ARAF

ARAF-14(Part-1)

MERHABA PATATES KIZARTMALARIMMM 🍟🍟

Görüşmeyeli umarım iyisinizdir. Teşekkür ederim ben gayet iyiyim.

OY VERMEYİN UNUTMAYIN❤️

İYİ OKUMALAR❤

*******************

Esat'ı öpüyordum...

Belki şaşkınlıktan belki de istemediği içindi bilmiyordum ama Esat, öpüşüme karşılık vermiyordu.

Duygularımı bir kenara bırakıp mantığımla düşünmeye başlayınca yaptığım hareket çok aptalcaydı.

Arzularımın kölesi olmuştum.

Hayal kırıklığı ile geri çekilecektim ki Esat belimde olan elini sıkılaştırıp kendine doğru bastırdı. Onu keşfetmem için dudağını aralamasa da dudaklarıma nazik bir öpücük bıraktı.

İkimizde geri çekildik.

Alnını alnıma dayadı. Onun nabzı da benimki gibi hızlı atıyordu. Bir süre konuşmadan durduk. Zaten ne söyleyeceğimi de bilmiyordum.

"Eve gidelim mi?" sorusuna kafamı salladım. Alnını alnımdan çekti. Saha kapısına doğru ilerlerken benden tarafa hiç bakmadı ama belimdeki elini de çekmedi.

Arabaya bindiğimizde Esat'ın tarafına hiç bakmadım. Yol boyunca eteğimin pilesi ile oynadım. Arada aynanın yansımasından ona bakıyordum. Sadece yola odaklanmıştı. Kırmızı ışıkta bile bir kere olsun bana bakmamıştı.

Rezidansın otoparkına giriş yaptık. Esat arabayı park edince bir şey demeden bekledim.

Yaklaşık bir saattir yaptığım gibi.

Anahtarı kontaktan çıkartırken az da olsa bana baktı. "Ben bagajdaki torbaları alayım. Sende asansörü çağır istersen." çantamı aldım ve bir şey demeden arabadan indim. Asansöre doğru yavaş yavaş adımlarken içimden kendime kızıyordum.

Evet, daha ortada bir şey yokken onu öpmen yanlıştı. Hazal farkında mısın bilmiyorum ama Esat yanındayken yaşadığını hissediyorsun. Duygularını, arzularını keşfediyorsun ve bunlar sadece Esat ile olduğunda ortaya çıkıyor.

Ondan korkmuyorsun aksine güvende hissediyorsun. Bunlar kötü bir şey değil Hazal. Sen normal insan olmayı öğreniyorsun.

İç sesimi dinlerken gözümden bir damla yaş aktı. Canım sıkılmıştı. Bu olay yüzünden aramız bozulacaktı. Dün Merve'yi tembihlediğim konuda şimdi de ben hata yapıyordum.

Asansör kata geldiğinde hızlıca elimin tersi ile gözyaşımı sildim. Kimsenin, özellikle Esat'ın, ağladığımı görmesini istemiyordum. Ben asansörü bekletirken elinde torbalarla yanıma geldi. Kat numarasına bastım. Asansör hareket ederken bende içimden numaraları sayıyordum.

İlk defa sessiz olmak bu kadar can sıkıcıydı.

Asansörün kapıları açılınca kendi daireme doğru adımlamaya başladım.

"Nereye gidiyorsun?" duyduğum soruyla adım atmayı bıraktım. Çekingen bir şekilde ona doğru döndüm.

"Evime gidiyorum?"