Bad girl meets good guy (✔)

15. Het is nog niet over

Opgelucht, maar ook schuldig loop ik het politiebureau uit. Het is gewoon een vreselijk idee dat ik hier nu weg loop zonder problemen en Sanne en Bryan over twee weken terug moeten komen voor een rechtszaak en dan waarschijnlijk een paar maanden de bak in draaien. Maar ze wilden dit zelf, voordat ik het bureau verliet zag ik ze nog staan, ze glimlachten juist vrolijk naar me. Dus ik zou me eigenlijk helemaal niet schuldig moeten voelen, maar ik doe het toch.

En ik voel me natuurlijk het meest schuldig naar Luke toe. Ik weet niet zeker of hij me zo nog wel wil zien..

Maar er is één ding dat ik wel zeker weet : ik doe nooit meer iets crimineels, ik ben er echt helemaal klaar mee. Ik wil mezelf ook nooit meer bewijzen voor anderen. Ze moeten me maar nemen zoals ik ben, anders hebben ze pech. Wel jammer dat ik me dat nu pas bedenk...  Maar nu is het te laat om te piekeren over het verleden, nu moet ik eerder piekeren voor de toekomst, vrees ik.

Hoe dichterbij Luke's huis ik kom, hoe harder mijn hart begint te kloppen. Als ik zijn straat in loop krijg ik bijna de neiging om me om te draaien en weg te rennen en nooit meer terug te komen. Maar ik moet niet weg rennen voor dit, ik heb het tevens zelf aangericht.

Ik bijt even op mijn lip als het huis van Luke in zicht komt, ik stap de voortuin binnen en ga voor de voordeur staan. Ik haal diep adem en steek de sleutel in het slot en stap het huis binnen.  'Hallo?' roep ik, maar er komt geen antwoord. Zou hij me negeren? Ik loop naar de woonkamer, maar daar is Luke ook niet, ook in de keuken is hij niet te bekennen. Net als ik denk dat hij niet thuis is hoor ik voetstappen op de trap, ik slik even en ga op de bank zitten.

De deur vliegt open, en daar staat Luke in de deuropening, hij ziet er niet heel blij uit, maar ja dat was wel te verwachten. Ik had niet verwacht dat hij me zou feliciteren met mijn geweldige misdaad. Luke zegt niets en gaat op de stoel tegenover me zitten. 'Hoi,' mompel ik. Luke zucht diep en blijft stil. 'Sorry,' zeg ik zachtjes.

'Waarom?' vraagt Luke geïrriteerd. 'Ik wilde bewijzen dat ik geen watje was,' mompel ik, ik weet dat het geen goede reden is.. 'Oh, en daarom sluit je maar even een drugsdeal?' vraagt hij boos. 'Nou op zich heb ik geen drugsdeal gesloten, hij mislukte,' zeg ik onschuldig.  Al had ik dat beter niet kunnen zeggen..

'Daar gaat het niet om! En, heb je zelf ook gebruikt?' vraagt Luke boos. 'Nee, echt niet!' zeg ik snel. 'Eigenlijk weet ik niet of ik je wel moet geloven, je liegt toch altijd. Het zou me niets verbazen als je gewoon weer net zo verslaafd bent als in het begin!' schreeuwt hij. 'Dat ben ik niet, ik zweer het!' zeg ik. Luke zucht even en knikt.

'Hoe kan het dat je al vrij bent?' vraagt hij nors. 'Nou.. We mochten sowieso de rechtszaak in vrijheid afwachten maar ik krijg sowieso geen straf, ik ben vrijgesproken,' zeg ik. In de hoop dat het hem een beetje vrolijker maakt. 'Hoe kan dat nou?' vraagt Luke achterdochtig.

'Sanne en Bryan hebben de schuld op zich genomen omdat ze zich schuldig voelden,' zeg ik. 'Oh, dus jij gaat daar maar in mee? Je hebt het zelf gedaan, wees dan ook zo volwassen om de straf op je te nemen, jezus!' schreeuwt hij.

'Wilde ik eerst ook, maar toen hadden ze de verklaring al afgelegd en als ik dan een andere zou afleggen dan zaten we allemaal nog langer vast, en dan wilden ze vast niets meer met me te maken hebben,' verdedig ik mezelf. 'Dus? Het is maar beter dat jullie niet met elkaar omgaan, ' snauwt Luke.  Ik zucht even en schud mijn hoofd. 'Dat is niet nodig, ik heb er echt van geleerd. Ik weet dat ik dat altijd zeg en dat je me nu sowieso niet meer vertrouwt, maar ik meen het,' zeg ik en er rolt een traan over mijn wang.

'Ik snap dat je me nu niet meer 100% kan vertrouwen, maar ik hoop dat je me een tweede kans wil geven,' zeg ik.

'Ik kan je inderdaad niet meteen vertrouwen, maar ik weet ook wel dat het je spijt.. Oké, je krijgt nog één kans, maar verpest die niet,' zegt Luke al weer ietsje vriendelijker. 'Dankje!' zeg ik vrolijk. 'Ik ben boven, ik moet nog leren,' mompelt hij en zonder mij verder nog een blik waardig te gunnen loopt hij naar boven.  Ik bijt even op mijn lip en pak mijn telefoon uit mijn zak en zie dat ik een paar sms'jes heb.

Sanne : Goed gedaan! Ga het nou nu maar lekker goed maken met Luke! Je kunt hem meenemen uit eten of zo, of... Nja je snapt het wel xD

Ik grinnik even en stuur een sms terug.

Melanie: Hij heeft het me wel vergeven, maar hij is nog wel boos. Dat uit eten gaan is wel een goed idee! Maar.. Heb je al iets gehoord over hoe lang jullie straf wordt? :$

Sanne: Ik heb altijd goede ideeën, dhu ;$  En houd nou eens op over die straf, dat is ons probleem, niet het jouwe, je hoort het nog wel.. Ik moet nu echt gaan, fijne avond ;)

Melanie: Oké... Bye...

Soms snap ik echt niet dat Sanne er zo luchtig over kan doen..  Ik zie dat Bryan ook een berichtje heeft gestuurd, ik glimlach even en lees hem.

Bryan: Yoo, ik hoop dat 't goed komt met jou & de persoon van wie ik de naam vergeten ben :$

Melanie: Hij heet Luke dombo, en ja het is wel goed, denk ik..

Bryan: Oja! Je moet trouwens wel naar de rechtszaak komen als getuige, daar krijg je binnenkort nog een oproep voor. Maar maak je geen zorgen, vertel gewoon het zelfde verhaal dat je in de verhoorkamer hebt verteld, en dan komt alles goed ^.^

Melanie: Oké dan..

Ik had er eigenlijk niet aan gedacht dat ik ook nog moet getuigen, ik vond een keer liegen eigenlijk al meer dan genoeg...

Maar dat is een zorg voor later, eerst ga ik een restaurant bellen om te reserveren voor vanavond, ik heb nog wel een klein beetje spaargeld, dat is waarschijnlijk net genoeg om dit te betalen. Ik pak de huistelefoon en de telefoongids en toets het nummer in van het restaurant.

'Luke?' roep ik. 'Ja?' roept hij redelijk geïrriteerd terug. 'Wil je even komen?' vraag ik vrolijk. 'Waarom?' vraagt hij nors. 'Kom nou maar, ik heb een verrassing voor je!' roep ik terug. 'Oké oké,' hoor ik hem mompelen en hij komt naar beneden.

'Wat?' vraagt hij. 'Ik heb gereserveerd bij dat restaurant waar je het laatst over had,' zeg ik. 'Tja, dat was dan voor niets, want ik heb al avondeten gemaakt,' zegt hij droog. 'Oh...' mompel ik.

Luke grinnikt. 'Nee joh gek, ik vries het wel in,' zegt Luke. 'Maar denk maar niet dat je me om kunt kopen,' zegt hij plagerig. 'Nou, dat heb ik zo juist al gedaan,' zeg ik onschuldig.

---

'Truste!' mompel ik en langzaam sluit ik mijn ogen. Sanne had echt gelijk, tijdens het eten hebben we echt alles uitgepraat, je kan veel over Sanne zeggen, maar dit werkt.

Net als ik bijna in slaap val gaat mijn sms toon af, wie sms't nou nu nog? Ik pak een beetje slaperig mijn telefoon van het nachtkastje en zie dat het een onbekend nummer is.

Die drugsdeal is nog niet over, jullie hebben gefaald en ik wil nog steeds mijn cocaïne, je regelt vóór volgende week de afgesproken hoeveelheid of het bedrag dat daarbij hoort, of je hebt een probleem.

Mijn ogen worden groot. Hoe komen deze mensen aan mijn nummer?

---

Ohgod, nu moet je zich toch weer met drugs bezig houden :(

Benieuwd hoe dit afloopt? Vote en comment ^.^

Fijne week! x