Siyah Beyaz Hayat

Lunapark

"Bazen sadece onun sende bıraktığı izleri özlersin, Her şarkıda ayrı bir hatıra saklıdır sanki istesende silemezsin."

                                               Turgut Uyar

Nilay'ın anlatımıyla

Demirle beraber evden çıkmıştık. Evden çıkmadan önce kendi odama gittim. Ve yıllardır okumaya cesaret edemediğim ama hep sakladığım annemin terk etmeden önce bana bıraktığı mektubuda aldım.

Onu okucaktım. Çünkü artık kaybedicek hiçbir şeyim kalmamıştı.

Demir'in arabasına binip eve geri döndük. İkimizde araba eve gelene kadar konuşmadık. Ben sağ elimde annemin bana bıraktığı mektubu sıkı sıkı tutuyodum.

Yaşadıklarım bana anlamsız geliyodu artık. Okula başladığmın ilk günü babam ölüyo. Hemde ilk önce beni arayıp eve gelemiceğni söyledikten sonra.

Mezarına 3 yıldır bir kere bile beni sormayan annem geliyo. Ve üvey olduğmu söylüyo. Acımın üzerine tuz basıyodu.

Ama bir müddet bu şeylerden uzak durmak istiyodum. Nefesl alıp kafamı dinlemem gerekiyodu.

Demirle beraber arabadan inip eve girdik. Herkes uyanmış mutfakta kahvaltı ediyolardı. Biz gittikten bir süre sonra İrem bizi aramıştı. Bizde onlara eve gittiğmi söylemiştik.

İkimizde mutfağa girdik. Hepsi kahvaltı etmeyi bırakıp bize bakmaya başladılar. Siyah zarfı bulup bulamadığmı merak ediyolardı.

"Eee buldunuzmu." Annemin bana söylediği zarftan bahsediyolardı. Onlara mezarlıkta başıma gelen herşeyi anlatmıştım.

Gri hırkamın cebinden siyah zarfı çıkardım. Ve havada sallayarak onlara gösterdim.

"Şimdimi okucaksın." Diye sordu Batu. Kafamı yavaşça iki yana salladım.

"Kendimde okuma cesaretinin olduğnu sanmıyorum." Dedim ve siyah zarfı geri gri hırkamın cebine koydum.

"Peki sen bilirsin. Ama unutmaki ne zaman hazır olursan o zaman senin yanındayız." Dedi İrem. Kısa bir an gözlerinin içine baktım ve hızla ireme sarıldım. Oda bana bana sarıldı.

"Teşekkür ederim."dedim geri çekilerek.

"Bu zor zamanımda zorunda olmadığnız halde benim yanımda oldunur. Bu yaptığnız iyiliği hiçbir zaman unutmıcam." Gözlerim dolmuştu ama gözlerimin aksine yüzümde koca bir gülümseme vardı.

Berkay koşarak bana sarıldı. Sessiz bir kahka attım. Berkay geri çekildemden iremde sarıldı bana. Ardından korayda. Hepimiz yüksej kahkalar atıyoduk. Batuda sarıldı.

Hepimizin bakışları demire döndü. "Abi gelsene sende sarıl." Dedi Koray ve demiri kolundan çekip sarıldı. Şimdi hepimiz birbirimize sarılıyoduk.

Şuan ne yaşıyoduk bilemiyorum ama iyiki hepsi hayatıma girmişti. Yoksa ben ne yapardım bilmiyodum.

                          🖤🖤🖤

İremle beraber odada hazırlanıyoduk. Akşama kadar evde yapabileceğmiz herşeyi yapmıştık ve şimdide lunaparka gitmeye karar vermiştik.

Uzun zaman sonra ilk defa bu kadar gülüyodum. Acaba babama ihanet ediyomuşum. O gitmişti ve ben durmadan kahkalar atıyodum. Acaba küsermiydi bana. Yüzüm hızla düşmüştü ve bunu dışarı vurmuş olamalıydım ki irem fark etmişti.