~Opowieść o prawdziwej miłości~ Sergio Ramos x Luka Modrić ✅️

III

𝚂𝚎𝚛𝚐𝚒𝚘 𝚁𝚊𝚖𝚘𝚜

Widziałem, jak powoli przyzwyczajał się do tego, jak się u nas gra. Miałem czasami wrażenie, że bał się mnie lub Pepe, ale my nic byśmy mu nie zrobili. No dobra ja nie, a Pepe to wiecie.. nic nigdy nie wiadomo. Zdążyłem go polubić, choć na początku stworzyłem sobie o nim jakąś głupią opinie. Słyszałem też, że Kaka i Casemiro, jak zwykle ostrzegali go przed tym, że nie warto doprowadzać nas do szału. Na początku się do tego nie stosował, ale przekonały go nasze faule i zaczął być bardzo uprzejmy w stosunku do nas. Przyzwyczaił się do spania w hotelach. Zauważałem, że brakuje mu rodziny, ale niestety do tego też trzeba się przyzwyczaić.

Czekałem na jakieś objawienie jego umiejętności, bo na początku zdawało mi się, że jest jednak zwyczajny, ale jak bardzo się pomyliłem. Kibice gwizdali, wiwatowali, a po ludzku się darli. Pięknie przejął piłkę i podał ją do Cristiano, który strzelił, dając nam przewagę jedną bramką. Musiałem mu jakoś pogratulować i w tedy pierwszy raz wpadłem na ten idiotyczny pomysł, choć potem okazał się nawet dobry. Podbiegłem do niego i pocałowałem jego czoło, przytuliłem go, a po krótkiej chwili zastanowienia, która była krótka, bo najpierw robie, a potem myślę wziąłem go na ręce i zacząłem go podrzucać. Nie mogłem poznać, czy jest szczęśliwy, a może jednak przerażony.

- ¡Mi bebe varon! ¡Mi!¹ - wiedziałem, że nie zna Hiszpańskiego, bo zawsze rozmawialiśmy tylko po angielsku, a jedyne, co mógł zrozumieć to mój. Na początku było to dla mnie fajne, ale musiałem mu też tłumaczyć wiele rzeczy. No, ale hymn umiał. To najważniejsze. Od tej pory czułem, że naprawdę jest wyjątkowy i nie myliłem się.

¹Mój mały chłopiec! Mój!

♥ﮩ٨ـﮩﮩ٨ـﮩﮩﮩﮩـ٨ﮩﮩـ٨ﮩ♥

To trzeci rozdział, a mi już się podoba pisanie perspektywą Sergio

Miłego dnia, bo muszę zająć się też innymi książkami, więc pewnie ostatni rozdział na dziś, jeśli chodzi o tę książkę

Perspektywa Ramosa wychodzi dłuższa