Keep Me Close

Chapter 6

DAHIL sa nangyari kay Lauri ay mas napapadalas ang pagkikita nila ni Isaak kaya naman bumabalik ang pagkayamot niya sa araw-araw. Oo nga't tinulungan siya nito nang gabing may magtangkang sagasaan siya pero hindi niya pa rin nakakalimutan ang galit niya rito.

"Hindi ba't sinabi kong hindi mo na kailangang gawin 'to!" malamig na aniya nang makita ang binata na nakatayo sa labas ng kanilang bahay. Sa labas ng kanilang gate ay nakaparada ang kotse nito.

Dalawang linggo na siya nitong palaging inaabangan sa pagpasok at saka susundan hanggang sa unibersidad. Ganoon din kapag uuwi na siya. Simula rin niyon ay palagi na itong nagpapadala ng text message sa kanya para alamin kung nasaan siya.

Na-bu-bwisit man dahil pakiramdam niya ay nakikialam na naman ito sa buhay niya pero wala siyang choice kung 'di ang reply-an ito dahil nangako siyang makikipagtulungan siya rito. Gabi-gabi rin nitong chi-ne-check ang buong kabahayan nila. Baka raw kasi habang wala siya roon ay may nakapasok na roon.

Ilang beses na niyang sinabi na tigilan na nito ang mga ginagawa dahil wala na namang nangyari sa kanya simula noong gabing iyon pero patuloy pa rin ito.

"Hindi pa natin nalalaman kung sino iyon, Lauri," sabi nito habang sinusundan siya sa parking lot.

Inis na napahilamos siya sa kanyang mukha. Ito na naman ang panibagong araw na pagtatalunan nila ang tungkol doon.

Hinarap niya ito at sinabi ang mga naisip nang nagdaang gabi. "Paano kung nagkataon lang, Isaak? Paano kung hindi naman talaga ako sasagasaan ng taong 'yon? Na nagkataon lang na nasa gitna ako ng kalsada nang mga oras na 'yon?"

Dumilim ang itsura nito. "Kung gano'n bakit hindi niya nagawang umiwas? Imposibleng hindi ka niya nakita. Nasa gitna kayong pareho, Lauri. Wala nga dapat siya roon dahil hindi naman niya lane 'yon."

May punto ito kaya hindi na siya sumagot doon. Binuksan niya ang pinto ng passenger seat at inilagay roon ang kanyang tote bag at laptop. Saka siya umikot sa driver's seat.

Muli niyang hinarap si Isaak na patuloy na nakasunod sa kanya. "May mga CCTV's ka ng ipinalagay rito last night. Siguro naman hindi ka na gabi-gabing magpupunta rito?"

"Maganda pa rin na ako mismo ang magche-check, Lauri."

Lalong nag-init ang ulo niya. Gusto na niyang magpapadyak sa inis ngunit tanging pagtingala at pagbuga ng hangin ang nagawa niya habang mariin nakakuyom ang mga kamay. Akala niya oras na malagyan ng CCTV ang buong kabahayan nila ay hindi na ito pupunta pa roon kaya pumayag siya sa gusto nito.

"Sabihin mo na lang kina mommy ang nangyari para bigyan na lang nila ako ng bodyguards!" nauubos ang pasensyang aniya. Napapagod na siya na araw-araw itong nakikita at araw-araw na kumukulo ang dugo niya. Hindi na naging payapa ang araw!

"Sigurado ka ba riyan, Lauri? Dahil kung ako lang ang masusunod nang gabi pa lang na iyon ay binaba ko na sila sa garden at nasabi ko na sa kanila ang tungkol sa nangyari sa 'yo."

"Kung gano'n, bakit hindi mo ginawa?" may nanghahamon ang tono ng boses niya. Hindi ba't diyan ka naman magaling? Ang magsumbong!

"Dahil ayokong masaktan ka ulit ni Tita Barbara."

Napipilin siya. Naroon na naman sa mukha nito ang pag-aalala. Hanggang ngayon ay hindi siya masanay-sanay na nakikita iyon mula rito.

"Narito ako para protektahan ka, Lauri. Pero kailangan pa rin malaman ng mga magulang mo ang nangyari sa 'yo. Kung hindi mo kaya nang mag-isa, sasamahan kitang humarap sa kanila."

⊱╼╼╾╾⊰

TULUYAN na siyang hindi nakaimik pagkatapos ng mga narinig niya kay Isaak. Tiningnan niya ang side mirror. Nakita niya ang kotse nitong nakasunod sa kanya.