Galata Kulesi

28.Kayboldun,Kayboldum

(Oy ve yorum yaparsanız sevinirim.)

Ameliyathanenin kapısının önünde bekliyordum.Sevdiğim adam içerdiydi tabi ben pek sakin kalamıyordum her zaman ki gibi.Koridorda dönüp dolanıyordum telefonumun ekranını açtım saate baktığımda henüz beş dakika geçmişti ama benim için saatler geçmiş gibiydi.

Benimle beraber ameliyathanenin önünde bekleyen Alp ve Göksu vardı.Kemal Bey'in önemli bir toplantısı çıkmıştı.Beril gelmek istemişti ama bu sabah göreve gitmesi gerekmişti.

"Ahenk lütfen otur biraz başımız döndü."Oturamazdım doktor ne kadar risk yok desede içim içimi yiyiyordu.Ya bir sıkıntı çıksaydı daha fazla düşünürsem delirecektim.Alp ve Göksu'nun yanına gidip oturdum.Kafamı dağıtmam gerekiyordu.Telefonumdan notlar kısmını açtım.Günlüğüm yanımda olmayınca buraya yazıyordum.

'Birçok duyguyu aynı anda hissediyordum;Mutluluk,korku,endişe.Kendime bu konuda engel olamıyordum çünkü şuan sevdiğim adamın ilik nakli gerçekleştiriliyordu.'

Telefonumdan yazacaklarımı bitirdikten sonra rehbere girdim.Beril'i aramak istiyordum.Eminim o beni sakinleştirirdi açamayacağını bilmeme rağmen şansımı denemek istiyordum.Aradım çaldı,çaldı ve açmadı.Normaldi çünkü operasyona çıkmışlardı ama işte ne derlerdi umut fakirin ekmeğiydi.

Saatler Korel çıkmıştı.Normal odaya almışlardı.Hep beraber başında uyanmasını bekliyorduk.Şükürler olsun artık sağlıklıydı.

Gözlerini yavaş yavaş açtı.

"Sevgilim nasılsın?" Bana döndü bakışları.

"Ne sevgilisi hanfendi ben evliyim."Gözlerini odada gezdirdi."Karım sizi görmesin."

"Korel seni öperim ya çok tatlısın."Ellerimi yüzüne götürdüm.

Ellerimi tutup çekti."Ben karımı seviyorum beni rahat bırakın."Alp'e döndü bakışları.

"Sen kimsin lan?Karım nerde benim?"Mıncıklaya mıncıklaya sevmek istiyordum bu adamı nasıl bu kadar tatlı olabiliyordu.

"Ben getiricem sana karını hadi sen dinlen biraz."Alp bana kaş göz yapıp çıkmamı işaret etti.

Alp önde ben arkasından çıktım.Göksu içerde kendisini tanıtmış olabilecek ki Korel'le sohbet ediyordu.

"Meleğim bak şimdi ne yapıyoruz biliyor musun?" Meleğim kelimesin yaralı olduğum zamanlarda bir kelime olduğu için duyunca duraksamadan edemiyordum.Hayatıma giren insanlar yaralarımı sarıyordu.Alp benim ikinci abimdi ve ikiside bana meleğim diyordu.

"Ne yapıyoruz?"

"Tekrar giriyoruz seni tanıtıcam bu seferki tepkilerini kayıt altına alıcam."Bu çocuğun kafasında nasıl tilkiler dönüyordu.

"Alp çok kötüsün."Şakaya vuruyordum bizede eğlence çıkmıştı.

"Hayır yengecim sadece eğlence adamıyım."Söylediğine gülmeden edemedim,öyleydi tam bir eğlence adamıydı.

Yeniden odaya girdik."Kardeşim sana karını getirdim."Diyerek eliyle beni gösterdi.

Gözleri hemen beni buldu."Karıcım,güzelim,sevgilim."

Yanına oturdum elinin üzerine elimi koydum."Efendim sevgilim."

Elini yanağıma götürüp okşadı."Seni çok özledim."O kadar kısık söylemişti ki ben bile zor duymuştum.İçim gidiyordu bu adama ve laflarına.

"Bende sevgilim."Sevdiğim adamın hastalığı ikimizide çok yormuştu ama her şey iyiye gidiyordu.Şimdi tek isteğim yatağımda onun kokusuyla uyumaktı.