Galata Kulesi

7.Yolun Başı:Uçurum

Uçuruma daha çok yaklaştı ben göz yaşlarıma hakim olamıyordum ve gidip elinden tuttum bana baktı ve elini elime kenetledi ve oturdu bacaklarını aşağı doğru bıraktı bende aynı şekilde oturdum.Aramızda sessizlik hakimdi ne söyleyeceğime dair kafamda binbir türlü diyalog kuruyordum ve en iyisini bulmaya çalışıyordum ki Korel'in seslenmesiyle kafamdaki konuşmaları durdurup ona döndüm ellerimiz hâlâ bırakmamıştık.

"Çok düşünme içinden nasıl geçiyorsa öyle konuş."dedi durgun bir şekilde.

"Seni daha fazla kırmak istemiyorum."dedim çünkü onu bu zamana kadar iki kere yarı yolda bırakmıştım ve haklı bile olsam onunla konuşup halletmeliydim ve bu sefer o yönde bir konuşma gerçekleştirecektim."Ne dersen haklısın seninle konuşmak yerine dinlemeden etmeden gidiyorum inan çok pişmanım sadece beni dinle olur mu?"Sadece kafasını aşağı yukarı salladı.Bunu görünce içten içe sevinmiştim ben onu dinlememiştim ama o beni dinlemeye hazırdı.Tam olarak vücudumu ona döndürdüm ve gözlerime bakması için çenesinden tutup kendime doğru çevirdim ve gözlerinin içine baktım o da vücudunu bana doğru çevirdi ve benim gibi oturdu.

"Ne olursa olsun çekip gitmemeliydim ama senin bir kızı sevdiğini öğrenince kendimi engel olarak gördüm ve başka birini seven bir insanla evli olmak bana doğru gelmedi bilmiyorum gidersem işin kolaylaşır diye düşündüm."dedim ama kalbim çok farklı şeyler söylüyordu keşke doğruları söyleyebilseydim ama zaten başka birini seven birisine ondan hoşlandığımı söylemek gereksiz bir hareketi bir anlamı olmayacaktı.Korel bana baktı ve konuşmaya başladı.

"Benimkisi imkansız aşk Ahenk, o kız beni sevmez aynı zamanda beni bırakan ilk kişi değilsin bu beni yıpratıyor herkesin ilk vazgeçtiği insan olmak canımı yakıyor.Seninle anlaşmalı evlilik yaptığımız için böyle bir şeye ihtimal vermiyordum ama sen bile iki kere beni ve anlaşmamızı gözden çıkartıp beni yarı yolda bıraktın
ben sana nasıl güveneceğim?Benim buraya gelmemdeki amaç intihar değildi sadece iyice düşünmekti ve sana bir daha nasıl güvenebileceğimi bilmiyorum."lafları çok ağırdı ve bence bunun farkındaydı ama haklı olduğu için bir şey diyemiyordum.Boşanmak istiyordu istemsizce gözlerimden yaş aktı ama o görmeden hemen sildim ve kendimi umursamaz göstermeye çalışarak konuşmaya başladım.

"Tamam nasıl istiyorsan öyle olsun."derken sesim biraz titremişti.

"Ahenk bu oyunu bitirmemiz arkadaş kalamayacağımız anlamına gelmiyor."dedi sıcak bir ses tonuyla.

"Tamam zaten aramızda geçen bir şey yok."dedim soğuk bir sesle.

"Şimdi çok kötü bir kavga etmişiz gibi davranacağız."dedi ve bütün yapacaklarımızı anlattı ve ben sadece tamam dedim ve arabaya bindik eve gittiğimizde oyunu başlattık.

"Bana bak sen çok şerefsiz bir insansın nasıl böyle bir şey yaparsın!"diye bağırdım ve bizi duyan abim ve Asel hemen kapıya çıktılar.

"Ne yapmışım ben ya neden her şeyi büyütüyorsun!"diye bağırdı bu sefer Korel.

"Ne oluyor size ne bu bağrışma hemen eve girin."dedi abim sinirli bir şekilde bizde bu halini görünce hemen içeri geçtik ve devam ettik.

"Sen nasıl o kızla sarılırsın Korel benim aklım almıyor ya!"diye iyice yükseldim.

"Ya arkadaşım diyorum niye anlamak istemiyorsun normal bir arkadaşım!"dedi Korel.

Abim araya girdi ve konuştu.

"Korel sen benim kardeşime ne sebeple olursa olsun bağıramazsın."dedi abim sinirlendiği sesinden belli oluyordu Korel sessiz kaldı.

"Siz daha dün sarmaş dolaştınız hatta daha ilerisinide yaşadınız bence."dedi Asel ve devam etti. Ne oldu da bu hale geldiniz?"diye sordu.