PRINCIPESSA

Κεφάλαιο 17

Εύας POV

Η ώρα ήταν 6 και καθόμασταν εδώ και μισή ώρα με την Μάγδα στο δωμάτιο μου.

Δεν μιλούσαμε.

-Λοιπόν?  Με ρωτάει

Τι να πω? Τι άλλο να πω?

-Σου είπα από τηλέφωνο... Λες η Ιωάννα να το παράκανε?

-Δεν νομίζω...

-Δεν ξέρω, έχω ένα κακό προαίσθημα για αυτό που έγινε...

-Τι πιστεύεις θα γίνει?

-Σου λέω, δεν ξέρω, απλά νιώθω ότι παραήταν γλυκό αυτό που έκανε η Ιωάννα... Καλά δεν λέω, την ευχαριστώ που με βοήθησε, αλλά γύρισα και είδα την Οδύσσεια κάπως διαφορετική μετά από ότι έγινε. Σαν να είχαν σκοτείνιασει τα μάτια της, σαν να το παραπήρε στα σοβαρά...  Και δεν ξέρω τώρα πως θα καταλήξει αυτό..

-Δεν νομίζω να το πήρε τόσο στα σοβαρά, αλλά θα δούμε τι θα γίνει.

...

Την Δευτέρα

Είχαμε Αλεξανδράκη και εγώ ζαλιζόμουν. Μάλλον μου είχε πέσει πάλι η πίεση, το παθαίνω αυτό εδώ και 1- 2 χρόνια περίπου.

-Αθηνά μπορείς να μου φέρεις κάτι αλμυρό στο διάλειμμα και να κάτσουμε πάνω?

-Να μην πάμε να παίξουμε βόλλευ με τον Νίκο..? 

-Συγνώμη ρε Αθηνά απλά ζαλίζομαι...

-Καλά αλλά θα πάμε στο επόμενο διάλειμμα

-Εντάξει...

Χτυπάει το κουδούνι και πάω να σηκωθώ από το θρανίο, όλα αρχίζουν να μαυρίζουν και εγώ χάνω την ισορροπία μου.

-Εύα μου? Εύα μου είσαι καλά?  Ακούω τη φωνή της Αλεξανδράκης ταραγμένη και τη νιώθω να έρχεται κοντά μου

-Ναι ναι απλά ζαλίστηκα λίγο...

-Φύγετε λίγο παιδιά πηγαίνετε κάτω σας παρακαλώ...  Τους λέει ταραγμένη

Έφυγε και η Αθηνά και μείναμε μόνες με την Αλεξανδράκη

Κάθησα στη καρέκλα του θρανίου μου ενώ εκείνη πήρε μια άλλη καρέκλα και κάθησε κοντά μου

-Θες να πάρω τους γονείς σου? 

-Όχι όχι τώρα, ο πατέρας μου έχει δουλεία και η μάνα μου δεν μπορεί να έρθει να με πάρει....