GÜLCE

0.8

Yusuf

Kahvaltı masasında Neva'ya kaçamak bakışlar atıyordum. Çünkü kardeşim hiç susmuyor konudan konuya giriyordu.

Ve benim de bu söz mevzusunu söylemem gerekiyordu.

Dayanamayarak kardeşimin ayağına, ayağımla sertçe vurdum. Neva biranda 'Ah' diye bağırıp bacağını tuttu.

"Kızım iyi misin, noldu bir anda? "

"Kızım ne oldu bacağını mı vurdun ?"

Anne ve babam yemeği bırakmış Neva ile ilgilenmeye başlamışlardı. Kardeşimin öldürücü bakışlarını boşverip konuşmaya başladım.

"Ayağını vurdu galiba neyse geçer, ben bişey diyecektim size." Masadakilerin dikkatini sonunda çekebildiğimde, dört meraklı ve iki öfkeli göz bana döndü. Konuya nasıl girebileceğimi bilemedim. Sonra evirip çevirmek yerine direk bombayı fırlattım.

"Bu haftaiçi kız istemeye gidiyoruz."

Cümleler ağzımdan çıktığı an pişman oldum. gir işte bir şekilde konuya dedim ve olan şeyde emrivaki yapar gibi olmuştu. Sanki 'yarın çarşıya gidiyoruz, itiraz istemiyorum' demiş gibi olmuştum.

Ev ahalisine baktığımda ise kimsede mimik oynamıyordu, 'eee nolmuş?' der gibi bakıyorlardı. Tek durumun farkında olan ise kardeşimdi. Evet, az önce bacağına vurduğum ve bana delici bakışlar atsan kardeşim şimdi kocaman gülümseyip o yeşil gözlerini kocaman açmıştı.

"Tamam oğlum git, ne zaman gidiyorsun? "

Annemin bana yönelttiği soru ile kafam çorba olmuştu.

"Anne hep beraber gidiyoruz."

"Oğlum biz napıcaz orda, sen gider gelirsin işte arkadaşlarınla."

"Abi, anlamadılar. Öyle bir anda kız isticez dersen o cümle her yere kayar." Sevgili kıymetli kardeşim olaya el atmıştı.

"Anne, abimin arkadaşına kız istemiyoruz direk abime istiyoruz."

Neva'nın sözleri ardından annem bir an dona kalsa da sonra gözlerini devirdi. "Oğlum bir kere yaptınız inandım, ikinci yaptınız gene inandım ama üçüncüye kanmam. Ben inanmaktan bıktım siz şaka yapmaktan bıkmadınız."

Annem şaka yaptığımızı sanmıştı. E kadın haklıydı tabi, Neva'yla bir olup şakalar yapmıştık şimdi inanmaması normaldi. Sen kalk şaka yap herkes inansın, sonra gerçeği söyle kimse inanmasın.

"Anne bu gerçek." Annem ciddi bir şekilde ikimizi de inceledi, babam ise şaka olduğunu düşündüğü için yemeğine devam ediyordu. Annem bize bakarak geçirdiği dakikalardan sonra gülmeye başladı.

"Bak, az kalsın yine inanıyordum."

"Oğlum yeter, annen inanmıyor zorlama."

"Anne, baba bu sefer yalan yapmıyorum. vallaha da doğru isteyeceğiz."

Çok yemin eden birisi değildim o yüzden anne ve babam bir anda dona kaldı. Doğru dediğimi anladıklarında annemin gözleri yuvalarından çıkacakmış gibi açıldı ve sevinçle güldü. Babam ise kafası karışık bir şekilde bana bakıyordu, babamın konuşmasıyla ona döndüm.

"Oğlum ne istemesi ne diyorsun, sen daha düne kadar demiyor muydun ben evlilik düşünmüyorum diye."

Aileme yalan söyleyecek olmam canımı yakmıştı, ancak daha yolun başındaydık kim bilir daha ne yalanlar söyleyecektik.

"Öyle diyordum baba haklısın ama büyük konuşmuşum, dünya da her an her şey olabilirmiş."

Annem, üstündeki şoku atar atmaz ağzı kulaklarında bana bir yığın soru soruyordu.

Kız kim? Ne zaman gördün? Nasıl oldu herşey? Ve bir düzine soru. Herşeyi ona yazdığım şekilde anlattım. Annem, kızın Gülce olduğunu duyunca çok şaşırmıştı.

"Gülce mi? Neva'nın arkadaşı olan mı?"

"Başka Gülce mi var anne?"

"Boşver onu da, sen bu kızı nasıl gördün? Nasıl beğendin? Kafanı kaldırıp bakmazsın, etmezsin nasıl oldu o iş."

"Neva'nın yanında gördüm anne." daha fazla soru sormaması için ağzımı yemekle dolduruyorum ama annem sorularına devam ediyordu. Ve ben ağzımda yemeklerle konuşmak zorunda kalıyordum.

"Oğlum ben sana bir sürü kız söylemiştim ama hiç birini istememiş, resimlerine dahi bakmamıştın. Kafanı dahi kaldırıp bir kıza bakmazsın onu nasıl gördün, ne ara sevdin?"

Ağzımdaki yemeği hızla yutup cevapladım. "Oldu işte anne bir şekilde, neyse ben kalkar ellerinize sağlık Allah'a emanet olun."

"Oğlum nereye, daha soracağım bir sürü soru var."

"Sonra artık."

Mutafağı hızla terk edip dış kapıya doğru yürüdüm. Durup bir soluklandım. Sonunda kaçabilmiştim ilk aşama bitmişti.

🥀🥀