KUTUP YILDIZI

1.BÖLÜM - MAHALLE

Herkese merhabaaa yepyeni bir kurguyla geldimmm öncelikle çok heyecanlıyım çünkü buna sohbet grubundaki arkadaşlarla karar verdik ve hepinizi öpüyorum sevgilerle bebisler 🫶🏻

Şuraya başlangıç tarihinizi alayım
28/07/2023
Keyifli okumalar🌠🫶🏻

Hayat şekillenebilir bizim doğrultumuzda. Verdiğimiz kararlar bize yeni yollar açar ve biz o yollarda ilerleriz. Kader, kaderimiz çoktan yazıldı lakin ona yaklaşmak bizim irademizde. Bazen bir şeyler için son gücümüze kadar savaşmak zorunda kalırız. Çünkü yaşamak bile bir savaş haline gelmiş...

"Bak," dedi Ali elindeki kolileri taşırken. Elimde tutuğum koliyi hızla yere bırakıp, kardeşime doğru koştum ve yardımına yetiştim. Kolinin üzerine mutfak eşyalarının olduğu diğer koliyi koymuş ve az kalsın düşecekti.

"Çocuk sen mal mısın?" Bana ters bir bakış attıktan sonra içeriye girdi. Ellerimi belime yerleştirip yeni evimize baktım. Bu evi alana kadar çok cefalar çektik. Senelerdir kiracıyız ve ev sahibi olmak gerçekten çok zor.

"Bana bir daha mal deme Gökşin."

Babam halıları içeriye taşırken durdu ve Ali'ye baktı. Kaşlarını çatarak Ali'nin ensesine vurdu.

"Ablanla düzgün konuş Ali." Omuzlarımı keyifle kaldırıp indirdim ve babamlara yardım etmeye devam ettim.

Sonunda evin bütün eşyalarını taşımıştık. Yorgunlukla koltuğa oturduğum anda evimizin kapısı çaldı. Annem ve babamla birbirimize baktık çünkü burada tanıdığımız hiç kimse yok.

"Kim ki?" dedi babam ayaklanırken. Annem ve babam kapıya doğru ilerlerken gözlerimi kapattım çünkü ayağa kalkacak halim yok. Sabahın köründe uyanmış ve taşınmaya başlamıştık.

"Akif," erkek kardeşlerim birbirine seslendi. Onlara gözlerimi kısarak baktım ve bana karşı bir şey yapacaklarına adım kadar eminim.

"Şimdi!" İkisi birden bana yaklaştığında gözlerimi açarak koltuğun üzerine çıktım ama tek başıma kendimi savunmam çok zor. Ali ellerimden, Akif ise ayaklarımdan tutup beni sallamaya başladı. İkisinin kahkahası evde yankılanırken, babam içeriye girdi.

"İkinizi birden sıra dayağına çekmezsem benim adım Emin değil!" Babam kapının kenarına bıraktığımız vileda sopasını aldığında ikisi kaçacak yer aradı ve tabi ki kaçamadılar. Beni koltuğa atıp odada koşuşturmaya başladılar.

"Emin ne oluyor Allah aşkına?" Annem elindeki tabağı ortadaki büyük sehpaya bıraktı. "Yine ne yaptınız! Ali! Akif!" Ben hala sessizliğimi koruyordum ve annemin gözleri beni buldu.

"Sema Hanım, senin bu oğulların kızımı tek bulunca köşeye kıstırıyorlar!" Babam onları azarlarken oturduğum yerden kalktım.

"Ben bi' duş alıp kafeye gideceğim anne, artık açayım zaten evde pek iş kalmadı. Bir eşyaları dizme kaldı."

Annem derin bir nefes alıp gözlerini evin içinde gezdirdi. "Sen git kızım, şu sıpalarla geri kalanı hallederiz. Senin odana karışmayız akşam geldiğinde düzenlersin."

"Tamam annem."

Yaramaz erkek kardeşlerime dil çıkarıp kıkırdayarak odadan çıktım. Evimiz iki katlı ve eski bir yapı ama gayet sağlam ve güzel. Evin içinde epey tadilat yapmıştık ve şu an gayette istediğimiz gibi olmuş. Evi geçen hafta temizlemiştik ve bugün komple taşındık. Benim odam ikinci katta ve evin en güzel cephesi. Kapıyı aralayıp odama girdiğimde küçük bir çocuk gibi sevindim çünkü bu yaşıma kadar hiç odam olmamıştı. Kiracı olduğumuz için gelirimize uygun evlere bakıyorduk, tabii babam tek çalıştığı için evlerimiz pekte büyük değildi.