cry baby • yeonbin

15

(karina-soobin)

peri kızı: ya soobin
müsait misin

soobin: tabiki bu da soru mu
bir sorun mu var

peri kızı: :((

soobin: cıktım yola geliyorum

peri kızı: bunu yapmak zorunda degilsin

soobin: hayır öyleyim duydun mu ??
sen benim kossskoca dünyadaki en en en yakın arkadasımsın
seni mutlu etmeyecegim de kimi edecegim ??

peri kızı: seni cok yoruyormusum gibi geliyor

soobin: diyosun ki soobin gel beni döv

peri kızı: YA

soobin: manyak mısın nesin ya
sen beni tanımıyo musun
ben istemedigim kisiye yardım eder miyim hic ?? etmem
ki senin yanında olmak benim icin bir görev ve beni asla yoramaz anladın mı

peri kızı: seni cok seviyorum

soobin: ben daha cok
hadi ac kapıyı geldim bile

peri kızı: bitanesin

**

Kapı açılır açılmaz bir kolunu arkadaşının beline atıp diğeriyle de başını göğsüne çekerek sıkıca sarıldı ve bir yandan da saçlarını okşamaya başladı. Bunu yapar yapmaz göğsünde hissettiği ıslaklıkla tam zamanında yetişmiş olduğunu anlayabiliyordu.

"İçeri gireyim de öyle ağlayalım olur mu? Soğuk giriyor eve üşürsün bak."

Soobin'in düşünceli hareketi Karina'nın daha da çok ağlamak istemesine sebep olsa da başını sallayıp kenara çekildi ve içeri girmesine izin verdi. Çabucak ayakkabılarını çıkarıp montunu girişteki portmantoya bırakan Soobin, saçlarını iki yana sallayıp düzelttikten sonra arkadaşını itekleyerek odasına götürdü.

Odaya girer girmez kapıyı kapatıp Karina'nın yatağına kurulduktan sonra yanındaki boşluğu işaret ederek Karina'yı yanına çağırdı. Genç kız yanına oturduktan sonra başını Soobin'in omzuna koyup tutmakta olduğu gözyaşlarını tek tek dökmeye başladı. Bu süreç boyunca Soobin tek kelime etmeden ellerini yanındaki kızın saçlarında gezdirdi ve kulağına sevdiği şarkılardan birkaç dize mırıldanarak onu rahatlatmaya çalıştı.

Onu bu hale getiren şeyin ne olduğunu tahmin etmek çok da zor değildi Soobin için. Karina'yı bildi bileli annesiyle arası hiç iyi değildi ve sık sık kavga ederlerdi. Kavga konuları günden güne farklılık gösterse de kadının sürekli olarak kızının açıklarını aradığını ve ona bağırıp çağırmak için fırsat kolladığını biliyordu Soobin. Bu yüzden ne zaman annesiyle kavga etseler en yakın arkadaşına tüm desteğini gösteriyor ve onu iyi hissettirmek için elinden geleni yapmaya çalışıyordu.

Başarılı da oluyordu. Karina Soobin yanındayken kendini çok daha iyi ve güvende hissediyor, onunla kimseyle paylaşmadığı pek çok şeyini paylaşabiliyordu. Kendisine böyle güvenli bir ortam yarattığı için Soobin'e minnettardı ve bunu geri ödeyebilmek için elinden geleni yapıyordu.

Bir süre sonra duyduğu burun çekme sesiyle Karina'ya döndüğünde ağlamasının sona ermiş olduğunu ve kendisine döndüğünü gördü. Bu bir nevi 'artık konuşabiliriz' demekti. Soobin mesajı alır almaz vücudunu tamamen ona çevirdi. "Dinliyorum."

"Annemin yönelimimi ilk öğrendiği günü hatırlıyor musun?"

Soobin'in gözleri dehşetle açılmış ve zorlukla kafa sallamıştı. Elbette hatırlıyordu ancak o günün hiç yaşanmamış olmasını dilerdi. Çünkü hayatında ilk kez Karina'yı o kadar dağılmış ve çaresiz görmüştü. Bu anları hatırlamak kalbini daha da acıtmaktan başka bir işe yaramıyordu.