Psikolog || TahSer

=12=

Sabah uyandığımda her yerim ağrıyordu. Benim koltuk bu kadar mı rahatsızdı ya. Kalkıp esnedim ve intörn odasına gidip kahve yaptım. "Bu gün nasılsın Tahsin?" Hafifçe gülümsedim ve Çağatay'a baktım. "İyiyim.. kahve ister misin?" Kahveyi iki kupaya doldurup birini ona verdim. "Ne oldu dün gece?" Başımı yana eğdim. "Duygularımı kontrol edemedim bazen çok çıkmazda hissediyorum şu aralar." Kahvemi yudumlarken derin bi sessizlik oluşmuştu. Çağatay başını sallamakla yetinip dosyalarını kurcalıyodu.

Mert'e ilaçlarını verdim. "Bunları yeni yazdırttım psikiyatriye. Diğerleriyle beraber ver." Mert başını salladı. "Hastanı mert'e mi verdin?" Çağatay bize bakıyordu. "Final dönemimde bana yardımcı oluyo canım arkadaşım." Gülümseyerek mert'in sırtını sıvazladım. "Tahsin emin misin o bu durumdayken benim ilgilenmeme?"

Iç geçirdim. "Tamam ben halledeceğim. Haklısın.." Mert gülümsedi ve kahve aldı kendine. "Gidip kahvaltısını ve ilaçlarını götüreyim bari." Odadan çıktım ve yemek haneden en bol tabağı alıp Sergen'in odasına gittim. Beni gördüğünde çok mutlu olmuştu. Kahvaltısını ve ilaçlarını masaya bıraktım ve sandalyeye oturdum. "Günaydın Sergen efendi." Hafifce gülümsedim ve karşıma oturmasını bekledim. "Al bakalım kahvaltın." Sergen masaya bakındı. "Senin tabağın nerde?"

Omuz silktim ve ellerimi yanaklarıma yaslayıp onu izledim. "Aç değilim sen ye hem geçen iki kişilik yiyecektin hani." Güldüm. "Al sana neredeyse iki kişilik tabak." Sergen'in kaşları çatıldı. "Saçmalama sende yemelisin." Tabaktan salatalığı aldı ve ağzıma uzattı. "Lütfen tahsin." Şu şirin yüzü ve hareketi nasıl reddedebilirdim salatalığı yedim ve güldüm. "Rahatladın mı? Simdi hadi ye bakalım yemeğini." Sergen gülerek bu sefer tabaktaki patates kızartmasından uzattı. "Uçak geliyor tahsin." Gülerek onu izledim. "Çocuk muyum ben." Patatesi yedim ve onu izledim. "Çocuk gibisin be tahsin." Gülümsedim ve başımı salladım. Sandalyemi yanına çekip ona sarıldım. "Dün seni ağlattığım için özür dilerim." Yanağını öpüp yanağımı omzuna yasladım. "Ne seni ne kendimi üzmek istememiştim."

Sergen gülümseyerek ağzıma patates tepiştirdi. "Özür dileme sende haklısın çünkü o yüzden sus ve yemek ye." Gülerek kolunu omzuma sardı. "Ya bu sahnede benim seni yedirmem gerekmiyo mu ben niye yiyorum." Gülerek çatalını aldım ve çatala sıgacak kadar patates kızartmasını sergen'in agzına teptim. "Sincapa döndün kız." Gülerek çiğnemeye çalışmasını izledim.

Bu haldeyken bile fazlasıyla çekici gözüküyordu kalbim beynime açık ara fark atmaya başlamıştı. İlgili gözlerle uzun uzun yüzünü izledim.

Kahvaltısını yaptırdıktan sonra ilaçlarını içirdim. Masayı toparlarken gözlerini üzerimde hissediyordum ona baktım ve gülümsedim. "Gidecek misin?" Başımı iki yana salladım. "Ders kitaplarımı getircem." Güldüm. "Rahatını bozacağım bu gün." Sergen gülümsedi ve başını salladı. "Yok daha rahatlarım."