Forever with you

Chapter 6

         Patuloy ang pag-ulan ng malakas. Naglakad ako para isara ang mga kurtina ng biglang kumidlat at kumulog ng malakas. Napatakbo ako bigla sa sulok ng kwarto dahil sa takot. I crawl to reach for my bag and look for my phone and my keychain. Nanlumo ako nung malaman na nawawala ang keychain ko. Nanginginig na ang kamay ko habang tumatawag kay Kuya.
         "Hello Roni. Kamusta? Bakit napatawag ka?"
         "Kuyaaaaa!" I didn't bother to tell him why dahil bigla na naman kumulog at kumidlat. Umiiyak na ko sa takot at di ko na malaman ang gagawin. "Ssssshhh Roni everythings gonna be alright. Andito lang si kuya." Pang-aalo nya sakin.
         I put my phone on speaker at inilapag sa tabi ko. Narinig ko si Mommy at Daddy sa kabilang linya para samahan ako. Kahit papano kumalma ang pakiramdam ko. Then suddenly the lights starts to flicker. Homaygawd! Not now please.
         "Hello Kuya, Mommy, Daddy!" I called but no one answered. Dinampot ko ang cellphone ko only to find out na dead batt na pala. Mas lalo ako naiyak dahil sa sitwasyon ko. I hug my knees and cried.
         Kasabay ng pagkawala ng ilaw, nakarinig ako ng pagkatok sa pinto. Nagmamadali akong tumakbo upang buksan ito and found Stefano on my doorstep. The loud thunder roar and the lightning strike again making me jump and hug the person infront of me. Hindi na ko nakapag-isip sa takot ko. I hug him so tight as if my life depends on him.
         "Camille you're shaking. Bakit ka umiiyak?" He ask as he's rubbing my back that made me calm. "And you're hot." He put me at arms length and reach for my forehead. "Tsk sabi ko na nga ba nung nakita kita sa ulan." Inalalayan nya ko papasok sa kwarto and marahang pinaupo sa kama.
          "The lighting strikes the post kaya nawalan bigla ng kuryente. The generator will kick in. Inaayos lang mga nga empleyado. Buti na lang same floor tayo. Easy for me to check on you."
           I just look at him and nod. He saw the phone on the floor and was about to pick it up when I shake my head. Mahigpit akong nakahawak sa damit nya habang umiiling. Telling him not to leave me. Naiintindihan naman nya ang ibig kong sabihin. He was smiling while shaking his head.
         "I won't leave you, okay. Pupulutin ko lang yung phone mo." He used his foot to reach for my phone. Ayoko talaga bumitaw sa kanya dahil maya't-maya kumukulog at kumidlat. He put my phone on my bedside table at inayos nya ako kama. He put pillow on my back and pull the duvet to make me feel comfortable. "And here." Inilabas nya sa bulsa ang keychain at inabot sakin. "Nahulog mo sa sasakyan ko."
          Seeing the keychain makes feel a bit relaxed. "Thank you! Sobrang importante nito sakin. Someone gave to me at nangako ako na iingatan ko to."
          He smiled and wipe my tears. The lights went back and Stefano quickly reach for the phone. He called someone to bring food and medicine. I feel guilty knowing na medyo nahihirapan syang kumilos because I'm not letting go of his tshirt. Mahigpit pa din ang hawak ko dun at lukot na lukot na ito.
         I woke up on the small tap on my arm. Natulog pala ako. My heart skip a beat when I saw his face the moment I opened my eyes. Inalalayan nya ko makaupo sa kama bago sya naupo sa tabi ko. I watch him move. Sinundan ko ang bawat galaw nya na parang kinakabisado ang bawat detalye. I saw a tray of food sa table and some pink and white roses on it. My phone is already plugged in. May ilaw na pala.

         Umuulan pa din at may bahagyang pagkulog at pagkidlat pero for some reason naging kampante at nawala ang takot ko knowing he's here with me. Lord nakikita nyo po ba tong lalake nato? Gusto ko po sana yung ganito. I smiled at the thought. Nagulat na lang ako ng bigla syang nagsalita.
          "Now you're smiling. Mas bagay sayo." I blushed. "Kain ka na muna. Para makainom ka ng gamot. Yung phone mo pala charge ko na kanina nung okay na yung generator. And binuksan ko na din. Tumawag nga pala kuya mo. Sorry if I answered baka kasi magising ka." Tuluy-tuloy nyang sabi. He blew the soup and make sure na hindi ako mapapaso bago nya inilapit sa bibig ko.
         "Ako na. Nakakahiya naman." Akmang aagawin ko na yung kutsara but mabilis nyang inilayo sakin.
          "Ako na. Baka bigla sumugod dito kuya mo. Nangako ako sa kanya na aalagaan kita." I saw something in his yes and smile. I just couldn't figure it out dahil hindi ko mapakalma ang sarili ko. A very handsome man is taking care of me. His dimples when he smiles makes me blush. His eyes that feels like looking into my soul makes my heart beats fast. And he smells so good. I found my self staring on this beautiful creature infront of me. Nahiya ako bigla nung narealized behavior ko.
         After ko kumain at makainom ng gamot nakatulog ulit ako. Nagising ako na hindi maigalaw ang kamay ko. Dahan-dahan akong nagmulat ng mata para tingnan kung ano ang nakadagan dun.
         The rains stops already. I found Stefano sleeping beside me habang nakaupo sa gilid ko. Nakapatong ang mukha nya sa kamay ko while holding it. I took the chance to stare on his face. Para syang baby matulog. A force is telling me to reach and touch his face. I trace his eyebrows and lashes. Marahan ko din pinasadahan ang matangos nyang ilong. I was about to touch his lips ng bigla syang gumalaw at halos maestatwa ako sa posisyon ko. He just move his head para mas maging komportableng nakaunan sa kamay ko at naramdaman ko na mas lalong humigpit ang hawak nya sakin.
         Pano ako iihi nito? Dahan-dahan akong gumalaw at mapatili ako ng mapansin ko na iba na ang suot ko.
          "Ahhhhhhhhhhhh!" Agad syang napatayo sa gulat. "Anong ginawa mo sakin? Bakit?" Mahigpit ang hawak ko sa kumot na nakatakip sa katawan ko.
        Itinaas nya ang dalawang kamay na parang sumusuko at umiiling. Nakita kong nagpanic sya pero agad din napalitan ng pilyong ngiti. Abat!
         "It wasn't me. Chill. My mum dropped by. I ask her to cook something for you. Napagalitan pa nga ako dahil bakit daw hindi kita pinagpalit. She's the one who change your clothes. Not me okay! Bakit ba kasi di mo pa hinuhubad yung shirt ko?" He's smiling like an idiot. Nang-aasar. "And lumabas ako okay. Hinintay ko sya matapos." Natatawa nyang sagot.
         Sa hiya ko nagmamadali akong tumayo para tumabo ng banyo. Oh ow! Wrong move.  I tripped on the duvet and was about to fall down. Stefano quick reflexes save me from hitting my face hard on the floor. But because of the distance between us we both fell on the floor. Me on top of him and my lips on his.

HI GUYS! THANK YOU FOR MAKING THIS FAR. I SUGGEST YOU RE-READ THIS CHAPTER AND START USING YOUR IMAGINATION ON THE SCENARIO.☺️
DON'T FORGET TO TELL ME WHAT YOU THINK!😘