I KNOW YOU | TAEKOOK ✓

28' İYİLEŞTİ RUHLARIMIZ SIRA BEDENLERİMİZDE

*

Son yaşadığımız acı dolu anların üzerinden iki hafta geçti, belki bizim için kısa bir süreydi bu ama sanki asırlar geçmiş gibiydi, yıllar geçmiş ve o anlar sanki çok eskide kalmış gibiydi. İyiydik ikimizde, hatta öyle ki artık Taehyung tamamen benim yanıma yerleşmiş benimle yaşamaya başlamıştı. Onun evinde de birçok kez bulundum, beni yemeğe davet ettiği hatta birlikte yemek yaptığımız anlar eşliğinde evinde birlikte çok güzel vakitler geçirdik. 

Fakat konuştuğumuz şeyler üzerine, yeni evimizin yapım süreci bitene kadar o benimle birlikte kalacaktı.. 

Belki her şey çok hızlı ilerliyor ya da bir anda biz fazla aceleci davranıyorduk bu tür konularda bilmiyordum ama bize iyi gelen ve bir şeyleri yaparken doğru anda olduğumuzu hissettiğimiz şeyleri bir saniye bile beklemeden yapmayı istiyorduk. 

Beklemek istemiyorduk daha fazla, korkmak istemiyorduk, iyileşiyorduk ve bunu yaparken her şeyin en iyi şekilde ve en doğru şekilde bizi bulmasını istiyorduk. 

Ani bir kararla bundan sonraki hayatımıza birlikte devam etmeyi ve birlikte yaşayarak bunu yapmayı seçmiştik. Taehyung şirketime geldiği günlerden birinde içeriye adımını atığı an bana 'ben seninle yaşamak istiyorum, artık senden ayrı uyanmak istemiyorum.' diye bir cümle kurmuş bunun üzerine ortaya atılan fikirler sonucu çokta uzak olmayan bir yerleşim yerinde, ama şehrinde içinde olmayan ormanlık bir alanda kendi zevkimize ve isteğimize göre bir ev yaptırmaya başlamıştık. Bize bunun yaklaşık altı ay kadar süreceği söylenmişti, Taehyung bunu duyduğu anda ise 'ben senin yanına taşınıyorum, o kadar uzun bir süre ayrı kalamam.' diyerek yanıma taşınmıştı, geçici olarak. 

Birlikte yaşıyorduk yaklaşık bir haftadır. 

Ve çok güzel bir histi, monoton ve gri olan kasvetli evim onun yanıma gelişiyle gökkuşağı renklerine bürünmüş her bir karışı güneş açmıştı sanki. 

Ben çok iyi hissediyordum kendimi, Taehyung'la karşılaşmadan önce hayatımı asla ama asla düzene sokamayacağımı düşünen ben, şimdi hayatımı çok seviyordum. Korkularım yüzünden insanlarla tüm iletişimimi koparmıştım, canımın acısına nefes alamadığım günler, kabuslarımdan dolayı uyuyamadığım o lanet geceler sona ermişti artık. 

Sevgi düzeltir her şeyi derlerdi ama ben bunun bir gün benimde başıma geleceğini hiç düşünmemiştim, inanmamıştım böyle bir ihtimale. Sevginin beni bulacağına, hayatımın sonuna kadar yalnızlıkla lanetlenmiş bir bedene hapis kalacağıma o kadar emindim ki, yaşanılan bu şeylerin bazen hala bir rüyadan ibaret olduğuna inanmadan duramıyordum. 

Ama rüya değildi hiçbiri, beni öptüğünde hissettiğim o duygu tamamen gerçekti, içimde kelebeklenen o duygular beni hiç olmadığı kadar güçlü kılıyordu. Hayatımı değiştirmişti Taehyung, hayatımı güzelleştirmişti benim. 

Yara izim geçmemişti, ama bana yara izini çiçeklendireceğim demişti. O yara izinin varlığı artık canımı yakmıyordu, çünkü biliyordum çiçeklerle bezeli olduğunu, Taehyung'un o izi öptüğü her an, dudaklarının tenime temas ettiği her saniye çiçekler açıyordu bedenimde. 

Sızlamıyordu artık. Acımıyordu canım. 

"Ne düşünüyormuş benim muzlu sütüm." Ona muzlu süt dediğim günden beri her fırsatta bana muzlu sütüm diye sesleniyordu ve artık buna alışmıştım, sesini duyduğumda içine çekildiğim derin düşüncelerimden sıyrılıp ona çevirdim yorgun bakışlarımı. Öyle büyük bir düşünce seline kapılıp o akıntı da kaybolmuştum ki bana seslendiğini bile koluma dokunduğunda fark edebilmiştim ancak.