Uurtje of 2,' zegt Luke. Moeilijk kijk ik hem aan, dan begint een feestje juist net een beetje leuk te worden...

'Wat nog meer?' Vraag ik moeilijk. 'Je gaat eerst afkicken van de drugs, dus als je nog wat bij je hebt, wil ik het graag nu hebben,' zegt hij. 'Ik heb niets meer,' zeg ik. 'Zeker?' Vraagt Luke. Ik voel mijn wangen gloeien en ik schud mijn hoofd. 'Dan geef je dat dus zo aan mij,' zegt Luke. Ik knik even en zucht.

'Nu is het moeilijk, maar het gaat je helpen,' zegt Luke. Ik glimlach klein en ik knik even. 'Heb jij dan nog nooit drugs geprobeerd?' Vraag ik wat ongelovig. 'Tuurlijk wel, maar heb er verder nooit echt meer wat mee gedaan,' zegt Luke. Ik zucht even, wat ben ik toch stinkjaloers op die mensen zoals Luke of op mijn broer en zus, van die mensen die een goede studie hebben, niet verslaafd zijn, goede vrienden hebben en hun hele leven gewoon goed op de rit hebben.

'Geef je dan je drugs aan mij af?' Vraagt Luke na het ontbijt. Ik knik en ik loop naar mijn koffer waar nog 3 jointjes in zitten, ik pak ze er alle 3 uit, maar ik stop er 1'tje in mijn zak. Ik loop weer naar beneden en geef 2 jointjes aan Luke. 'Is dat echt alles?' Vraagt Luke. 'Ja,' zeg ik en ik staar een beetje naar de muur. 'Oké, ik ben heel even weg, ik ben zo terug, blijf je hier?' Vraagt Luke. 'Oké, tot zo,' zeg ik. Luke loopt de deur uit en een seconde of 45 later hoor ik hem wegrijden op zijn scooter.

Eigenlijk zou ik hier blijven, maar ik kan het toch niet laten om even naar buiten te gaan, ik loop naar de hangplaats van onze vriendengroep, ik was er daarnet nog zo van overtuigd dat ik deze uitdaging echt aan moest gaan, maar het lijkt wel alsof iets me steeds tegen houdt.

Als ik daar ben zie ik Byan ook staan, met nog wat andere vrienden. Hij komt naar me toe lopen. 'Wat doe jij hier? Je was toch aan het afkicken,' zegt hij bot. 'Gun je mij geen beter leven ofzo?' Vraag ik boos. 'Jawel,' mompelt Bryan. 'Nou dan,' zeg ik. Het blijft even stil. 'Mag ik je aansteker lenen?' Vraag ik. Een beetje verbaasd kijkt Bryan me aan. 'Eerst wil je er mee stoppen en nu toch weer mijn aansteker lenen?' Vraagt hij. 'Alleen deze nog,' zeg ik zachtjes. Bryan haalt zijn schouders op en geeft me de aansteker. 'Dankje,' zeg ik en ik steek het jointje aan.

'Wie helpt je eigenlijk?' Vraagt Bryan. Ik vertel hem wat er gister is gebeurd. 'Volgensmij doe je dit alleen omdat je hem leuk vindt,' zegt Bryan met een kleine grijns op zijn gezicht. 'Natuurlijk niet,' mompel ik. Maar eigenlijk begin ik steeds meer te twijfelen of dat wel de rede is..

'Melanie, als je nu al tegen me liegt weet ik niet of dit gaat werken,' hoor ik een stem zeggen, het is Luke..

I'm so sorry,

Het heeft echt vreselijk lang geduurd, maar ik had een beetje wat je noemt een schijversblock, ik ben er gelukkig wel weer overheen, al vind ik dit hoofdstuk ook niet eens zo heel geweldig,  maar ik wilde het toch posten omdat het boek ondertussen al meer dan 600 keer is gelezen :O

Dus sorry als dit hoofdstuk een beetje raar is, maar ik heb weer meer inspiratie voor de volgende hoofdstukken nu :P

Ik hoop volgende week weer een hoofdstuk af te hebben. Dus hopelijk tot dan.

Fijne week!