PSYCHO

Chapter 12

Vote, comment and please follow.

ASH'S POV

Montecillo Mansion

Tahimik kaming nakarating dito sa Mansion, wala ni isang ibig magsalita at kapwa may kanya-kanyang iniisip. Sa totoo lang, natatakot ako sa kanila lalo. Nakatitig sakin ngayon si Matt habang si Mike ay pirmeng nakaupo lang sa katapat kong sofa.

"You really did try to escape from us!" pagalit na sabi ni Matt.

"Hindi Matt, pakinggan mo muna ko. Balak ko lang bisitihan si Ina-"

Hindi ko natuloy ang sasabihin kong alibay ng itumba nito ang maliit na mesa nasa tabi nya. Nanginginig ako sa takot. First, si Mike halos nag iba ang buong pagkatao nya ng makita akong tatakas. Then, si Matt sobra ang pagiging bayolente.

"Matt..Mike.. please, I'm sorry..." umiiyak ko ng turan.

"Gagawin ko ang lahat ng gusto nyo. Lahat-lahat, just don't hurt me or anyone important to me." pagsusumamo ko sa dalawa.

Alam ko kung gaano kamali ang ginawa kong pagtakas, pano na lang pala ang mga kaibigan kong maiiwan kung saka-sakali? Baka pati sila madamay.

"This is the last time that you will be doing this Ash, and once maulit pa 'to, you better be ready!" pabantang wika ni Matt.

"You can't escape us, Ash!" narinig ko na din ang boses ni Mike, but this time sobrang seryoso.

"And even if you do, we can still find you and make your life a living hell!" dagdag pa nito at tahimik na umalis ng Mansion. Narinig pa namin ni Matt ang pagpa-paandar nito ng kanyang kotse paalis.

"Since we were kids, Mike is always the emotional one. Ayaw na ayaw na nyang nababanggit ang pagkawala ni Mom, and worse, he hated the most the feeling of someone we love leaving us. That's why he is acting that way." wika ni Matt.

Hindi ko alam bakit ito sinasabi ni Matt, pero ngayon malinaw na ang lahat. Dahil miski ako ay nagiging emosyonal pagna-aalala ko ang Papa ko na namayapa. I really felt guilty right now. May mali ba sakin? Dahil iba lagi ang dinidikta ng isip ko, ng puso at ng mga ginagawa kong aksyon pag ang kambal na ang usapan.

Am I falling for them now, or am I in their trap? or was it just a confusion? Did I really enjoy their psychotic way of showing love and compassion for someone important to them?

Awa lang ba'to sa kanila, or this is actually the true feeling I want them to see, that I actually care for them. Pero kung totoong nafafall ako, pano na yung mga bad experiences for them, ganun-ganon na lang ba yon kakalimutan?

"Go to our room, Ash, Now!" utos ni Matt.

Nakadagdag pa sa kaba ko ang pagtawag nila sakin sa pangalan ko na dati ay endearments nila ang laging bukambibig.

I know what will happen next, and I'm ready for it.

-

Pagka-akyat ko sa kwarto namin ay naabutan kong nasa kama si Matt. Nakasuot pa ito ng kanyang white long sleeve at slacks na tanging medyas na lamang ang sapin sa paa. Ang pogi ni Matt sa kanyang dating, sobrang manly ng kanyang hitsura.

Hindi nako nagpatumpik-tumpik pa at agad akong naghubad ng lahat ng saplot ko sa katawan. Sumampa ako sa kama makaraan kong alisin ang lahat ng suot ko. Pagkasampa ko sa mga binti ni Matt na nakalatag sa kama ay sinimulan ko na syang halikan.

Wala akong nakuhang pagtugon ngunit hindi ito dahilan para tumigil ako. Tinanggal ko ang pagkakabutones ng kanyang suot at pinasadahan ng malambot kong kamay ang matipunong dibdib nito patungo sa kanyang napakagandang 6 pack na abs.