Sergen'in gözünden;
Tahsin odadan cıktığında icimde garip hisler dolaşıyordu. İcimde hic hissetmediğim hisler.. bu benim mal mal sırıtmama sebep oluyordu. Yatağa uzandım ve gülümseyerek Tahsin'i düşündüm. İlk kez bi insan beni bu kadar düşünüyordu bu beni o kadar değerli hissettiriyordu ki 28 yaşıma kadar hic böyle hissetmemiştim.
Tahsin odaya girdiğinde elleri kitap doluydu. Kalkıp elinden bir kac kitabı aldım ve masaya taşımasına yardım ettim. "Teşekkür ederim beyefendi ne kadar naziksiniz." Gözlerinin ici gülüyordu reddetmek istiyordu bunu ama başaramıyordu. İyi ki..
Yatağa yüz üstü uzanıp dirseklerimden destek alarak onu izledim. "Ne konuyu calışacaksın?" Tahsin ensesini kaşıyayarak şaşkın şaşkın kitaplarına bakıyordu. "Psikoterapi sanırım." Gülerek onu izledim. "Hmm sana yardım edebilecegim bir konu mu hasta olarak." Tahsin gülerek başını iki yana salladı. "Hayır canım."
İlgiyle onu izledim o ise hür dikkat kitaba bakıyordu. "E ama ben sıkılıyoruuum." Yataktan kalktım ve yanına oturup omzuna yattım. Kitapta yazanlara göz gezdirip gözlerimi kapattım. Tahsinin parmakları yanagımda gezerken gülümsedim. "Keşke parmakların değilde dudağın olsa yanağımda." Sırıttım ve Tahsin'in tepkisini izledim.
Hic beklemediği cok belliydi utandıgını yüz metre öteden görebilirdiniz. Bu beni kahkahalara boğmuştu. "Sen cok fenasın Sergen." Gülümseyerek elimi yanağına koydum. "Sende cok güzelsin."
Tahsin yanagımı öptü ve gülümsedi. "Dikkatimi dagıtma ders calışmam gerek." Gülerek bir kez daha öpüp önüne döndü. "Özür dilerim ama ben temas bağımlısıyım." Gülümseyerek ona sarıldım ve gözlerimi kapattım. "Bilmez miyim?" Kolunu omzuma sardı ve dersine döndü. Kendimi fazlasıyla güvende hissediyordum bana sarıldığında. Bulutların üstüne bıraksalar beni bu kadar huzurlu ve yüksüz hissedemezdim. Hafifce gülümsedim ve omzunda uyukladım.
Tahsin'in gözünden;
İşim bittiğinde omzumda uyuyan Sergen'i izledim. Omzum uyuşmuştu ama onu izlemek cok güzeldi. "Tatlı belam.." yanağını okşadım ve ic gecirdim. "Saat gec oluyor gitmem lazım ama kıyamıyorun ki uyandırmaya." Yanağını öpüp mırıldandım. "Sergen.. hadi uyan.." Sergen daha cok sarılıken gülümsedim. "Sergen uyanır mısın bitanem?" Yanagını hafifce sıkıp güldüm. "Kucağıma da alamam ki." Yavaşca başını yastıga koyup ayaga kalktım. "Ah Sergen ah.." onu koltuga yatırdım ve üstünü örttüm. Sacını düzeltip gülümseyerek ona baktım. "Pekala.." Cantamı toparladım ve odadan sessizce cıktım.
Sergenin gözünden;
Rüyamda Tahsin'i gördüm. Cok güzel ve rengarenk bi rüyaydı ancak sonları.. rüyamı gercek mi anlamakta fazlasıyla zorlandım. Zaten sıcrayarak uyandım. Pencereye baktığımda saat altı gibiydi güneş yeni doguyordu. Dudaklarımı büzerek odaya bakındım. Gercekten gitmişti. Koltukta dogruldum ve nefes almaya calıştım. Gögsüme bir öküz oturnuş gibiydi. Öksürdüm ve ışıkları actım. "Ay yardım edin!" Kafamdaki sesler yine konuşmaya başlamıştı ve durduramıyordum. Ağlayarak yere cöktüm cünkü elimden başka bir şey gelmiyordu..
Onun sıradan bir hastasısın Sergen :) sana ihtiyacı olmasa bu kadar ilgilenir miydi seninle? Sacmalama.. Seni kim neden sevsin ki? Bak seni bırakıp gitmiş. Tıpkı herkes gibi..
Ellerimi sertce yüzüme bastırdım ve bağırarak ağlamaya devam ettim. "SUS ULAN UCUBE SES SUUUSSS!"
Sergen kücük ucube bi cocuktan farksızsın. Senin gibi akıl hastasını annesi babası bile sevmez. Tahsin gibi altın kalpli birinin eğlencesi bile olamazsın.
İceriye giren nöbetci doktor şaşkınlıkla bana bakıyordu. Yere uzandım ve ellerimi saclarıma gecirip cekistirdim. Doktor ellerimi tuttugunda tirtir titriyordum gözlerim bulanıklaşmıştı hicbir şey görmeden yerde debelenmeye devam ediyordum. "DOKUNMA BANA!" doktoru ittim ve bacaklarımı kendime cektim. Doktor şırıngayı bana yaklaştırırken kolunu sertce itip aglamaya devam ettim.
Tahsin seni önemsiyor olsa sence burda olmaz mıydı Sergen? Seni bu halde bırakıp giden biri seni seviyor mu sence? Bence hayır. Tedavin bittiğinde gidecek. Tıpkı hayatındaki herkes gibi. Senin gibi birini kim koşulsuz şartsız sever ki? Ben bile elimde olsa giderdim Sergen (:
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Psikolog || TahSer
FanfictionOnu kaybetmekten cok korkuyordum. O karanlığımdaki güneşimdi etrafımı aydınlatmış görebilmemi sağlamıştı ve ben o karanlıga geri dönmek istemiyordum.