biliyor musun sevgili günlük, artık kelimelerim tükenmiş gibi.
evet, tükenmek. tükenmişlik.
tam olarak böyle hissediyorum.
sadece ağlamak istiyorum.
üstelik sevgili merhem bile yok.
yazma, anlatma ve sizinle dertleşme tutkumdu bu.
yaraya merhemdiniz siz.
ama ben şimdi boş ve soğuk duvarlara konuşuyorum artık.
beni bu bitmişliğin içinden tutup çıkaracak birini bekliyorum ama yok.
ne bu evde birileri
ne ocağımda sıcak anne yemeği
ne yüreğimde bir parça umut yok.
siz de yoksunuz sevgililer
bu sayfalarda parmak izleri hiç dolaşmadı
sizi de hayallerimle beraber uydurmuştum
onlarla birlikte gömüyorum şimdi
bu sayfalar hiç karıştırılmadan
derdime merhem sizler okumadan
sızım içime içime akıp da
beni susturduktan sonra
ben bu yalnız kalabalıktan bir gün gideceğim
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YALANCI
Teen FictionBir varmış, bir yokmuş... Bir ayçiçeği tarlası varmış. Tam tepesinde tüm ihtişamıyla Ay, gökyüzüne birer çiçek gibi serpiştirilmiş pasparlak yıldızlar ve sabah olduğunda ufkundan doğup tüm ışığıyla ayçiçeği tarlasını besleyen Güneş. Tarlanın ortasın...
