Balın Yade//gerçek ailem

7.Bölüm

Asansörün açılma sesiyle gözlerimi aralardım. Yok yok buraya bir kapı lazımdı. Barış asık suratıyla içeri dalmış bana bakıyordu. "Kalktıysan insene aşağı ne uğraştırıyorsun?" diye söylenmişti.

Ona bombastic side eyeslarımdan atıp "Asansörün sesine uyandım. Tek akıllı sen değilsin." demiştim. "İyi hadi o zaman." deyince yataktan kalkmaya çalışmıştım. Ama sadece çalışmıştım. Çünkü tüm çabam yere iniş yapmamla sonuçlanmıştı.

Gelen sesle Barış birden arkasını dönmüş önce şaşkınlıkla sonra gülerek bana bakmaya başlamıştı. Pis civciv kahkaha atıyordu.

Kendi emeklerimle düştüğüm yerden kalkıp ona yine yan bakışlarımdan atmıştım. "Biz insanlar biri düştüğünde kaldırırız."

"Banane bundan." dediğinde gözlerimi kısıp gülümsedim. "Doğru sanane. Biz insanlar dedim zaten." Dediklerimle kaşları çatılmıştı. Ooo Barış Bey sinirlendi.

"Sen bana ne demek istiyorsun?" dediğinde yanlışlıkla aklıma gelen şeyi direkt söylemiştim. "Civciv." Ve Barış şu an bana hem şaşırarak hem de sinirle bakıyordu.

Geri vites yok bizde. Hadi bas gaza Yade.

"Neyim neyim?" dedi tekrar söylememi isteyerek.

"Civciv." dedim ve ekledim. "Huysuz olanından."

"Hadi ya." demişti beni inceleyerek. "O cırtlak sarı saçlarınla sen neye benziyorsun? Sansara mı?"

"Sansar gibi zeki olduğum doğrudur." dedim övünerek. "Ama bir hayvan olacaksam penguen olmayı tercih ederim."

Bir dakika bir dakika. O bana gülmüş müydü? Gülmüştü vallahi. Ama gülüşü birden sinsi bir hal almıştı.

"Senden olsa olsa yılan olur." dediğinde yalan yok bir tık kırılmıştım. Bir çıt sesi gelmişti yani. Ama hiç bozuntuya vermeden "Hmm." diye mırıldandım. "Anakonda olurdum. Yılanların kraliçesi... Ve gelir senin olduğun kümesini basardım."

İkimizinde yüzünde düz bir ifade vardı. Bir şey demeden asansöre binmişti. Pis civciv. Bana yılan demişti resmen.

Üzerimi değiştirmek için giyinme odama geçtim. Gri bir eşofman ve beyaz kısa kollu crobumu giydim. Ayaklarımda terlik vardı. Ayakkabı giyip ayaklarımın rahatını bozamazdım.

Asansöre bindiğimde artık alıştığım için 3.katta durmasını garipsemedim. Aral içeri girdiğinde bana bir bakış atıp önüne döndü.

"Bugün bir yere gitmiyorsun bakıyorum." demişti kıyafetlerime bakıp.

Ters cevap verme ters cev-

"Yoo uzaya çıkacağım."

Bana ters ters bakıp susmuştu. Asansör durana kadar ikimiz de konuşmamıştık. Yine sessizlik eşliğinde yemek odasına gidip yerlerimize geçtik. "Günaydın." demeyi ihmal etmemiştim.

Ufak sohbetlerle yemek yerken Mine Hanım bana hitaben konuştu. "Kızım bugün Arel'in avm'ye gitmesi gerek. Sen de gider misin onunla?" dediğinde biri lafa atlamıştı.

Tahminleri alayım.

Evet Barış'tı. "Ben giderim anne. Kardeşimi bu kıza emanet edecek değilim."

Aman etme. Yerim falan kardeşini. Ne sanıyordu bu beni? Vampir mi?

Mine Hanım "Nasıl konuşuyorsun sen kardeşinle? Kendine gel." demişti otoriter sesiyle. Valla baş köşeye Cihan Bey değil o yakışıyordu.

Arel "Ben tek giderim." diye mırıldanınca olaya el atıp "Benim de bir şeyler almam gerekiyor. Beraber gidebiliriz." demiştim.

Konu böylece kapanırken yemeğe devam etmiştik.