🍬Sakız Falı

🍬8.Sakız Falı, Teyze

🍬Sakız Falı

8.Bölüm

🍬Teyzem🍬

Gerçekler derken? Kız teyze gece gece nabzımı yükseltme zira Karadenizlilerden daha beter bir damarım var!

Merakla kadına bakarken gülümseyip aracını yanıma doğru sürdü. Ellerini önünde birleştirip "Annene ne kadar çok benziyorsun"dedi. Hoppp benim konuyu değiştirme hızı! Teyzecim az önce bana bir şey dedin o neydi?

Tamamen ona doğru döndüm ve "Az önce ne demek istediniz?"dedim. Gayet sakin ve yumuşacık bir üslupla ona baktım. Kadın çok güzeldi... Tıpkı gülüşü gibi bakan gözleri de güzeldi.

Dışarı bakarak "Gerçekler...ah bilsen sakin kalamazdın"dedi. Teyzem işte bu gerçekler ne bir ipucu mu versen? Elim belime gitti ve "Aman ne sakinlik ne sakinlik! İstanbul'da cinayete karıştım, sonra bu vesileyle 26 yıldır beni bulamayan ailem emmimin oğlu sayesinde buldu ve bu da yetmezmiş gibi Konya da kaybolup ormanın ortasında bıyıklı tarzan tarafından vuruldum ve şimdi de evin en güzel kadını geçmiş karşıma ağzımdan asla çıkmayan gerçeklerden bahsediyor! Ah evet ben gayet sakinim!!!" Delireceğim! İnsanlar beni delirtiyor!

Derince nefes alıp esintiye kendimi bıraktım. Allah'ım bol oksijen ver yoksa benim beynim oksijensizlikten duracak.

Ben boş boş karanlığa bakarken birden kıkır kıkır gülmeye başlayan kadının nazik sesi kulaklarıma gelirken az önce bir paragraf dolusu ettiğim laf dank etti. O an gülümsedim. Fakat onun gülüşü daha da güldürmüştü ve ben de onunla kahkaha atmaya başladım. Evet bakın sonunda delirdim yetmedi yanıma bir de ortak buldum.

"Ahahah tıpkı annensin ve korkma gerçekler acı değil...ailen eceliyle vefat etti ama gerçek şu ki ilk günden beri bu ailenin çabasına şahit oldum ve seni aramaktan bir an bile vazgeçmediler çünkü bir bebek yanığı yoktu. Ya kül oldun ya da kayıptın...deden hazır olduğunda eminim sana açıklayacak"dedi.

İçimdeki bir kıpırtı ile o mavilere baktım. Neden şu ana dek bu ailede bana samimi gelen tek kişi sensin? Sanki onu her zaman görüyormuşum gibi his veriyordu. Ona ılıyan kanım ile baktım ve "Siz kimsiniz?"dedim ve dediğim o dakikada gözleri gözlerimde asılı kaldı ve yutkundu. Boğazına dizilen bütün kelimeleri yutarcasına yutkundu ve "Teyzen...Sultan"dedi. Ne? Teyzem mi? Şaka mı? İnanmıyorum anne yarısı olan teyze mi? Peki bu evde ne işin var? Senin ana tarafımda olman gerekmiyor mu?

Gözlerim açıldığında ağzımda onunla açıldı. Anne tarafımı görmemiştim ve şu an bu kadın beni fazlasıyla şaşırtıyordu. Birden eğildi ve ellerimi tutup "Biliyorum korkuyorsun, neden seni bulmadık diye kızıyorsun ama senin için her şeyimi feda ettim... yine de gelemedim"dedi. Neyini feda ettin?

Maviler ıslanırken bana o halde bile gülümsedi. Neyi feda ettin demek istesem de gözlerim kelimelerinden önce davranıp bacaklarına indi. Bana gelirken mi oldu? Nasıl oldu bu? Korku nefesimi kesmeye yetiyor gibi boğazıma sıkı sıkı sarılmıştı. Kadın iç çekip gülümsedi ve "Ben büyük amcana kaçtım çünkü anne tarafında birisi baba tarafında birini öldürmüştü o sebeple sevdim ve kaçtım. Düğünümde annen de babanı gördü...Annen Leyla baban Seyhan...isimlerini biliyor muydun?"dedi...işte o son nefesim verdiği huzur gibi konan rahatlık vardı.

Leyla ve Seyhan....daha isimlerini bilmiyordum. Yutkunup başımı olumsuz anlamda iki yana salladım çünkü konuşacak takatim yoktu artık ben dinlemek istiyordum. Elimi sıkıca tutan kadınla sütunun çıkıntı yerine kendimi bıraktım ve onunla aynı boya geldim. Gözlerim heyecan ve duyacaklarımın yorgunluğuyla onu izliyordu.