Annesi'nin terk etmesinden sonra sadece babasını ve kendisi için yaşamaya adamış bı kız. Babasıyla beraber yeni bir şehre taşınırlar. Yeni bir hayat, yeni bir okul.
"Konuşmuyor, anlatmıyor diye hissetmiyo sanmayın. Kimisi içine atar çığlıkları" Cemal Süreyya
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Berkay Çetiner
Yazarın anlatımıyla
Zaman durmuştu. Nilay için zaman durmuştu. Yaşadıklarının kabus olmasını diliyodu. Ama gerçekti.
Karşısında gördüğü annesiydi. Yavaşça annesine doğru yürüdü. Araladında 2 adımlık mesafa bıraktı.
"Senin ne işin var burda." Sesi o kadar soğuk ve sert çıkmıştı ki annesi şaşırmıştı. Nilay ne hissetmesi gerektiğni yada ne hissettiğni bilemiyodu nilay. Kırgın mı olmalıydı yoksa öfkelimi, belkide şaşkın olmalıydı. Ama Nilay hiçbir şey hissetmiyodu. Bomboştu.
Gözleri babasının olduğu merzara kaydı. Ve bu nilayı çileden çıkarmaya yetti.
"Sen benim babamın mezarına gelemezsin.!" Diye bağırarak annesini omuzlarından ittirdi.
"Bunca zaman yoktun şimdi mi geldin." Diyerek bir kez daha ittirdi. Annesi ağlıyodu. Demie hızlıca nilay'ı belinden yakalayıp geriye doğru çekti.
"Ağlama, senin ağlamaya hakkın yok." Bunu söylerken sesi daha kısık çıkmıştı.
"Nilay, kızım." Annesi ona doğru bir adım attı.
"Bana kızım deme. Ben senin kızın falan değilim. Şimdi söyle neden geldin buraya." Sesi o kadar acımasız çıkıyodu ki kendi bile bu duruma şaşırıyodu.
"Noldu kaçtığın adamın parası bittide buraya dilenmeyemi geldin." Nilay'ın bu acımasız lafları annesini her kelimesinde sahada yıkıyodu.
Ama Nilay bu söylediklerinden yalnızca haz alıyodu. Annesini o durumda görmek onu sadece mutlu ediyordu.
"Ben buraya para için gelmedim." Annesi ağlamayı kesmiş konuşmaya başlamıştı.
"Neden geldin o zaman." Demirin elleri kolundaydı. Saldırmayı bırakmıştı ama bu herhan saldırmıcağnın garantisini vermiyordu.
"Sana bişey göstermem gerekiyo. Babanın bunu sana söylemediğne adım kadar eminim." Bu söyledikleri nilay'ın ilgisini çekmiş
"Göster ve sonrasında defol git." Kollarını demirin ellerinden kurtardı ve annesine doğru ilerledi. Demirde her an tetikte arkasınsa duruyodu.
"Burda gösteremem. Beni babanla olan evine götürürmü-." Cümlesinin devam etmesine bile izin vermeden sözünü kesti Nilay.
"Asla! Asla Zeynep hanım. Seninle babamla olan anımı kirletmicem." Dedi Nilay.
"Önemli Nilay beni oraya götürmen gerekiyo." Annesi ona bir adım attı.
"Asla ve bana yaklaşmaktan vazgeç. Burda söyle her ne söyliceksen. Seni asla o eve götürmem.
