Şarkı söyleye söyleye odamı pardon evimi topluyordum. Malum ev gibi odam vardı. Aklıma maNga'nın youtube videosu gelmişti. Solist olmanın kaymağını yiyemiyorum maalesef ama zengin olmanın kaymağını yemeye başlamıştım bile.
Saat dokuza geldiğinde son olarak yatağımın altını da sildiğimde etraf pırıl pırıldı.Bugün garip bir hayat enerjim vardı. Pazar olmasından mütevellit sanırım.
Hemen duşa girip kendimi de temizledim. Pembe bornozuma sarılarak giyinme odasına gitmiştim.
Acaba bugün ne giysem de laf yesem? Çarşaf giyip insem yine laf edecek bir şey bulurlardı gerçi.
Bugünü evde geçirmek istiyordum. Daha doğrusu Mine Hanım da isterse onunla birlikte geçirmek istiyordum. Bana buraya geldiğimden beri düzgün davranan tek kişiydi. Cihan Bey de vardı tabi ama o daha pasif birisiydi.
Dolaplara bakarken zaten evde olacağımdan gri bir eşofman giydim. Üstüme bir şeyler ararken havanın sıcaklığını düşünerekten bordo bir crop giymiştim.
Yade'nin giydikleri:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Pinterestte şöyle kombinlere bakıp seçmek en büyük zevkim. Beğenmediyseniz kendi kafanızdakinden gidebilirsiniz.)
Saçımı kıskaçlı tokamla dağınık bir topuz yaptıktan sonra aynada son kez kendime bakıp asansörü çağırdım.
Bu sabah kimse gelmemişti. Şaşırtıcıydı.
Asansör zemin kata indiğinde içerken çıkıp sesin geldiği yere yani mutfağa doğru ilerledim. Mine Hanım muhtemelen içerdeydi.
"Günaydın kızım." demişti beni görmesiyle ve elindekileri yardımcılara bırakarak yanıma geldi. "Erkencisin."
"Günaydın." dedim ben de gülümseyip ve ekledim. "Biraz öyle oldu. Odayı topladım."
Yere bakarak "Odayı..." diye mırıldandı sonra bana dönüp "Gel seninle bahçede biraz oturalım." demişti.
Onaylamamla beraber salon kapısından bahçeye çıkmıştık. Bahçe gerçekten de kocamandı. "Gel." diyerek beni ağaçların olduğu tarafa çekti.
Onu takip ettiğimde hamaklı bir koltuk takımının önüne gelmiştik. Onun oturmasıyla ben de oturmuştum.
"Kızım..." dedi ama ne söyleyeceğini bilemiyor gibiydi. "Biliyorum yani tahmin edebiliyorum biz şu an senin gözünde yabancıyız. Abilerin anlamasa da güven problemi yaşama hakkı bizim değil senin. Sonuçta yıllardır olan düzenin bozuldu ve kendini birden hiç tanımadığın insanların arasında buldun. Bunun zor olduğunu görebiliyorum. Şu an olsa da zamanla bizi benimseyeceğine inanıyorum."
