Galata Kulesi

22.Korku

(oy ve yorumlarınızı bekliyorum)

Hayat acımazıdı ve hiçbir şeyi beklemiyordu.Şems-i Tebrizi'nin de dediği gibi;

"Fakat hepimiz ölecek yaştayız."

Daha doğru ne kadar söz vardı bilmiyorum ama hayatın değeri bilinmeliydi.Her an her dakikanın kıymeti bilinmeliydi.Pişmanlık denen duygunun daha önce ne olduğunu öğrenmem pek iç açıcı şekilde olmamıştı.Ben pişman olmak istemiyordum.Sevdiğim adamı kaybetmek aklımdan geçen son şey dahi olamazdı.Kendime küçük bir not defteri aldım her güne tek cümle.Yeterli miydi? Cevap kesinlikle hayır.

Önümdeki defterin ilk sayfasının sağ üst köşesine bugünün tarihini attım.Bugün mayıs ayının otuzuydu.Güne bırakabileceğim en güzel sözü yazdım.

"Hayat şiirin tek bir dizesi kadar kısaydı."

Benim kendimi ifade etme biçimim danstı sevdiğim adam beni kendisine benzetmiş içimden şair çıkarmıştı.Seven sevdiğine benzer derler ya bu doğruydu gerçekten öyle olmuştu.Keşke sadece bu doğru olsaydı seven sevdiğinin acısının kat kat daha fazlasını çekiyordu.Yüreğimdeki ağırlığın haddi hesabı yoktu.Korel gözümün önünde eriyip gidiyordu bugünkü elli uyumsuz ilik sonucu da yaramın üstüne tuz basıyordu.Abim ve Asel burda ki evimize geçmişlerdi.Asel hamileliğin onuncu haftasındaydı onuda çok yormak istememiştik.Defterin başında daha fazla düşünmek istememiştim kapatıp çantama koydum.Korel yatakta rahat uyusun istiyordum çünkü hastalık yeterince yoruyordu ne kadar uyuyamayacağımı bilsem de koltuğa uzandım.

Hayaller kurdum tıpkı senelerce yurtta başımı yastığa koyduğumda kurduğum hayaller gibi.O zamanlar tek isteğim yurttan çıkmaktı.Şimdi tek hayalim bu değildi.Mesela abimle bir sefer lunaparka gitmiştik.Ben o zaman hala yurttaydım ve abim o hafta çalıştığı parayı biriktirmiş beni lunaparka götürmüştü.Şimdi bende yeğenim ve abimle beraber gitmek istiyordum.Göksu'yla sıcak kahvelerimizi içerken saatlerce dedikodu yapmak istiyorum.Alp'le konsere gitmek istiyorum.Beril ile eskisi gibi sarılıp uyumak istiyorum.Korel'e yaşamak istiyordum.En güzel hayalim onunla yaşamak istememdi.Yağmurlu bir kış gününde Korel ile kütüphanede sabahlamak istiyordum.Beraber yeni tarifler denemek istiyordum.Ben şiir yazarken o şarkı sözü yazsın mesela.Temizlik yapalım beraber yorgun düşelim. Galata Kulesinde bulalım kendimizi.

Ne kadar uyumak istemesemde yorgunluğum ağır basmıştı.

..

Yine tek başımayım olmaktan korktuğum yerdeyim.Babam karşımda elindeki mandalinayla televizyon izliyordu.Annem yemek yapıyordu ne kadar istemesede yemek yapıyordu.Abim beni kolunun altına almıştı.Bende bunu fırsat bilmiş iyice abime sokulmuştum.Babam televizyondan gözlerini çekip bize doğru çevirmişti bakışlarını.

"Kalk pantolonumu getir."Bunu abime bakarak söylemişti abim yanımdan kalkmıştı şimdi güvende hissetmiyordum.Savunmasız bir kurban gibiydim.Hemen kalkıp abimin elini tutmuştum.Bunu gören babamın siniri gözlerinden belli oluyordu.Beraber salondan çıktık yatak odasının kapısını açan abimin elini bırakmıştım o odaya girmek istemiyordum.Abim içerden babamın pantolonuyla çıkmıştı.Babam pantolonunu para verip markete yollamak için isterdi ve bu hiç hoşuma gitmiyordu çünkü içerdi ve en küçük şeye sinirlenip bize zarar verirdi.Gerçi bize zarar vermesi için içmesine gerek yoktu canı sıkılsa bile bizden çıkarırdı.

"Rakı."demişti ve elini pantolonuna attı ve içinden bir miktar para uzattı.Asla fazla para vermezdi her zaman güncel fiyatlara hakimdi hep tam para verirdi.Abim babamdan parayı almıştı ve beraber evden çıkıp markete doğru yürümeye başladık.

"Abi sen hep benim yanımda olacaksın değil mi?"Sadece abime naz yapıyordum zaten nazımı bir tek o çekiyordu.

Gülümsedi kocaman."Evet meleğim her zaman yanındayım."Bana yanlızken hep meleğim diyordu.Beraber marketen rakıyı alıp eve döndük.