little squirrel || Minsung

minik yaralar

 
       " İyi değilim hyung jisungu özlüyorum hyunjin,changbin hatta o üçü onları bile özlüyorum korkuyorum bı gün sende gidiceksin diye " Chan hyung bir saat önce gelmişti o kadar dolu hissettimki kendimi birine sarılıp ağlamak istedim ve evet bu kişi Chan hyungdu zaten şu an başka kimsede yoktu hayatımda. " min bak seni anlayamam ben hayatım boyunca ailem tarafından sevilen zengin ailenin tek çocuğu olarak büyüdüm. Seni kolay kolay anlayamam evet ama ben senin bütün acılarını biliyorum bunu sende çok iyi biliyorsun. " Biliyordum tabi annem öldükten sonra bana yardım eden bana aile olan tek insandı o ama o da biliyordu şu an yaşadığım mevzuyu ona söylemezdim. Gözlerime bakarken bile bunu anlardı o bundan dolayı konuşmaya ihtiyaç duymadım ama hyung devam etti " jisungu neden terk ettin veya seok senden ne istiyor bunları bana anlatmadığın sürece sana nasıl yardım ederim bilmiyorum hergün eve ya alkollü geliyorsun yada yara bere içinde. Minho yarın jisung okula gelicek ikna ettim seni bu şekilde görünce ne düşünür sence " gerçekten ne düşünürdü acaba muhtemelen * iyiki terk etmiş beni serseri" derdi.

     " hyung özür dilerim " bu sıralar yaptığım tek şey buydu hatta hayatım boyunca tek yaptığım buydu benim sürekli özür dilemek peki özür dileyecek ne yapıyordum? Evet tabi yaşıyordum. "Dileme minho benden özür dileme anlat sadece bana ilk başta büyüdükçe anlatmamaya başladı serserinin teki oldu dedim ama olmuyo işte buyumeni istemiyorum senden sadece eskisi gibi abi sana güveniyorum demeni istiyorum". Uzun zaman sonra hyungla göz göze geldik ikimizde ağlıyorduk ilk defa benim yanımda ağlıyordu Chan hyung böyleydi işte bana her zaman sanki annem yaşıyormus gibi sanki benim annemmiş gibi hissettirir sonrada gizli saklı ağlardı gerçi şimdi gizli ağlamıyordu. " ahhh koca adam yapma iyiyim işte bak zamanı gelince anlatıcam sana söz şimdi lütfen aglama ve eve gidip uyuyalım uykum var "

 
Jisungdan

     Bu gün okul günüydü dün hyung arayıp iki saat dil dokmese gitmek istemiyordum o ayrı ama gitmekte zorundaydım. Üzerimi değiştirip göz altlarımdaki morlukları kapadıktan sonra evden çıkıp yürümeye başladım. Normalde hyung alırdı ama bu gün istemiyordum temiz havaya ve sessizliğe ihtiyacım vardı biraz.

     Okula geldikten sonra direk sınıfa gidip konuşmalara aldanmadan direkt uyku modunu almıştım takı çocuklar gelene kadar. Hayır bunlar bizimkiler değildi ilk gordugumde bende şaşırmış olsam da bu çocuklar okulun serserileriydi " hey han çatıya gel " ikiletmedim en fazla ne yapabilirlerdi dayakmı? Sorun değil alışığım tehdit? Edebilirler eğer fotoğraflarla tehdit ederlerse onlara birkaç fotoğrafta ben atardım artık kormuyordum.

     Çatıya çıktığımda fark ettiğim bedenle duraksadım bu o gün minhonun yanına gelen çocuktu " gelsene " eliyle gel yapıp piç gibi sırıttı salakmıydı bu bu şekilde konuşamıyormuydu. " ais yanıma gelsene sürtük" yüzüne ifadesizce bakarken sinirlenmiş olmalıydıki yanıma  kendisi  geldi " bak şimdi seninle sadece konuşucaz eğer sözümü dinlersen iyi bı konuşma olur" arkadaşlarına dönüp onları gonderdikten sonra bana üç kısımdaki oturaklari gösterdi bende ayakta dikilmek istemediğimden gidip oturmuştum.

     "Kesme beni tekte derdimi anlatıyım dinliyim ve gidiyim. Mevzu minho eğer ondan uzak durmazsan daha fazla zarar görücek bilmiyorum gordunmu onu ama her yeri yara bere içinde ve bu senin yüzünden oldu. Bir süredir yanımda kalıyor ve her gün kendine zarar vermek istiyor belliki minhoyu tanımıyorsun yada ona yetemiyorsun" bu neydi neyden bahsediyordu bu yetemiyorsun derken veya ne zararı minho ne zararı görmüştü " neyden bahsediyorsun sen zırvalamayı kes karşıma geçmiş bana boş yapan bı oruspu çocuğunu dinliyorum bide " sinirlenmişti yüzünden okunuyordu ama bu benim umrumda degildi. Tamam minhoyla cinsel bı hayatımız yoktu ama o beni bunun için terk edicek biri değildi. Minhoya zarar vermiyordum aksine bana onun yaralarını sardığımı ona iyi geldiğimi soylemisti bu piç her neyden bahsediyorsa hepsi yalandı belli.