KUMDAN KALE | texting

1.8

ᯤ |  Yalın, Yeniden

dün geceden sonra odaya girdiğinde bu şarkıyla dans eden bir ulaş hayal ediyoruz...

🐚

Gözümü aynı gün içinde, odamda tekrar açtığımda bilincim yerine gelir gelmez ilk iş olarak telefonuma doğru uzandım.

Odaya geldikten sonra aldığım uyku yeterli olmamış ve yatağıma girip biraz daha uyumak istemiştim. Ancak uyuma işini biraz fazla kaçırmış olmalıydım ki saat neredeyse öğlen 12'ye gelmek üzereydi. Ekran aydınlandığında annem ve babamdan bir cevapsız arama ve Ulaş'tan iki yeni mesaj ile göz göze geldim. Aramaları görmezden gelirken mesajın üzerine tıkladım ve sohbet kutusu açıldı.

Ulaş'ılmayan : Günaydınnn

Ulaş'ılmayan : Uyandığında kahvaltıya beraber gidelim mi?
(10.10)

Dün gece yaşananları hâlâ kafamda bir yere oturtabilmiş değildim. Her şey sanki benim gördüğüm bir rüyaymış gibi hissettiriyordu. Üzerinden bu kadar süre geçtikten sonra ondan asla böyle bir hamle yapmasını beklemediğim için dün gece hem şaşırmış hem de belli etmesem de sevinmiştim. Sorunumuz konuşulup halledilemeyecek bir şey değildi. Bana söyledikleri, onun hakkındaki hislerimin yeniden filizlenmesine sebep olmuştu bile.

Bir şeyler için çabaladığına göre bunca zamandır düşündüğümün aksine beni hâlâ seviyor olmalıydı. Aslında benim de en başından beri ondan duymak istediğim buydu, çaba göstermesiydi. Ama şimdi en ufak çabasını gördüm diye onunla hemen eskisi gibi olacak da değildim. Zaten ikimiz de durumu zamana yayma kararı almıştık. Biraz süreye ihtiyacım vardı, hem durumu kabullenmem hem de eski samimiyetimize geri dönebilmemiz için. Eh, bu sayede bana karşı olan sevgisini de test etmiş oluyordum bir yerde.

Mesajlara bir süre baktıktan sonra gözümü ovuşturup bir cevap yazmak için parmaklarımı klavyede oynattım.

Siz : Günaydın

Siz : Şimdi uyandım ben

Siz : Sen kahvaltını yapmışsındır muhtemelen
(11.45)

Mesajları yazdıktan sonra sohbet ekranında bir süre daha durdum. Attığı mesajların üzerinden neredeyse iki saat geçmişken hala kahvaltı yapmamış olmasını bekleyemezdim. Ama sohbette durup neyi beklediğimi de bilmiyorum. Ulaş'ın genelde mesajlara anında bakma gibi bir huyu yoktu. Hatta bazen yazdıklarımı görmesi için onu aradığım bile oluyordu. Bunu biliyor olmama rağmen sohbetten çıkmamıştım. Boş gözlerle ekrana bakarken bu sefer, beni şaşırtacak kadar, kısa süre içinde çevrimiçi oldu ve çok geçmeden isminin altında "yazıyor..." ifadesi belirdi.

Ulaş'ılmayan : Yapmadım

Ulaş'ılmayan : Seni beklemiştim

Ulaş'ılmayan : Ne zaman hazır olursun?

Siz : 10 dakika yeterli olur

Ulaş'ılmayan : 9 dakika sonra kapının önündeyim o zaman
✓✓ (11.47)

Mesajı görüldü olarak bıraktıktan sonra ekranı kapatıp yataktan hızla kalktım. Hala kahvaltı yapmamış olması ütopik geliyordu çünkü onun açlığa karşı dayanıklılığı yok denecek kadar azdı. Fakat şimdi oturup bunu düşüneceğim zaman değildi. İstemeden de olsa iki saat bekletmiş olmamın üzerine daha fazla bekletmemek için 10 dakika yeterli olur demiştim ama sanırım yeterli olamayacaktı. Bu süre içinde hem elimi yüzümü düzeltip hem de üzerime uygun kıyafetler giymem gerekiyordu ve ben hala yataktaydım.