PSYCHO

Chapter 7

Vote, comment and please follow.

ASH'S POV

Ash Apartment

Nagising na lang ako na nandito na ko sa apartment ko mismo. Sobrang sakit ng buong katawan ko lalo na ang lagusan ko na pinagsawaan ng kambal, sabayan pa ng gutom ko.

Teka, ilang oras na ba ang nakalipas!? Mabuti na lamang at weekend ngayon at walang pasok.

Tumayo na ko sa pagkakahiga upang maglinis ng katawan at kumain. Agad kong napansin ang mga gamot na nakalagay sa ibabaw ng mini drawer ko kasama na ng mga painkillers at prutas. Malamang sila din ang nag iwan nito dito.

Mula ngayon ibang-iba na ang magiging takbo ng buhay ko, hindi ko pa din makalimutan kung pano nila ko pinagsamantalahan at basta basta na lang takutin at pagbantaan.

Nagtungo nako ng palikuran at humarap sa salamin, hindi ko na napigilan ang mga luha kong magunahan sa pagtulo. Tila isang bangungot.

Bakas ang mga pulang marka na iniwan nila sa buo kong katawan, ang ilan ay nagiging kulay violet na din dulot ng sobrang pagkaka sipsip at mangilan ngilang kagat.

Maraming tumatakbo sa isip ko ngayon na alam kong hindi maganda ang kahihitnan. Pano kung wala na silang Ash na makita sa mga susunod na araw?

Magiging malaya na'ko.

Pero ang mga mahal ko sa buhay pano na sila, si Inay at ang mga kaibigan ko.
Alam kong walang buti ito na maidudulot kaya naman binilisan ko na ang pagligo at agad nagtungo sa maliit kong kusina upang maghanada ng makakain.

Lumipas ang Sabado't linggo na nasa apartment lang ako at nagpapahinga. At ngayon nga'y lunes na naman kaya maaga akong naghanda sa pagpasok.

Sinuot ko na ang uniporme kong pang-aral na nung nakaraan lang dumating, sakop pa din ng scholar ko kaya lubha kong pinagpapasalamat.

Montecillo University

"Ash! Ano ng nangyari sayo? Kumusta ka na?"

"Alalang-ala ko sayo dahil sa nangyari nung nakaraan, pero wala man lang akong contacts sayo o sa mga kakilala mo't kamag-anak!"

"Ano ka ba, May! Ayos lang ako. Kita ko naman buhay pako't malakas."

Dinaan ko na lang sa tawa ang usapan upang hindi na mag alala si May, mabuting tao si May kaya naman ayoko na syang masali pa gusot na pinasok ko.

"Sigurado kang okay ka lang ha!? hindi ka ba nila sinaktan o ano?"

"Ayos nga lang ako, May. Promise!" pagkumpirma ko dito.

Sakto namang dumating na ang aming prof at nagsimula ng magklase. Balitang balita ang naganap nung nakaraan lang ngunit pinagsasawalang bahala ko na lang. May mga mapanuring mata akong nakikita ang iba naman ay dedma ma lang.

Natapos ang pang umagang klase at ngayon nga'y lunch break na. Nagtungo kami ni May sa canteen upang kumain.

Umorder ako ng Bicol Express na favorite kong ulam at isang rice. Habang si May naman ay Beef Steak ang napiling iulam. Abala kami sa pagkain ng, tumahimik ang paligid at lahat ay napatingin sa mga pumasok sa canteen.

Ang Montecillo Clan.

Pilyong ngisi ang mababanaag sa mukah ni Mike ng pumasok sa canteen, habang suot naman ni Matt ang seryoso nyang mukha.

Lahat na ata ng santo ay natawag ko na sana ay hindi nila ko mapansin. Ngunit, heto na sa sila at papalapit na sa kinauupuan namin.

Dahil medyo may kahabaan ang mesa at  magkatapatan kami ni May, mabilis na naupo ang kambal sa magkabilang gilid ko habang ang ibang kasamahan naman nila ay syang umukupa sa iba pang bakanteng upuan.

Tumayo lahat ng balahibo ko ng bulungan ako ni Matt.

"How are you, my sweetheart?" kasabay ng mumunting pagngisi.

Nagtayuan ang ilan sa mga kasamahan nila sa clan upang kumuha ng kanilang order. Hindi ko na sana sasagutin pa si Matt ng maramdaman ko ang mga kamay nito na pumipisil sa hita ko sa ilalim ng mesa. Pervert.

"I'm asking you my sweetheart, hmm."

"I...Im okay." utal kong sagot.

"Stop acting being so cute kitten or else I will deveor you right here." Singit naman ni Mike sa usapan. Napailing na lang ako sa kamanyakan ng dalawang 'to.

Patapos na kaming kumain at akmang tatayo na ako ng magsalita si Matt.

"After class, at the quarter. At exactly 4:00 pm. Be late and you will receive your punishment."

Awtomatiko akong napahinto at napatango na lamang kahit labag ito sa aking kagustuhan para matapos na ang usapan. Alam kong may pagtataka at pag-aalala sa mga mata ni May, ngunit mas pinili na lang din nyang hindi magtanong at binigyan na lamang ako ng pilit na ngiti.

Enjoy Reading!

HAPI_JD