I KNOW YOU | TAEKOOK ✓

19' DONDURMA

*

Dudaklarımdaki dokunuş arttıkça kalbimdeki ağırlık azalıyordu sanki, ilk defa yaşamıştım bunu. Onun yanındayken her şeyi zaten ilk defa yaşıyordum.

Benim ilklerim hep onunlaydı ve ben bundan oldukça memnundum. İlklerimi onunla yaşadığım için mutluydum, mutluluk bu aralar bana kendini tanıtan ve benden gitmek istemeyen duygulardan birisi olmuştu.

dudaklarımın üzerindeki hafif dokunuş çekildiğinde boşluğa düşmüş gibi hissettim kendimi, tuttuğum nefesimle, kapattığım gözlerimle donmuş kalmıştım.

"İyi misin?" Diye mırıldandı, gözlerimi açamamış hareket dahi edememiştim. Bir eli yüzümde usulca dolaşıyordu ve içim kıpır kıpır oluyordu.

"İyiyim." Dedim, "iyiyim.." tekrarladım ama gözlerimi açmadım yine.

"Açsana gözlerini." Bana bir adım yaklaştığını hissettim, daha ne kadar yaklaşabilirdi bilmiyordum ama aramızda minicik bir mesafe kaldığına emindim, nefesimi yavaşça vererek yeniden derin bir nefes çektim içime, "boncuk gözlerini görmek istiyorum hadi Jungkook.."

Söylediği şeyle istemsiz dudaklarım yukarı kıvrılmış yüzüm tebessümle kaplanmıştı. Boncuk gözlü demişti bana.. ne kadar güzel bir tabirdi bu böyle.

Dudaklarımı dilimle ıslatıp az önce orada olan baskıyı anımsadım yine, yanaklarımın kızardığına emindim.. utanmıştım.. utancı da Taehyung'la öğrendim.. ilk öpücüğün hissini de.

"Öpücüğümle kapattın.." dedi, yine bir adım daha yaklaştı bana, "öpücüğümle açarsın yeniden belki.."

Bu demek oluyordu ki.. yine öpecekti beni? İstiyor muydum?

Gözlerimi açmadım.

İstiyordum.

Aramızda kalan o minicik mesafeyi de kapatarak ellerini belime yerleştirdi temkinli bir şekilde, dokunuşunu hissettiğimde irkildim ama gözlerimi açmadım yine.

Ona güveniyor muydum? Güveniyordum. Şüphesiz ki güveniyordum, düşünmeden bu cevabı verirdim bana bu soruyu sorsa.

Eğer güvenmek karanlıkta kaldığımda sadece onun olduğu bir odada kapalı kalmaksa evet, güveniyordum ona.

Eğer güvenmek bir uçurumda düşecek raddeye gelmiş olmak ama tutunabildiğim tek şey onun eliyse, evet. Güveniyordum ona.

Güvenmek gözüm kapalı karşımda onun olduğunu bilmekse, güveniyordum.

"Sana olan güvenimi ne olur boşa çıkarma Taehyung." Dedim dudaklarımın üzerindeki tüylerimi diken diken eden hissi fark edince, öpmemişti ama aramızda boşlukta yoktu, çok.. çok fazla yakındı bana.

"Çıkarmam.. çıkarmam, söz veriyorum sana ömrüm boyunca bana olan güvenin ilk gün ki gibi kalsın diye elimden geleni yapacağım."  Aramızda kalan o bir santimlik mesafeyi de kapattı.

Yeniden hissettiğim baskıyla kapalı olan gözlerimi daha da sıktım, dudaklarımı hareket ettiremiyor ya da ona karşılık verecek bir hamlede bulunamıyordum çünkü bilmiyordum, ne yapmam gerektiğini bilmiyordum, nasıl davranmam gerektiğini, nasıl karşılık verileceğini bilmiyordum ki.

Minik bir dokunuşla dudaklarını ayırdı benden ama kendisi geri çekilmedi, alnını alnıma yaslayarak belimdeki ellerini birbirine doladı arkamdan, benim ellerim onun göğsünde bir bebek gibi saklanmıştı ama onun ellerinin titrediğini hissettim ve tamamen kollarının arasında hapsolmuş öylece kaybolmuştum ellerinde.