Bölümlerdeki yorumlardaki tahminleri okudukça spoi vermemek için kendimi zor tutuyorum ahxolzmsnflxşskwşs
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yarım saat önce vapurdan inmiştik. Şimdi de evin kapısındaydık. Alparslan abim vapurdan beri hiç konuşmamıştı. Galiba şok geçiriyordu. Endişelenmeli miydim?
En son ona abi dedikten sonra hiç konuşmamıştık. Sadece sarılmıştı. Ve saçımı öpmüştü. Ama "Ben de seni seviyorum." diyebilirdi en azından.
Kapının biz çalınmadan açılmasıyla Güzin teyzeye selam verip içeri geçtik. Saat on buçuğa geliyordu. Bu kadın gitmemiş miydi daha? Beraber asansöre doğru yürüdüğümüzde Mine Hanım'ın sesini duymuştuk. "Çocuklar gelsenize."
O an Alparslan abim şoku atlatmış olacak ki bana sarılmış "Sen git güzelim benim işim var. İyi geceler." demişti. Ben de "İyi geceler." diyerek salona doğru adımladım.
"Hoşgeldiniz prenses hazretleri." dedi Barış ve Aral devam etti. "Biraz daha geç kalsaydınız fareye dönüşecektiniz."
Sen farelere kurban ol be.
Gözlerimi devirip Ilgaz'ın yanına oturdum. Herkes bana bakıyordu. Bir şey söyleme gereği hissederek "Napıyorsunuz?" demiştim.
Mine Hanım gülümsemişti. Tam konuşacaktı ki Barlas birden lafa girdi. "Evimizde oturuyoruz napalım sokaklarda sürtecek kadar boş vaktimiz yok bizim."
Haspam.
Yine gözlerimi devirmiştim.
"Alparslan abimleydim." dedim hepsinin gözünün içine bakıp ve devam ettim. "Saatin sorun olacağını düşünmemiştim."
Hepsi şaşkınlıkla bana bakıyordu. Barış sinirliydi de sanki birazcık. Barlas kaşlarını çatıp "Abi?" demişti. Bu sırada Mine Hanım'ın gözleri parlıyordu. Bekletmeden Barlas'a cevap verdim. "Evet abi. Abim değil mi sonuçta?"
Barış da kaşlarını çatmıştı. Bu ailenin iyi bir estetik uzmanına ihtiyacı olacaktı anlaşılan. Gözlerini üzrimde gezdirip konuştu. "Seni kardeşi olarak kabul etmemiş birine abi diyecek kadar gurursuz musun gerçekte-"
Onu bölen Alparslan abimin gelip elini omzuma atmasıydı. Onlar onu izlerken yanıma yerleşti ve beni kendine çekerek göğsüne yatırdı. "Bu salaklar canını sıkmıyor değil mi güzelim?"
Başımı onlara çevirip gözlerimi kısarak baktım ve ardından Alparslan abimin kulağına eğilip bir şeyler fısıldadım. İkimizde gülmüştük. Sonra tekrar eğilip bir şey daha söyledim. Bu sefer kaşlarını çatmıştı. "Kardeşimle derdiniz ne sizin?" demişti onlara bakarak.
Ata'nın birden kendini yere atmasıyla bakışlarımız ona döndü. Yerde yuvalanarak yanıma kadar gelmişti. "İnanamıyorum sana Balın. İlk ona mı abi dedin?"
Alparslan abim sırıtarak "Evet." demişti. Yanağındaki gamzeleri fark etmemle dayanamayıp gamzesine yaklaşıp bir buse kondurdum tam ortasına.
Ata birden "Aaaa." diye bağrınca tekrar ona dönmüştük. "Gözlerimin önünde birbirlerini seviyorlar."
