GÜLCE

3.0

Yeni bölümle geldimmm.

Bol oy ve yorum lütfen. Ama sayı saymayın yorumlar hemen dolunca zaten doldu diyip yazmıyorlar.

Bölümde yazım yanlışları var, resmen kafayı yiyeceğim sizi daha fazla bekletmemek için atıyroum şimdi, daha sonra gelip düzelticem hepsini

Sizden ricam yorumları satırlara yazmanız, sizin tepkilerinizi okumayı çok seviyorum ❤️

Sınır:200 oy, 150 yorum.
_____________________________________

"Çok kan kaybetmiş hemen ameliyata almalıyız!"

Doktorun sözlerinden sonra hemşireler sedyeyi daha hızlı ittirmeye başladılar. Bende onların yanında ağlayarak koşuyordum.

"İyi olacak değil mi, iyileşecek? Sorduğum sorumla hemşirelere umutla baktım. İki hemşire bakışlarını kaçırdı. Doktor "Elimizden geleni yapacağız." dedi.

Hastanenin ameliyat bölümüne geldiğimizde beni durdurdular. Yusuf'a son kez bakmaya çalıştım, ama beceremedim. onlar hızla içeri girdiler. sonra ameliyathanenin kapısı kapandı ve ben dışarıda öylece kaldım.

Gördüğüm ikili koltuğa doğru yürüdüm ve oturdum. Ellerim kan içinde kalmıştı. Bakışlarım siyah elbiseme kaydı, özenle giydiğim elbisem kanlar içindeydi. Gözlerimden yaşlar Damla Damla akıyordu, durduramıyordum.

Kanlı ellerimin tersiyle yüzümdeki ıslaklığı sildim. kalbim acıyordu, ruhumu sıkışıyordu. Elimi kalbime koydum.

Bu nasıl bir acıydı böyle?

Neden böyle olmuştu? neden bu kadar güzel başlayan gün, bir kabusa dönüşmüştü. Hepsi benim yüzümden, onu en başından bulaştırmamalıydım bu işe.

Ona bir şey olursa ben ne yapardım? Kendimi asla affedemem.

Bacağımda bir titreme hissettim. Bugün Ambulans arabasında bunu çok fazla hissetmiştim. elimi bacağıma koyduğumda sert birşey elime çarptı.

Cebimin olduğu taraftaydı, elimi cebime götürüp o sert şeyi çıkardım. Gözlerimi silip elimdeki şeye tekrar baktım. bu Yusuf'un telefonuydu ve biri arıyordu. Yusuf polisi aramam için telefonu Bana vermişti.

Arayan numaranın üstündeki isimi görmemle duraksadım. Neva arıyordu.

Ne diyecektim ona ben? Nasıl söyleyecektim bunu ona? nasıl söylerdim.

Burnumu çektim ve derin bir nefes aldım. öğrenmesi gerekiyordu. Titreyen parmağımla ekrandaki yeşil noktaya bastım. Telefonu kulağıma götürdüğümde Neva'nın Sesini duymaya başladım.

"Alo! Abi kaçtır Arıyorum niye açmıyorsun Şu telefonu!?"

Gözümden Damla Damla Yaşlar akmaya başladı. Ağzımdan bir hıçkırık kaçmaması için elimle ağzımı kapattım.

"Abi orada mısın?" boğazımda büyük bir yumruğu vardı, ve boğazımı deli gibi yakıyordu. İçimde bir yangın vardı hiçbir suyun söndüremeyeceği.

Kendimi zorlayarak konuşmaya başladım. "Neva." dedim. Sesimin titrememesi için üstün bir gayret vererek.

"Gülce sen misin o? Abim nerede, Niye açmadı o?" Neva'nın sesi hafif tedirgindi. Bir terslik olduğunu düşünüyor olabilirdi. Gözlerimi kırptığımda birer damla yaş gözlerimden firar etti.

"Sakin ol." dedim. Sesim titreyince durup derin bir nefes aldım.

Allah'ım bu ne kadar zor bir şeydi. Birine kötü haber vermek, sevdiğin birinin üzeleceğini bile bile kötü haberi vermek ne kadar da zordu böyle.