Psikolog || TahSer

=10=

      Mert Sergen'i odasına sürerken sonuçları incelemeye devam ettim. Sergen elimden dosyayı aldı. "Yeter bea bir şeyim yok işte sende beni iyice öldürdün tahsin." Hafifçe gülümsedi. "Sus be nasıl korktum biliyo musun?" Sergen'in ellerini tutup kaldırdım ve yatağa oturtup baş ucundaki koltuğa oturdum. Mert müsade isteyip odadan çıktığında sergen başını kaldırıp yüzüme baktı. "Gerçekten korktun mu?"

    Göz devirdim. "Yok şakacıktan hobisel olarak korkmayı seviyorum ben." İç çekerek elini tuttum. "Tüm sorumluluğun bana ait tabiki korktum Sergen.." bileğindeki sargıyı hafifçe öptüm. Sergen durulmuş gibiydi. "Haklısın işini zorlaştırıyorum. Ben sevdiğin için korktun sanmıştım. Sende haklısın ben senin için bi işim." Bileğini çekti ve ben ne olduğunu anlayamadan bana sırtını döndü. "Uyuyacağım ben git başka hastalarınla ilgilen." Örtüsünü somurtarak başına kadar çekti.

        O an kendimi çaresiz hissediyordum. "Sen benim için bir işsin evet ama sana değer vermediğim anlamına gelmiyor bu sergen." Dudaklarımı birbirine bastırdım ve elimi omzuna koydum. "Özür dilerim eğer öyle hissettirdiysem. Ama ben üzülmeni hiç istemiyorum. Gerçekten istemiyorum." Omzunu okşarken beni itti ve gozlerini kapattı. "Beni yalniz bırak." Sesi titriyordu. Bu kalbimi saniyesinde beş yüz parçaya ayırmaya yetmişti. "Sergen nolur böyle yapma.." Örtüsünü üstünden çekip onu kendime çevirdim. Kırgın gözlerle bana baktı. "Sen değersiz olsan benim gözümde," elini tutup kalbime koydum. "Seni böyle gördüğünde bu kalp böyle mi atardı?"

     Yavaşça yatakta doğruldu ve başını eğdi. "Seni sadece işim haline getiremiyorum Sergen.. deniyorum denedim ama olmuyo." Gözlerim dolarken bakışlarımı görmemesi için ellerimize eğdim. "Özür dilerim sana kötü hissettirdiysem. Bi daha yapmam emin olabilirsin." Elini bırakıp ayağa kalktım.

    "Psikiyatriste ilaçlarını yazdırayım veririm mert'e getirir sana." Burukça gülümsedim. "Seni iyileştirmem gerekirken daha çok yıpratıyorum." Sessizce kapıya yürüdüm ama Sergen'in sözüyle duraksadım. "Beni bırakacak mısın?" Sesi küçük bir çocuk gibi titriyordu. Kalbim ağrıyordu resmen ama bir cevabım yoktu. Hayatım bir anda daha çok anlamsızlaşmıştı. Yutkundum ve gülümsemeye çalışarak ona baktım. "Sadece final dönemimdeyim ve ders çalışıyorum tüm gün o yüzden Mert bir süre ilgilenecek seninle." Sergen buna inanmamıştı o ağlamaklı gözlerinden belliydi. Ayağa kalktı ve koşarak bana sarıldı. "Nolur beni bırakma Tahsin.."