Hikayemin en güzel yanı cinayetten alındığım karakolda ailemi bulmak ve orada başlayan serüvenimle bir kaymakama kapat atmak oldu. Konya'nın eli baltalı kaymakamı ile iki işi bir araya getiremeyen Sakızı bir araya gelir, şok şok şok devamı hikayeye...
Herkes susmuş gibiydi. Hepimiz Barat'a bakıyorduk. Karşımızda dikilmiş ve o düz kaşları bile kavislenmiş halde kaşları çatılmıştı. Boncuk gözler giymiş lacivertleşmiş halde bakarken aklıma kolum geldi. Doğru ya adam kolumu tutuyor!
Hızla kolumu çekip "Sağolun ben hallederim!"dedim. Oysa adım atmaya bile korkuyordum. Yine de durmayıp bir ufak adım daha atıp üstüne yavaş yavaş yüklendim. Bir adım atıp duruyordum ve bir daha adım atıp tam Barat'ın karşısına geldim. Suratsıza bak ya niye böyle oldu ki? Adamı tanıyor mu?
Ona nispet yapar gibi gülümseyip "Bak canım kuzenim yürüyorum"deyip arkamdaki hemşireyi göstererek "Bak yine sıkarsan o hemşirenin eli çok hafifmiş ona gelirim"deyip güldüm. Evet koca hastanede sadece ben güldüm çünkü hemşire dehşet içine düşerek Barat'a baktı. Ahh doğru sizin haberiniz yok.
Yavaşça onlara dönüp açıklama yapacakken o doktor elini cebine koyup "Kaymakam bey nasılsınız?"dedi. Samimi duran gülüşünün aksine Barat boş duvara bakar gibi bakıyordu. Ay birisi beni neden sevmiyor derse bunu söyleyeceğim!
"İyiyim Demir sen nasılsın?"
Sonunda duyduğumuz cümle ile gülümsediğim de aniden durdum. Demir mi? Nasıl? Hangi Demir? Türkiye içerisinde madenlerde ki...deyin.....ah düğünde olan demir mi? Çaktırmadan Defne'ye bakarken yüzünde güller açar haldeydi. Bilerek getirdi! Ya ben nasıl buna düştüm nasıl? Ağız işaretiyle "O mu?"dedim. Neden farketmedim ki? Düğünde gözümde her yerdeydi ama onu görmemişim. Baktığını görsem "Ne bakıyon ayı mı oynuyo?"derdim sanırım. Evet derdim.
Defne başını sallayarak hala gülerken Eda'nın koluna girdi. İkisinin sıfatı tam olarak beni vermek için can atar tipteydi. Ben de çok durmayıp göz ucuyla Demir'e baktığımda inci gibi dişlerini gösterdi.
Panolarda reklam için duran doktorlara benziyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bana dönen gözleri içine gitmiş gibi durarak "Küçük hanımın adımlarını izliyorum. Hemen zorlama olur mu?"dediğinde ister istemez bende gülümsedim. Ay adamın suratı emoji gibi ve gülüyor.
Ayağıma eğilip baktım ve "Zorlamam, sağolun"dedim. Az önce üstüne atlayıp sinirle serum manyağı yapacaktım ama şu an sırıtıyorum. Benim psikolojim iyi durumda değil ve mentalim çöküyor.
Birden bir hemşire geldi ve elindeki kağıdı gösterip "Demir Bey şu hasta dün size gelmiş yine soruyor"dedi. Öyle doktor seçebiliyor muyuz? Tüh be keşke en baştan bilseydim.
"Akşam görüşürüz, geçmiş olsun"diyen adam başını sallayıp yanımızdan ayrılırken göz ucuyla arkasından bakıyordum ki o bir sedyeye gitti ve perdeyi çekti. Aman doktor ve hasta ilişkisi size kalsın.
