Part-20

1.2K 43 7
                                    

ကောင်းနဲ့ အတူ
ပန်းစည်းကို သွားယူပြီး
မငယ်ကို သွားပေးသင့် မပေးသင့်
သွန်းမှာ ဆုံးဖြတ်ရခက်လေသည်။

နာကျင်ပေမဲ့လည်း အဲ့မျက်နှာလေးကို
ငေးကြည့်ချင်ပါသေးသည်
မငယ် ကို ကြောက်သည်
သွန်း အပေါ် မုန်းသွားမှာကို
သိပ်ကြောက်တာ ။
ချစ်မိမှ တော့ မတတ်နိုင်ပါဘူးလေ ။

"ဟဲ့!  .......မိသွန်း"

"အမယ်လေး လန့်တာ
တိုး"ခေါ်လဲ ကြားပါတယ်ဟယ်
လိပ်ပြာတောင် လွင့်တယ်"

"ငါ ခေါ်နေတာ 10ခွန်း မက တော့ဘူး
နင် မှ မကြားတာ "

"ဟဲ "

"ဘာတွေ တွေးနေတာလဲ
နင် ပန်းစည်းမပေးရဲရင် ငါ‌သွားပေးရမလား"

"ဟင့်အင်း ငါကိုယ်တိုင် ပေးမှာ"

"အေးပါနင့် သဘော
ငါက နင် အဆင်မပြေဖြစ်မှာဆိုးလို့
ပြီးတော့ နေ့လည်က ကိစ္စကြောင့်......."

"ညနေလောက်ကျရင် မငယ်
ပြန်ရောက်လောက်မှာပါ အဲ့ကျမှ
သွားမယ်လေနော် အခုတော့ "
နင်အိမ် သွားမယ်""

သွန်း ကောင်း ပြောမဲ့
စကားတွေကို နားထောင်နိုင်စွမ်း မရှိပါ
နေ့လည်က ကိစ္စကို အိပ်မက်တစ်ခုလို
ထားချင်ပါသည် သို့ပေမဲ့
ရဲနေတဲ့ ပါးတွေရယ်
အစ်မို့နေတဲဘ မျက်လုံးတွေရယ်
နာနေတဲ့ ရင်ဘတ်ရယ် ဟာ
အိပ်မက် မဟုတ်ကြောင်း
သက်သေပြလေသည်။

"နင်ဆိုသည်မှာ စကားကို
ဖြတ်ပြောနေတာ"

"ဟင့်အင်း နားမထောင်ချင်လို့ပါ
နားလည်ပေးနော်"

"ရပါ့ ရပါ့ "

ဒီလိုနဲ့ ကောင်းအိမ်ကို
သွန်းရောက်သွားသည်
တော်သေးတယ် ကောင်းရဲ့
အဖေဟာ အလုပ်သွားနေတာကြောင့်

"ဟော ပန်းစည်းတွေဘာတွေနဲ့
မှန်းစမ်း တို့ သမီးလေးကို
ဘယ်‌ကောင်လေး ပေးလိုက်တာလဲ"

"ဟင့်အင်း ၀ယ်လာတာ "

"ဟော ဟုတ်လား
ဘယ်သူကို ပေးမလို့လဲ ကွဲ့"

"မငယ်ကို ဒါပေမဲ့.........."
သွန်း ဘာစကားမှ ထွက်မလာတော့ပါ။
၀မ်းနည်းစိတ်တို့က ပြန်၀င်လိုက်သည်
နေ့လည်က အဖြစ်အပျက်တွေက
ခေါင်းထဲ ‌ပြန်ရောက်လာသည်။

မငယ် ကို ချစ်တယ်Where stories live. Discover now