Hikayemin en güzel yanı cinayetten alındığım karakolda ailemi bulmak ve orada başlayan serüvenimle bir kaymakama kapat atmak oldu. Konya'nın eli baltalı kaymakamı ile iki işi bir araya getiremeyen Sakızı bir araya gelir, şok şok şok devamı hikayeye...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Şille
Yola çıkmıştık. Biz bavullarımızı aldık, gerekli olan evrakları tamamladık. Evimize gidip çanta, kıyafet ve bütün eşyaları almıştık ama kalan eşyalara baktım. Gençliğimizin geçtiği bu evde her hatıramız vardı. Kapının kulpunu tutup çektim ve gözlerimi kapadım. Artık daha iyi yerde olmayı diliyorum....
Dede Bey öğretmen olduğumu öğrendi ve bir de büyük tesadüflerle Konya da olduğumu öğrendiğinde neye uğradığını şaşırmıştı. Hayatımın şansı bu muydu? Birileri gelip aha bunlar senin ailen dese oturur iki saat güler, 10 saat dalga geçer kalan saatlerde de düşünür bir daha gülerdim.
Uçakta kalan son dakikalarda karşımda duran insanlara baktım. Aaa evet biletin bile iyisini almışlar arka arkaya oturmak yerine karşılıklı oturalım diyorlardı. Benim idiot arkadaşım dede ve neyle sohbete dalmıştı. Sonunda kemerleri takıp inişe geçmiştik. Ey benim deli yüreğim inşallah avlanmaya çıkarken yem olmazsın. Önce gider gitmez plan yapman gerek çünkü heran tetikte olman gereken bir aile var. Ben neye bulaştım ya!
Sakız insan söz verir ama şerefine söz verip sonra yemin eder mi? Ama canım acımaya başlarsa yemişim şerefini zaten hayatımda değildiniz ki neyi düşüneceğim?
Güzelce nefes aldım ve inen insanların peşi sıra uçaktan dışarıya bir adım attım. Ayy kız Konya'nın havası ne kadar güzelmiş resmen ciğerlerime oksijen gitti. Gözlerimi açıp gökyüzüne baktığımda parıl parıl yaz havasını iliklerime kadar hissediyordum. Ay dur Sakız sakın ha sakın alışma bak Konya ailenin memleketi senin değil, sen has ge has İstanbulluyum.
Gözlerimi aşağıya indiğimde anasını bekleyen civ civ gibi herkes bana bakıyordu. Ufak adımlarla yürümeye başladım. Merdivenlerden inip yürümeye başladığım da bir kaç adam gelmiş bizlere eşlik ediyordu.
"Dede bey önce bizim işlerimiz var. Malum yeni atandık ya okulumuzu görmemiz lazım....şey....Eda senin neresiydi?" Dedim ve çantamdaki kağıtları çıkarmaya başladım. Elime alıp "Eda'nın Akören....neresi?"dedim. Kaşları havalanan dede gülümseyerek "Bizim hacılar orada sana da gül gibi bakar...."deyip Eda'ya güzel bir bakış attı ve elini kaldırıp orta yaşlı amcayı çağırdı ve "Orhan, sen Eda kızımı al Akören ortaokuluna götür. Orada lojmanları da araştır..."dediği anda aklıma benden uzaklaşacağı gelmişti. Hızla onlara döndüm ve "Şey biz ev tutacağız zaten bunlara gerek yok"dedim.
Dede resmen herkes elinde kukla olmuş kim ne derse onu yaptırıyor. Sakız kendini sakız gibi ezdirme kurban olayım ya ama şu da var ki adam seni çiğner sonra atar bir de üstüne basar geçer.
Dede sakince başını sallayıp "Bilirim isteyende bir sürü gapı var amma ataş almaya gelmediiz. Burası senin babaocağın zati zamanla alışursun. Hem bıdırdanacak zibiller var daha konuşmak nasip olmadı...Orhan gedende evi ara ki ıscaktan öldüler, harabı gaynatsınlar"diyerek bütün anlamadığım kelimeleri bir araya getirmişti. Anlıyorum ama anlamıyorum dedirten bir an ile dedenin ağzına bakıyordum. Ne dedi şimdi ben gidiyor muyum? Kafam allak bullak olmuş halde "Ya ben sizin dilinizi bilmiyorum bana aptala anlatır gibi anlatır mısınız? Orhan Bey, dede bey ne dedi?"dedim.
