İki insan ister istesin ister istemesin, kader onları sürekli bir araya getirir. Kaderi şansa çevirip çevirmemek ise iki insana kalır. Bu iki insandan biri öldürür biri iyileştirir. Bazen bu iki insanın hikayesi derin nidalara dönüşür. Bu da kaderin...
Selamlar. Yeni bölüme hoş geldiniz. Sizi çok tutmadan yeni bölüme alıyorum o zaman. Lütfen oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın. Yorumlarınızı okuyor olacağım. İyi okumalar diliyorum ballar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Nida'nın salonu~
🌙
Hissettiğiniz en soğuk şey neydi? Somut bir şey miydi mesela. Ya da somut olamayacak kadar fazla mı soğuktu. Bir bıçağın keskin soğu muydu? Yoksa yalnızlığın derin soğu muydu? Beklenmedik bir şey olduğunda iliklerinize kadar hissettiğiniz soğukluk mu daha ağır geldi size? Çaresizliğin soğukluğu kesti mi derinizi hiç?
Bıçak yarasından daha derin bir şey var ise o da soğukluktu. Bıçak yaralar, iyileşir. Soğuk keser, bedenini ele geçirir. Bunu çaresizliğin soğukluğunun bir bıçak yarasından daha çok canımı acıttığında fark ettim.
Gözlerimi araladığımda karşılaştığım tanıdık tavan ile sıkıca yumdum. Her gözümü açtığımda burada uyanmaktan, odanın derin soğukluğunun bedenimi sarmasından yorulmuştum. Hafifçe geri araladığım gözlerimi beklenti ile odayı taradı. Kısa bir iç çekmeden sonra başımı cama çevirdim. Hava daha aydınlanmamış, ama aydınlanmak için yalvarır haldeydi.
Boş bakışlarım takılı kaldı bir süre öyle. İstemsizce elim üstüme örtülen çarşafa gitti. Çarşafı hafifçe kaldırdım. Üzerime geçirilen hasta kıyafetini sıyırdım ve karnımın üstünde olan bandaja baktım. Elim bandajın üstüne gittiğinde olanları tekrar hatırlayarak gözlerimi yumdum. Ne olmuştu? Niye olmuştu? Kim yapmıştı?
Yüzünü görüp görmediğimi düşündüm bir süre. Görmediğime emindim sanırım. Kapı hafifçe tıklatıldı. Kısa süre sonra daha önce hastanede görmediğim bir doktor içeri girdi. Turuncu saçlarıyla oldukça dikkat çekiyordu. Yeni mi gelmişti? Hafifçe doğruldum olduğum yerden. Hareketimden dolayı hissettiğim acıyı bir yutkunma ile içime gömdüm.
"Uyanmışsınız. Geçmiş olsun. Olanları hatırlıyor musunuz?" Dedi beklediğimden daha kalın olan sesiyle. Hafifçe tebessüm ettim.
"Bayılmadan önceki şeyleri biraz hatırlıyorum." Dedim uzun süre konuşmadığım için donuk çıkan sesimle. Elindeki dosyaları hafifçe gözünün hizasına getirdi.
"Sizi oradan geçen bir vatandaş bulmuş. Ambulans ile hastaneye getirildiniz. Kesiğiniz çok derin değil. Gereken tüm müdahaleler yapıldı. Sadece bir kaç gün su değdirmeyin ve hareketlerinize özen gösterin. Pansuman yapılması da gerekiyor. Aksatmamaya çalışın."
Başımı onu onaylar şekilde salladım. Bunların hepsi zaten bildiğim şeylerdi. BU hastanenin doktoru olduğumdan haberi yok muydu yoksa sadece prosedürü mü uyguluyordu? Başını bir kez kapıya çevirdi ve sonra tekrar bana döndü. "Eğer kendinizi iyi hissediyorsanız polisler ifadenizi almak istiyorlar."
