Galata Kulesi

8.Bağlantı

13 Ekim 2018

Yetimhanenin bahçesinde oturuyordum abim aşağı inmesini bekliyordum.Dalmıştım bir çocuk vardı benden büyük ama abimden büyük değildi.Gayet yakışıklı çok güzel kahve gözeleri vardı.Bu çocukta bugün on sekiz yaşına girmişti çünkü yurttaki arkadaşlarıyla vedalaşıyordu hepsiyle sarıldıktan sonra çantasıyla beraber yurttan çıktı.İşte yurt bu reşit olduğunda çıkıyorsun ve üniversite hayatı başlıyor bütün yük bize kalıyor hem okul hem ev geçindirmek işte bu çocuğun bugün reşit olmasıyla bunlarda başlamıştı.Bende bir gün burdan çıkacaktım ama benim zaten dışarı çıkmış ve üniversiteye başlamıştı henüz on dokuz yaşında olmasına rağmen iyi idare ediyordu tabi bana anlattığı kadarıyla.

"Ahenk,Ahenk." diye sesleniyordu birisi kim bilir ne kadar süredir bana sesleniyordu bakınca kim olduğunu anlamıştım abim sesleniyordu.Hemen yerimden kalkıp çıkışa doğru yürümeye başladım.Abimin yaklaştığında koşup kucağına atladım ve kollarımı boynuna sarıp bacaklarımı beline sarmıştım artık alışmış olacak ki sorgulamadan beni tuttu ve ben onu öpücüklere boğmaya başladım sıkılmış olacak ki beni yavaşça yere indirirken "Yeter bücür yine boğacaktın beni altı üstü bir haftadır görüşmüyoruz."dedi bu dediğiyle sanki kolay geçirmişti gibi konuşuyordu ama gözlerindeki duygu çok farklıydı ve bunu seçebiliyordum bu özlemdi belli etmesede o da beni özlemişti.Ortamın havasını değiştirmek için konuştum.

"Hadi hemen çıkalım izin saatlerim bitecek."diyip kolundan çekiştirdim.

"Tamam meleğim sakin ol gidiyoruz." diyip benim onu sürüklememe izin verdi.

Sahile gelmiştik ve bir banka oturduk.
"Abicim ben simit ayran alıp geliyorum sen beni burada bekle."dedi ve yanımdan kalkıp gitti bende kafa sallamakla yetinmiştim ve kafamı denize doğru çevirdim.Dalgaları izliyordum,sesi dinliyordum işte burda huzurluydum abim,deniz ve dalga sesleri.

"Kız yine mi daldın sen?"diye sordu ağabeyim.

"Evet çünkü çok huzurluyum."diye cevap verdim hemen yanıma yerleşen abime bakarak.

"Meleğim biraz daha dayan üniveritede iki senem kaldı bak bu senede bitti.Sonra hep beraber olacağız."dedi abim.

"Nasıl olacak? Ben o zaman on yedi yaşımda olucağım."diye sordum ağabeyimden cevap beklerken.

"Sen on yediyken ben seni evlat edinebiliyorum senin bir sene daha oraya katlanmanı istemiyorum."dedi ağabeyim benim ne diyeceğimi merakla bekliyordu.

"Olur mu?Gerçekten mi?Daha erken kavuşabilecek miyiz?"diye art arda sorular yönelttim.Gözlerimden yaşlar akıyordu istemsizce çok mutlu olmuştum bir yandan gülüp bir yandan ağlıyordum.

"Evet abicim sadece iki sene dişini sık sonra hep beraber olucaz ben her şeyi ayarlayacağım sen biraz daha dayan."dedi ağabeyim aynı mutlulukla.

"Tamam dayanırım lütfen zaman hızlı geçsin."dedim sevinçle.

"Geçicek güzelim hepsi geçecek."dedi Abim.

13 Mayıs  2023

İzmir'den dönmüştük ve okulumu buraya aldırmıştım.Korel'in mezuniyet töreni vardı iki gün sonra ve o şimdi okula son işlerini halletmek için gitti.Bende evi toplarken Korel'in beni mezuniyet törenine götürüp götürmeyeceğini düşünüyordum.O sırada kapı çaldı.Korel olduğunu düşünerek koşarak kapıya doğru yöneldim kapıyı açtığımda Beril'i görmemle şok oldum ve hemen boynuna atladım.O da hemen bana sarıldı.