Heeseung merak ediyordu.
Benek sorumluluğu için erken miydi?
Riki ile bir haftadır neredeyse hiç konuşmamışlardı.
Sadece uyurken ve bebeğe bakarken birliktelerdi.
Hatta dün gece Riki'den alkol kokusu almıştı.
Bebekle ve Heeseung ile hiç konuşmadan direkt koltuğa yatmıştı.
Heeseung gecenin bilmem kaçında bebeğin sesiyle uyandığında Riki'nin mutfakta bir şeyler yaptığını görmüştü ancak fazla üstünde durmadı.
Yine her zamanki gibi bebeğin başındayken Riki'nin geldiğini duydu.
Ancak garip bir şey vardı.
Heeseung odadan çıkıp kapıya gitti.
Kapıda gördüğü Riki ve yanındaki kadına baktı.
"Heeseung!"
Teyzesi hızlıca ona sarıldığında Heeseung şaşkınca Riki'ye baktı.
Ancak Riki çoktan bebeğin odasına gidiyordu.
Riki'ye yetişmeden teyzesi onu soru yağmuruna tuttu.
Bu sorulardan çıkarılacak tek bir şey vardı.
Riki haklıydı. Teyzesinin yüzündeki sinsi ifade ve soruları bunu kanıtlıyordu.
"Hemen döneceğim."
Heeseung artık dayanamadığında bebeklerinin odasına çıktı.
Riki'yi bebekle oynarken görünce derince iç çekti.
"Diki, götür onu buradan."
Riki sırıtarak Heeseung'a bakmadan konuştu.
"Yok yok, meleğinle zaman geçir. Hem çok özlemiş seni."
Heeseung Riki'nin yanında diz çöküp oturdu.
"Özür diledim, tamam mı? Götür onu."
Riki bebeği beşiğine bırakıp aşağı indi.
Birkaç dakika sonra geri geldiğinde Heeseung bebekleri ile oynuyordu.
Yatağa oturup onları izledi.
Heeseung gülümseyerek ona baktı.
Ancak Riki hiçbir şekilde karşılık vermedi.
Onu affetmemişti.
Riki bebeğin ağlamayı bırakmadığını fark etti.
"Açıkmış olabilir ."
Heeseung kafasını olumlu anlamda sallayıp crobunun askısını indirdi.
Bebekleri acıktığını belli efecek şekilde hemen emmeye başladığında Riki gülümsedi.
Bebek uyuduğunda Heeseung onu beşiğine yatırıp üstünü düzeltti.
"Duş alıp çıkacağım."
"Saat çok geç Riki, nereye gideceksin?"
Riki omuz silkip ayağa kalktı.
"Umrunda olduğunu sanmıyorum."
Heeseung kaşlarını çattı.
"Saçmalama Riki, kızımın ba-"
"Sorun da o Heeseung, ben sadece 'kızının babasıyım'. Sadece bu."
Heeseung anlamaz gözlerle baktı.
"Bu iyi bir şey Riki."
"Bu iğrenç bir şey Heeseung, tek düşündüğün şey bebeğin. Bebeğimiz değil, bebeğin."
Heeseung aynı şekilde baktı.
"Saçmalıyorsun."
"Saçmalıyor muyum? Bebeği kucağıma aldığımda bana bağırdın Heeseung. Kendi bebeğimi kucağıma aldığım sırada bana sanki yabancıymışım gibi bağırdın."
Riki odadan çıkıp hızla aşağı inerken Heeseung peşinden gitti.
"İstemsizce olabilir öyle şeyler!"
Riki sinir bozukluğu ile gülüp Heeseung'a baktı.
"Neden sen hata yaptığında bir sorun olmuyor ama ben yaptığımda kıyametler kopuyor hiç düşündün mü Heeseung?"
Heeseung'un gözleri dolmuştu, sonuçta ilk kez böyle bir kavga ediyorlardı ve Riki'yi ilk defa bu kadar kızgın ve kaba görüyordu.
"Sen tepkini koymuyorsun o kadar, abartman gereken bir şey bile yok."
"İşte, şuan koyuyorum tepkimi. Tamam mı? Nereye gittiğim seni zerre ilgilendirmez. Abartmaya devam edeceğim. "
Riki kapıyı çarpıp çıktığında Heeseung boğazından çıkan hıçkırıkla yere oturup öylece ağlamaya başladı.
