PRINCIPESSA

Κεφάλαιο 10

Εύας POV

Ξυπνάω το πρωί από τον ήχο του ξυπνητηριού. Ήταν 7:00...

Βλέπω το μπλε τετραδιάκι δίπλα μου. Μάλλον θα με πήρε ο ύπνος την ώρα που έγραφα.

Το έβαλα στη τσάντα μου κι άνοιξα τη ντουλάπα μου να δω τι ρούχα θα φορέσω.

ΒΡΉΚΑΑ!!! Θα βάλω το μαύρο χοντρό  μπλουζάκι μου με τη σκούρα μπλε φόρμα!!

...

Είμαι στη τάξη και βλέπω την Αθηνά να έρχεται.

-Πάμε κάτω? Έχω υπερένταση!!!

-Καλά πάμε!!  Λέω και γελάω

Πάμε σε ένα από τα καλοριφέρ του Λυκείου λίγο πιο έξω από τα γραφεία των καθηγητών.

- Πρώτη ώρα κενό....  Μου λέει η Αθηνά και βλέπω την ευτυχία να κυριαρχεί στο πρόσωπό της

-Επιτέλους!!

Κοιτάω λίγο προς το γραφείο και βλέπω να βγαίνει η Οδύσσεια και να πηγαίνει προς το ασανσέρ. Το καλεί και γυρνάει να με κοιτάξει απότομα.

Γυρνάω και εγώ απότομα να κοιτάξω αλλού. Γαμώτο με έπιασε να τη κοιτάω γαμωτοο!!

Γυρνάω σιγά σιγά και τη βλέπω να με κοιτάει ακόμα.. Έχει κολλήσει το βλέμμα της πάνω μου.

Αυτή τη φορά εγώ συνεχίζω να τη κοιτάω...

Καλά από που έρχεται το ασανσέρ και κάνει τόσους αιώνες να φτάσει?!

Φτάνει επιτέλους, το παίρνει και φεύγει.

-Τι κόλλημα έχετε πάθει η μία με την άλλη δεν μπορώ να καταλάβω.
Α η Αθηνά!! Ούτε που κατάλαβα πως μας  κοιτούσε...

-ΕΓΏ?! ΑΥΤΉ!!

-Τα θέλει και εσένα ο κώλος σου!!!

Κάνω ένα ξινό υφάκι και συνεχίζω να απολαμβάνω τη ζέστη του καλοριφέρ

...

Έρχεται η ώρα της πρόβας και πάμε στο αμφιθέατρο μαζί με την Αθηνά..

Καθόμαστε στις θέσεις μας και μετά από 5-6 λεπτά αρχίζουμε να παίζουμε τα τραγούδια.

Τελειώνουμε τα 3 από τα 5 και κάνουμε ένα διάλειμμα.

Έρχεται η Αθηνά κοντά μου

-Γύρνα διακριτικά στα αριστερά σου.  Μου ψιθυρίζει

Γυρνάω αργά και διακριτικά και βλέπω την Οδύσσεια να κάθεται και να με κοιτάει με ένα άγριο βλέμμα. Γυρνάω με τον ίδιο τρόπο και ρυθμό προς την Αθηνά.

-Ναι.

"ΟΟΟΟ ΈΧΕΙ ΚΑΤΑΝΤΉΣΕΙ ΚΟΥΡΑΣΤΙΚΉ ΌΜΩΩΩΣ" κάνει η φωνούλα στο μυαλό μου και ναι το ξέρω έχει καταντήσει κουραστική αλλά δεν πειράζει. Ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία είναι.

Α να και η Αλεξανδράκη!!! Τη καλή σου τη κουβέντα είχαα. Όπου γάμος και χαρά η Αλεξανδράκη πρώτη!!!
Μου κλείνει και το μάτι. Είναι και flirty τρομάρα της! Καλά με όλους είναι αλλά και πάλι... Δεν μπορώ, δεν τη χωνεύω. Το παίζει αυστηρή ενώ δεν είναι. Άστο καλή μου, δεν το έχεις. ΑΣΤΟ!!!

-Λοιπόν, όλοι στις θέσεις σας συνεχίζουμε!!! 

...

Έρχεται ο πατέρας μου και πάνω που πάω να μπω στο αμάξι βλέπω την Οδύσσεια να περνάει ακριβώς δίπλα μου. Με κοίταξε για πάρα πολύ λίγο και έστρεψε το βλέμμα της μπροστά. Αμ δε κοιτάς τώρα ε! Πάει ο τσαμπουκάς τώρα πριγκιπέσσα!!

Τι να πεις... Μπορεί να φοβήθηκε. Αλλά γιατί να φοβήθηκε? Σαν καθηγήτρια δεν είχε κάτι να φοβηθεί. Κι όμως, αυτό επιβαιβεώνει πως δεν παρεξήγησα τον τρόπο που κοιτούσε και πως τα πράγματα έγιναν όπως ακριβώς τα είδα και εγώ και η Αθηνά.
Τι λέω μωρέ?! Το πράγμα φαίνεται από μακριά.. Αποκλείεται να κάνω λάθος εγώ, η Αθηνά, η Μάγδα... Η τύπισσα έχει εμμονή μαζί μου όπως και εγώ μαζί της. Τουλάχιστον εγώ είμαι διακριτική... Τουλάχιστον εγώ ούτε κοιτάω απειλητικά κανέναν, ούτε καν που το άρχισα εγώ όλο αυτό!!! Το παραδέχομαι η Οδύσσεια είναι πανέμορφη και μου αρέσει τρελά αλλά ούτε μια φορά δεν νοιάστηκε για εμένα! Ούτε μία! Και πάει να βγει και από πάνω! Νομίζει ότι θα τη φοβηθώ! Όχι πριγκίπισσα. Δεν έχει γεννηθεί ακόμα ο άνθρωπος που θα με φοβίσει.