"ချစ်ပါရစေတေ့ာကွယ်"

အခန်း ၁၀

'ချစ်ပါရစေတေ့ာကွယ် '____   အခန်း ၁၀

'ပြန်လာပြီလား မြင့်မိုရ် နောက်ကျလိုက် တာ'

"ဘာဖြစ်လာတာလဲ မျက်နှာလည်းမကောင်းဘူး'

'သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ပြသနာ ဖြစ်လာတာလား
ဒဏ်ရာတွေ ဘာတွေ ရလာသေးလား '

ဘာမှပြန်မပြောဘဲ သူမကိုပဲကြည့်နေတဲ့ မျက်ဝန်းတွေက ဖျော့တေ့ာနေ၏
ဘာတွေဖြစ်နေတာ လဲ ဒီကလေး

'မမ '

'ပြောလေ ဘာပြောချင်လို့ လဲ'

ဘာမှမပြောဘဲ သူမအနားတိုးကပ်လာတဲ့ သူ့ကြောင့်ရင်ထဲတမျိူးကြီးဖြစ်လာရသည် ဘယ်လို ခံစားချက်ကြီးလဲမသိတေ့ာပါဘူး။

'သူငယ်ချင်းတွေနဲ့တွေ့လာတာ ခနပဲတွေ့ပြီး အိမ်ကိုပြန်တာဖေ့ဖေ့မိန်းမနဲ့ပဲ တွေ့ခဲ့တယ် '

'ဪ အဲ့ဒါကြောင့်း...'

မမ ဖြတ်မေးတာကို သူ လက်ကာပြလိုက်ပြီး

'ဖေဖေကတေ့ာ သူ့ သစ်ဆိုင်မှာ ကူညီစေချင်သလိုပဲမြင့်မိုရ်ဝါသနာမပါတာရော အခြားကိစ္စတစ်ခုရောကြောင့်
မလုပ်ချင်လို့...သင်တန်းသွားခဲ့တာ ဆရာ့သင်တန်းကျောင်းမှာပဲ စာပြန်သင်မလို့ '

'စာသင်ရတာကော ဝါသနာ ပါလား'

'စာရင်းကိုင်ပညာ သင်ရတာလေ မြင့်မိုရ် စာတွေကိုကျေညက်ပြီးသား သင်တတ်တယ် အဆင့် 1,2,3 ရှိတာ
အားလုံးပြီးသွားပြီလေ မမရဲ့ မြင့်မိုရ်အလုပ် လုပ်တေ့ာမှာ'

'ကောင်းတာပေါ့ မြင့်မိုရ်က သိပ်တော်တာ ပဲ'

'ဒါနဲ့ ဘာလို့ မျက်နှာကမကောင်းရတာလဲ သစ်ဆိုင်ကို မဦးစီးချင်တဲ့အခြားကိစ္စကရော တို့ကို အစ်မလိုသဘောထားရင်
ပြောလို့ရပါတယ် ဆန္ဒ ရှိရင်လေ "

'မမ ထမင်းစားပြီးပြီလား '

'ဟင့်အင်း '

'ဒါဆိုစားရအောင် အပြင်ကစားမလာခဲ့ ဘူး'

+++

'မြင့်မိုရ်ထမင်းချိုင့်ကတေ့ာ အမြဲတမ်း စနှစ်တကျပဲနော်မြင့်မိုရ်အမေက စည်းစနစ်ကြီးမယ့် ပုံ'

'အမေ မဟုတ်ပါဘူး မမလေ'

သူ ချစ်နေရတဲ့ သူ့ချစ်သူ လို့တေ့ာ မပြောဖြစ်တေ့ာပါဘူး။ လူတိုင်းလက်ခံနိုင်မှာမဟုတ်တာကို ဂရုစိုက်လှတယ်မဟုတ်ပေမယ့်
လူတိုင်းကိုလိုက်ပြောနေစရာမလိုဘူးဟုလည်း ထင်ပါသည်
ထမင်းချိူင့်ထည့်လာတဲ့ဆွဲခြင်းကို စားပွဲပေါ်တင်ရင်းပြုံးနေမိသည်။