AYYY ÇOK HEYECANLİ İLERİYOR SİZİ TUTMADAN BÖLÜME GEÇELİM🫀
Bir kahve dedim içimden birkaç defa tekrarla. Sadece karşılıklı bir kahve içip bir şeyler hakkında konuşmak. Ulaş'ı tanımak. Ben onu böylesine uysal biri olarak beklemiyordum ama beni fazlasıyla şaşırttı. Kabalıkları çok fazlaydı şu an böyle yaklaşması beni düşündürüyor. Bunun için çok kafa yormak istemiyorum.
"Olur," dedim oldukça isteksiz bir şekilde. Kesinlikle isteksizdim çünkü onunla kahve içip konuşmak bile anlamsız geliyor. Sanırım içimdeki Ulaş nefreti hala diri ve gittikçe kök salıyor.
"Samet," dedi düşünceli bir halde ve ardından kaşları çatıldı. "Onu tanıyor musun?"
Kaşlarım çatıldı. Elbette tanımıyorum ve tanımakta istemiyorum. "Tanımıyorum."
"Tanımak istiyorsun ama?"
Cümlesi soru içeriyor. Fazla takılmayacağım çünkü karşımdaki adamı hiç tanımıyorum ve pek olumlu iletişim kurduğum olmadı.
"Hayır, kahvem bitti işimin başına dönmem gerekiyor."
Gözleri gözlerimden kopup insanların tıka basa doldurduğu kafede gezindi ve usulca kahvesini dudaklarına götürüp bir dikişte bitirdi. Kahve bardağını masaya bıraktıktan sonra ayaklandı.
"Hesap," dedim çabucak. "Hesaplar benden."
Kaşları onaylamaz bir şekilde çatıldı. "Kabul etmiyor kahve teklifi benden çıktı."
Omuz silktim belli belirsiz. Keyfi bilir teklif var ısrar yok ki zaten o da başka bir şey söylemeden masadan çekilip kasaya geçti. Dakikalar içinde Meltem'e hesabı ödeyip kafeden çıktı.
İçimde beliren huzursuz hissin iplerini koparıp zihinime sızmasına müsaade ettim. Her şey bir anda bana dokunup ruh değişikliğime sebep oluyor bu hoşuma gitmiyor. Sevmiyorum hemen etkilenmeyi. Her şeyden kolayca etkilenecek ruh haline sahibim ama bazen hiçbir şey umurumda olmayacak kadar rahat oluyorum.
"Gökşin," Meltem'e doğru döndüm. "İyi misin?" Hızlıca masanın üzerindeki büyük fincanları alıp mutfağa yöneldim.
"İyiyim Meltem."
Fincanları tezgaha bıraktıktan sonra derin bir nefes aldım. Birden bire huzursuz hissetmek beni sinirlendiriyor. Sanki bir anda bütün düzenim bozulmuş gibi mutfakta kalakaldım. Gözlerimi yavaşça kapatıp derin derin nefesler alıp verdim. Kendimi dinleyip sakinleşmem gerekiyor fazla düşünmemem lazım.
"Gökşin," titrek nefesler arasında gözlerimi açtım. "Ne oldu?" Meltem kolumu tutup beni kendine çevirdiğinde zorlukla tebessüm ettim.
"Biraz başım ağrıyor, iyiyim ama."
Gözleri kısılırken anlamaya çalıştı. Ortada anlaşılacak hiçbir şey yok ben sadece olayları fazla içselleştirip canımı sıktım.
"Ne oldu?" dedim kaşlarım çatılırken. "Niye öyle bakıyorsun?"
"Çok düşüncelisin? Ne oldu Allah aşkına? Hem anlat bakalım siz niye kahve içtiniz Ulaş Bey ile hım?" Meltem'in imalı gülüşüne ters bir bakışla karşılık verdim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KUTUP YILDIZI
Teenfikceİnsan rotasını kaybedebilir miydi? Ben kaybetmiştim. Onca kalabalığın içinde gideceğim yeri bilmiyorum ama bir yıldız var gökyüzünde; kaybettiğim her yolu bana gösteren... O benim yol gösterenim. Şu kısacık hayatımda bana yönümü bulduran bir yıldız...
