სურნელი

თავი მეშვიდე

ელი

   ნელა თვალებს ვახელ, თავი საშინლად მტკიოდა. ალბათ ბევრი დავლიე, მიკვირს კიდეც სახლამდე როგორ მივაღწიე. წამოდგომა დავაპირე, მაგრამ ზურგზე სიმხუვალე ვიგრძენი.
   ხელები გველივით შემომხვეოდნენ წელზე და მისკენ მიზიდავდნენ.
   დავპანიკდი, რადგან არ ვიცოდი სად ვიყავი. მისგან თავის დახსნა ვცადე, მაგრამ მოულოდნელად ზურგზე მწოლიარე აღმოვჩნდი. ზემოდან კი მოქცეული, ლურჯი თვალები დამყურებდნენ.
   მიუხედავად იმისა, რომ ჩვენს გარშემო წყვდიადია ნათლად ვხედავ მის ღრმა ლურჯ თვალებს, რომელიც შავ ზღვას მახსენებს.
    გულ აჩქარებულმა, ინსტიქტს მივმართე, რომელიც მამამ დაჟინებული ვარჯიშით გამომიწრთო. გავჩერდი და ძალა ერთ წერტილში გადავიტანე, მთელი ძალით მუხლი მის სასქესო ორგანოს დავუმიზნე, მაგრამ უცნობმა მხოლოდ ჩაიცინა.
   ოჰ, ეს ნაცნობი ჩაცინება, თვალებ გაფართოებულმა მას შევხედე, რომელსაც უკვე სახე ჩემს ყელში ჰქონდა ჩარგული.
   ცხელ სუნთქვას, ჩემს მგრძნობიარე ყელზე ვგრძნობდი და მთელ ტანში ჟრუანტელს მივლენდა.

- გირჩევ, შემდეგ ჯერზე არ ააცილო, cara. - ღრმა აქცენტით მეუბნება. ღმერთო ეს აქცენტი ეხლა, რომ იცოდეს რას მიშვება... ნაცნობმა გრძნობამ, მუცელში წრიალი დაიწყო და ვგრძნობ, როგორ მისველდებოდა საცვალი.
  
   სირცხვილისაგან თავი გავაქნიე. კონტროლს ვკარგავდი. ეს არასოდეს დამმართნია, ყველაფერი რაც მანამდე განვიცადე იმას ვერ შეედრება რაც ახლა მემართებოდა. მის გამაგრებულ ორგანოს მუცელზე ვგრძნობდი.

- რას აკეთებ, ფაბიო?! - მძულს ჩემი თავი, რადგან ძლიერი ხმის ნაცვლად სუსტად წაჩურჩულებაღა მოვახერხე.

- ვერ ხედავ, რასაც ვაკეთებ? - ნერწყვი ხმამაღლა გადავწყლაპე. გონება მიბინდდებოდა. სექსუალური ზეწოლა იმდენად დიდი იყო, რომ წესიერად ფიქრი აღარ შემეძლო მხოლოდ ის მინდოდა, რომ მის მკლავებში მოვექციე და...

რეებს ფიქრობ სულელო?!

- ხელი გამიშვი! - აკანკალებული, უსუსური ხმით ვუთხარი. ის ჩემი ყელიდან თავს წევს და თვალებში მიყურებს, პირზე პატარა ღიმილი დასთამაშებს.