Hikayemin en güzel yanı cinayetten alındığım karakolda ailemi bulmak ve orada başlayan serüvenimle bir kaymakama kapat atmak oldu. Konya'nın eli baltalı kaymakamı ile iki işi bir araya getiremeyen Sakızı bir araya gelir, şok şok şok devamı hikayeye...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Eda&Sakız
Kabul
Telefonun başına giden dedeye "Hey Takkeli ve mekkeli dayı dur sen beni tehdit mi ediyorsun?"demek istedim ama salak olan bile anlardı adam açık açık tehdit ediyordu. Eda ben ne yapacağım? Belli ki ensesi kalın biri ve eli uzanıyor, eğer çıkıp gidersem seni bir daha göremem ama sen....sen benim tek gerçek ailemsin. Sen benim 20 yılımsın nasıl öylece bırakırım.
Telefonu açan dede birden " Adım Takkeli değil! Adım Zühtü! Bana Zühtü dede diyeceksin!Kızı telefona verin"dedi. Zühtü mü? Ben sana yandım Zühtü! Bir de kız derken? Hangisi? Bak amca beni kötü yola sürükleme ben kimseyle konuşmam!
Ay yoksa beni telefon sapığı mı yapacak? Yok ya takkeli adam sonuçta....ama yurt müdüresi her sakallıyı deden sanma demişti. Kadın nasıl bir manifest yaptıysa şu an Takkeli ve sakallıyı dedem sanmamaya çalışıyorum.
Gözlerimi açmış karşıya bakarken birden birden bir kızın ciyaklayan sesi geliyordu. Telefonu kulağından çekip hoparlörü açmasıyla o sesin Eda'ya ait olduğunu gözlerim açıla açıla görmüştüm. Nasıl gidip telefonu elinden aldım Eda diye çığlıklar attım hiç bilmiyorum.
"Eda sakin ol! Bak geleceğim tamam mı sakin ol-"demeye kalmadan kapanan telefonla sinir kat sayım yükselmiş erciyese ulaşmıştım. Elimdeki telefonu masaya sertçe vurup "Bana bakın eğer Eda'nın kılına zarar gelirse yakarım, kendimi de sizi de yakarım duydunuz mu? Şimdi hemen Eda'yı çıkarın hemen!"diye bağırmıştım.
Zangır zangır titreyen bedenimde ellerimi masada çekmiştim. Bana bakan dede hala sakinliğini koruyordu ama nene Hamlet gibi şekilden şekile girmiş ağzı açık bana bakıyordu. Elim kolum bağlanmıştı. Ben ne yapacağım ne? Düşün Sakız düşün! Derinceœ nefes aldım ve onları görmemek adına başka odaya geçip başımı ellerimin arasına alıp düşünmeye başladım. Ben ne yapacağım?
4 saat sonra
Komser sen dur eğer ki bunları başımdan atarsam kamera kaydıyla seni şikayet edeceğim. Ya beni emliyetin önünde aldılar ama sen gülüp geçtin öyle mi? Şimdi de suçsuz birini tutuyorsun! Bekle sen bekle son gülen iyi gülecek.
Başımı arkaya yaslamıştım. İki seçeneğim vardı. Birincisi kaçıp Eda'yı kurtarmak, ikincisi onlara evet diyip Gonya'ya gitmek. Sakız aslında her halükarda gideceksin...evet ya zaten gideceğim onlarla gitmiş gibi yapıp kendi hayatıma dönebilirim. Zaten tek istekleri onlarla gitmem değil mi? Evet şu an tek çarem evet demek!
Kararlı halde ayağa kalktım. Oturduğum odadan çıkıp salona doğru yürümeye başlamıştım. Fazlasıyla kararlıydım. Kendimi fazlasıyla sıkarken odanın kapısından geçip televizyon izleyen yaşlı çiftin tam karşısına geçtim. Kararlı mıyım? Evet Eda'yı kurtarmanın tek yolu bu!
Gözlerimi kapayıp "Tamam kabul ediyorum. Sizinle Konya'ya gelmeye şerefim üzerine söz verip yemin ediyorum"dedim. Gözlerimi açtığımda hiç şaşırmamış gibi duran adam başını sallayarak güldü. Fakat benim drama Queen nenem hızla ayaklandı ve "Oy kurban olurum sana!!! Baharım benim ilk baharım güzel kızım haydi bey haydi!!!"diye resmen ortalığı ayağa kaldırırken çiçekli yazmasını arkaya atıp dedeye döndü.
Dede sakince yerinde kalkıp "DNA -"dedi ve o an kapı açılmıştı. Arkamı döndüğüm sırada karşımda bir yüzüne tükürmediğim orta yaşlı adam geldi. Gülümseyerek cebinden bir kağıt çıkardı ve hızla dedenin önüne koymuştu. Yüzünde salak salak duran gülücüklerle "Hayırlı olsun"dedi. Neye hayırlı olsun?
Dede gözlüklerini takıp kağıda bakarken durmaıdm ve yanına gidip kağıda baktım. Verilen tükürük, sürüntü ve saç kılı örnekleri ile %99 pozitif....ne? Bir dakika ama....ama nasıl olur? Ben yıllarca sizi aradım ama siz....sizi bulamadım ama şu an...inanmıyorum!
Şoka girmiştim. Elim ağzımda şoka girmiş halde dururken birden göz göze geldiğim dede gülümseyerek "Servet hazılık yapın Gonya'ya döneceyik"dedi. Ailem varmış. Benim bir dedem ve babaannem varmış. Allah'ım ben ne yaşıyorum? Bir dizinin içerisine düşmüş gibiydim. Elim ağzımda kalakaldığım sırada birden dede elini kaldırıp "Kızı getirin"dedi.
Elimde kağıtla olduğum yere oturmuştum. Buna inanmam mümkün değil. Belki başkasıyla değiştirdiler ne malum? Ya 26 yıl ya 26 yıl boyunca bulamadınız ama şimdi nasıl olur?
"Sakızım!"
Birden Eda'nın sesi ile başımı kaldırmıştım. Ona şok halde bakarken elinde yeşil üzümü afrodit gibi sallandıra sallandıra yiyerek bana geliyordu. Allah'ım bunlar rüya mı? Her şey bir anda tepe taklak olmuştu. Ailem bulunmuş ve aynı yere atanmıştım. Benim ailem Konyalı!
Konyalım yürrüü!!!
Yutkunup Eda'ya baktım. Onun ela gözleri parıl parıl parlarken dönüp dedeme baktı ve üzümü indirip "Dede bey her şey için teşekkür ederim"dedi. Ne? Bir de o adama teşekkür mü ediyor? Sinirle ayağa kalktım ve Eda'nın kolundan tutup çektim. Bir de teşekkür ediyor çıldıracağım!
Onu arkama alarak "Teşekkür mü? Ya beni tutup seninle tehdit ettiler bir de teşekkür mü ediyorsun? Eda saçmalama istersen!"dedim. Değil teşekkürü bir gülücüğümüzü bile haketmiyorlar. Kendim ve Eda'yı onların önünde saklarken Eda gülerek "Asıl sen saçmalama istersen dede bey önce gelip beni çıkardı otele yerleştirdi sonra seni çıkardı ama tabi ona inanmayacağını bildiğinden önce DNA testi dedi"diyerek resmen iki günümü özetledi. Kız madem biliyordun kuş olup güvercin yollayaydın, kronagno olaydın dumanla mesaj göndereydin!
Elimdeki kağıda bakıp hala ilk dakika da olan tepkimle "Eda farkeder mi? Onların ailem olması bir şeyi değiştirmiyor sonuçta beni arama 26 yıl sonra akıllarına düşmüş"dedim. Neden sessiz kalıyorlar. Ben olsam şimdiye kendimi açıklamak için paramparça olurdum ama onlar sessiz kalıyordu. Göz devirip "Neyse hadi Konya'ya gidiyoruz"dedim ve Eda'nın koluna girdim. Asla arkama bile bakmadan yürümeye başladım. Evet Konya'ya onlarla gidiyorum ama benim hayatım onların hayatı değildi.
Otelin lobisine yürüyordum. Eda ne olduğunu anlamamış halde bana bakıyordu ama tribal halimi devam ettirip onların suratına bile bakmıyordum. Şerefine söz vermiştim. Onlarla gitmek zorundaydım.
"Eda artık onlarla adım atacağız. Kendini hazırla heran kaçadabiliriz"dedim. Derince nefes aldım ve yanımda beliren o insanlara baktım. Dedem ve nenemsiniz demek ama şunu bilinki oyun benim oyunum olacak. Bunca sene sonra gelip evcilik oyununda bezbebek muamelesi yapamazsınız.
Madem siz torun istiyorsunuz peki! Ben torun olacağım ama sizin aile olamayacak kadar elinizde hiç bir şey kalmayacak! Yukarda beni tehdit edip torunculuk oynamak mı? Bekle ve görün!
Önümüze gelen araçlar bir bir sıralandığı sırada onların nasıl biri olduğu belliydi. Bir sürü koruma araçları ve bir de gelen o makam aracı vardı. Gözlerim açılmış halde makam aracına bakarken az önceki orta boylu adam çıkıp "Vekil Bey Konya'ya gidişiniz için uçak hazır"dediği anda ağzım açıldı. Vekil mi? Neyin vekili?
