Keep Me Close

Chapter 8

MALALIM na nagpakawala ng buntong-hininga si Lauri. Nag-inat-inat siya saka muling ipinagpatuloy ang pagtitipa sa kanyang laptop. Pagkauwi pa lamang ay ang powerpoint presentation na ang inintindi niya para sa kanyang research defense.

Napapagod na muli niyang itinigil ang ginagawa. Hinilot niya ang nananakit na sentido. Nitong mga nakaraang araw, ramdam niya ang dumodobleng pagod. Hindi na lang physically tired, kung 'di maging mentally. At itanggi man niya nang itanggi, ay alam niya ang isa sa dahilan niyon.

Mariin siyang napapikit nang maalala ang tawag na natanggap niya a week ago.

Nasa tapat siya ng kotse na nakaparada sa parking lot sa university. Bukas na ang pinto at papasok na sana siya roon nang mag ring ang cell phone niya. Nang tingnan niya iyon ay nangunot ang noo. Galing iyon sa isang unknown number.

Hindi niya iyon sinagot dahil hindi naman naka-save ang number nito sa kanya. Hindi niya hilig sumagot ng unknown number. Baka kung sino pa iyon. Kung mahalaga ang sasabihin nito ay magte-text naman siguro ito. Tumigil din naman ang tawag kaya nagpatuloy na siya sa pagpasok ng kotse. Pero bago pa mabuhay ang makina niyon ay muli 'yong tumawag. 

"Sino ba 'to!" inis na aniya saka sinagot iyon. "Sino 'to?"

"Lauri Jade! It's me, Alyana!"

Napanganga siya sa narinig na pangalan. Hindi niya nagawang umimik agad at saka mariin siyang napapikit. 

Tumikhim siya at saka pilit na ngumiti. "Hey! Kumusta?" masiglang aniya. Pilit na sinasabayan ang sigla ng nasa kabilang linya.

"I'm good! Ang magaling kong kaibigan na matagal na hindi nagparamdam kumusta naman?"

"I'm okay, Alyana." Tumatango pang aniya na para bang maski sarili ay gustong kumbinsihin.

"Long time no talk, ha!" natatawang ani ng kausap. "Kung hindi yata ako tumawag hindi ka magpaparamdam." Rinig niya ang tampo sa boses nito. "And I haven't seen you in forever, Laur. Wala rin akong balita sa 'yo. Nagbakasali nga lang ako ngayon kung ito pa ang cell phone number mo. Mabuti na lang sumagot ka dahil kapag tumatawag ako sa 'yo noon hindi ka naman sumasagot, kaya naisip ko na baka nasa London ka. Anyway, nasa Pilipinas ka ba ngayon? How about London? Did you go through with your plan to study there?"

Humigpit ang hawak niya sa manibela habang pinapakinggan ito. Mariin siyang napapikit nang maramdaman ang pag-iinit ng kanyang mga mata.

Kaibigan niya si Alyana at classmate noon sa fashion design. Lahat ng plano nila sa buhay ay sinasabi nila sa isa't isa especially kapag tungkol sa fashion. Kaya naman ito ang unang nakaalam ng plano niyang mag-aaral sa London. Pero matagal na sila nitong hindi nagkakausap at nagkikita. Dahil pinili niya iyon. Pinili niya itong kalimutan.

"Laur, are you still there?"

"Ah, o-oo. Sorry."

"You know what, I missed you! Mukha namang nandito ka sa Pilipinas. So, I'll send you an invitation for my fashion exhibit on Saturday. Let's meet there, okay?"

"F-Fashion exhibit?"

"Yep! I posted it on my social medias."

"Oh." Hindi niya alam dahil hindi naman niya nakita. Matagal nang panahon simula noong mawalan siya ng gana sa kahit anong social media. Pero hindi niya iyon sinabi sa kaibigan.

"I'll wait you there, okay? Makakapunta ka naman, 'di ba? Ito na 'yong katuparan sa planong sinasabi ko sa 'yo noon, Laur, kaya dapat naroon ka!"

"I... Uhm, I-I'll try, Aly."

Hindi niya pa kayang humarap dito. Lalo na sa estado niya. Siguradong kapag nalaman nitong hindi siya natuloy sa pagpunta sa London at nag-aaral siyang muli ay maraming magiging tanong ito. Hindi pa siya handang magsabi rito.