Bad girl meets good guy (✔)

19. Pardon?

''Wat vreselijk voor je,'' stamel ik. Luke knikt even en zucht. ''Ik snap het gewoon niet. Hij was zo'n aardige man, waarom zou iemand hém willen vermoorden?'' vraagt hij. Ik kijk hem recht in zijn ogen aan en zie verdriet, verdriet dat ik heb veroorzaakt.

Hoe had ik ook zo dom kunnen zijn om maar gewoon iemand te vermoorden? Ik had gewoon moeten weten dat hier veel meer achter zat. Naïef. Ik was gewoon vreselijk Naïef. Ik dacht alleen maar aan dat stomme geld.

''Weet ik niet,'' mompel ik. ''Ik hoop in ieder geval dat ze de dader zo snel mogelijk vinden en hem voor altijd opsluiten,'' zegt Luke opeens fel . Ik bijt op mijn lip en ik knik. ''Maar goed.. Mijn vader komt hier zo eten, als je dat oké vindt?'' vraagt Luke. ''Dhu, natuurlijk,'' zeg ik snel en ik loop naar de keuken toe.

''Wat ga je doen?'' vraagt Luke. ''Koken natuurlijk,'' zeg ik terwijl ik allerlei pannen waarvan ik denk dat ik ze nodig heb uit de kast aan het halen ben. ''Dank je,'' mompelt Luke.

Oh shit, ik kan niet koken.. Al weer zo'n slimme spontane actie..

''Of weet je wat.. Ik uh, bestel wel pizza,'' mompel ik.

---

''Ik weet ook nog die ene middag in de dierentuin toen hij achterna werd gezeten door die wesp en daarom zijn ijsje weg gooide. Alleen hij gooide het op het hoofd van onze moeder, oh dat was zo grappig,'' zegt Luke's vader. Alleen zijn mond lacht niet mee. Logisch, want zijn broer is dood. En dat is mijn schuld.

''Ik snap het gewoon niet,'' mompelt Luke. ''Nou kijk.. In de wijk waar Andrew woonde is heel veel criminaliteit, alleen niemand durfde er ook maar iets tegen te doen. Alleen hij. Je oom probeerde op allerlei manieren de criminele praktijken in zijn wijk te stoppen.'' Luke's vader stopt even met praten en neemt diep adem. ''Waarschijnlijk is hij daarom vermoord.''

''Ze hebben er vast iemand voor ingehuurd. Vaak weet die persoon niet eens wie die vermoordt en waarom. Maar dat zijn juist de ergste,'' sist Luke's vader.

Oké, deze woorden doen pijn.. Luke's vader heeft verdomme nog gelijk ook. Ik ben een moordenaar, een vreselijke moordenaar. En niet alleen dat, ik ben gewoon een vreselijk mens. Ik zit hier met twee mensen aan tafel die door mij een familielid zijn verloren, en ik zeg niets.. Simpelweg omdat ik te laf ben.

Elke keer zei ik tegen mezelf dat ik mijn leven zou verbeteren. Telkens dacht ik 'nu gaat het lukken.' Maar ik maak er altijd een puinhoop van, overal waar ik kom doe ik mensen verdriet. Eigenlijk zou ik ergens afgezonderd moeten leven van de rest van de wereld. Zo heeft tenminste niemand meer last van me en kan ik ook niemand meer pijn doen.

''Maar ik moet nu gaan, ik moet nog van alles regelen,'' zegt Luke's vader schor. Luke knikt en laat zijn vader uit.

Als ze de kamer uit zijn sta ik langzaam op en begin de tafel af te ruimen. Al is er niet heel veel af te ruimen, alleen een paar pizza dozen. Ik stapel de drie kartonnen dozen op elkaar en smijt ze in de afvalbak buiten.

''Ik ga slapen,'' zegt Luke en zonder nog op mijn antwoord te wachten loopt hij naar boven.

Zodra hij uit mijn zicht verdwijnt rollen de tranen over mijn wangen. Ik kan toch nooit met zo'n geheim tegenover hem blijven leven? Ik moet het hem ooit vertellen, maar dan is het sowieso voorbij.

Maar eerst moet ik er voor zorgen dat Luke's leven binnenkort niet ook voorbij is... Ik moet nu gewoon aan meer geld zien te komen en mijn verstand even op nul zetten.

---

''Hier is je geld,'' zegt Lucy en ze drukt verschillende bankbiljetten in mijn hand. Als ik ze na tel zie ik dat het duizend euro is. ''Je geeft me dus echt alles?'' vraag ik verbaasd. Ze zucht en knikt. ''Ja.. Je verdient het,'' zegt ze zachtjes. ''Oké, bedankt dan,'' zeg ik. Lucy wil nog wat zeggen maar ik loop al het steegje uit.

Ze moet dus echt niet denken dat ik bevriend wil blijven met haar of zo. De enige reden dat ik hier ben is voor het geld. Ik heb nu dus al drieduizendvijfhonderd euro. Nog vijftienhonderd te gaan. ''Hoe kom ik in godsnaam aan nog meer geld,'' jammer ik hard op.

''Je zoekt geld?"

Verschrikt draai ik me om en zie een jongen van begin twintig. Ik moet toegeven, hij is best knap. Hij heeft mooie bruine ogen en zijn donkerblonde haar zit echt perfect. Daar moet hij echt lang over doen elke ochtend..

''Uh ja.. Maar ik ga niet iemand vermoorden want dat is echt..'' ''Nee, je hoeft niemand te vermoorden,'' grinnikt hij. ''Wat dan?'' vraag ik achterdochtig. ''Hoe oud ben je?'' vraagt hij. ''Hoezo moet je dat weten?'' vraag ik bot. ''Ben je minderjarig, ja of nee?'' vraagt hij. ''Nee, maar hoezo?'' vraag ik ongeduldig.

''Als je met me naar bed gaat krijg je vijfhonderd euro,'' zegt hij droog. ''Pardon?" vraag ik geschrokken. ''Je hoort me wel,'' zegt hij.

''Betaal je serieus zo veel?'' vraag ik walgend. ''Ik ben rijk, dus nou en,'' zegt hij simpel.

Ugh, wat heb ik een hekel aan dat soort rijkeluiskindjes, ze denken echt serieus dat ze alles kunnen kopen. Oké, ik moet toegeven, het klinkt aanlokkelijk. Maar ik kan dit echt niet doen. Dit is gewoon vreemdgaan. En ik heb gisteren Luke's oom vermoord. Dus het lijkt me nou niet zo'n goed idee om ook nog eens vreemd te gaan.

Maar aan de andere kant heb ik het geld gewoon nodig.

''Nou? Doe je het?" vraagt hij ongeduldig.

Wel ja, ik zei mezelf gister nog dat ik mijn verstand op nul moest zetten.. Luke gaat me hier natuurlijk niet dankbaar voor zijn, maar als ik dit niet doe dan is hij over twee weken dood..

En als ik moet kiezen tussen Luke bedriegen of Luke dood dan is de keuze al snel gemaakt.

''Oké, ik doe het.''

--

Euh tja.. Het is een kans voor geld, maar vreemdgaan? :/

Wil je weten hoe dit afloopt? Vote & comment ♥

Fijne week! x