Derin Kabus

Karanlık Günler

Amir Ali konumun geldiği yere doğru ilerliyordu. İçindeki korku çok büyüktü. Aslı'yı da katil bulup, aynı o öldürülen kadınlar gibi bulmaktan korkuyordu. Bulunduğu yer evinden çok uzaktı ve tam ormanın ortalarından geliyordu. Amir Ali arabayı o kadar hızlı sürüyordu ki önündeki arabaları solluyordu. Bir yandan konuma dikkatlice bakıyordu.

Şehrin sınırına kadar çıkmıştı ve artık tamamen ormanlık alana girmişti. Arabasını girilmesi yasak tellerle kapalı olan kapıda ani frenle durdu. Arabadan çıktı ve kapıyı sert bir şekilde kapattı. Çevresine baktığında tamamen ormanlık alandaydı. Buraya kadar yolun olması imkansızdı, ama nedense vardı. Konum bilgisine baktığında burada yolun gözükmediği belliydi. Arabayı burada bırakmak zorunda kalacaktı.

Tellerle kapalı alan doğru baktı geçiş yolu; tellerin üstünde dikenli teller sarılmıştı. Buraya girilmesi gerçekten istenmediği belliydi, ancak bunu umursamadı çünkü elinde gösterebileceği bir kimliği vardı. Ancak yine de kimsenin onu yakalamaması daha iyiydi. Tellerin altında kalan toprağı elleriyle kazmaya başladı. Bu onun için rahat geçebileceği bir yöntemdi. Birkaç dakika kazıdıktan sonra telleri yavaşça kaldırdı ve altından geçti. Artık diğer taraftaydı. Orman sanki birinin geldiğini haber ediyor gibi, ağaçlarını rüzgarla sallandırıyordu.

Amir Ali ormanda temkinli bir şekilde ilerliyordu. Burası aynı zamanda yırtıcı hayvanların gezindiği bir yerdi, bu yüzden adımlarını dikkatli atıyordu. Ormanda ilerledikçe konuma daha çok yaklaşıyordu. İçindeki korku daha da artıyordu. Aslı'yı ölü bir şekilde bulmak istemiyordu.

Konumun gösterdiği yere gelmişti. Artık hava kararmıştı, kırmızı noktasının olduğu yerdeydi, ama herhangi bir iz göstermiyordu. Telefonun ışığını açtı, yerlere tuttu, ama herhangi bir telefon yoktu. Konuma baktığında iyi çektiğini gördü. Bu konum bilgisi hiçbir zaman hata vermemişti. Peki ya Aslı neredeydi? Bulunduğu yerden biraz daha ilerledi. Burada yaşam belirtisi veya bir ölüm kokusu almıyordu. İçindeki korku azalmıştı. Belki de evine hırsız girmişti, bu yüzden telefonu buradaydı diye geçirdi içinden ve hızlı adımlarla geldiği yöne doğru yürümeye başladı. O sırada arkasında keskin bir ses duydu, yavaşça başını çevirdi. Arkasında bir kurt vardı, arkada pusuda duruyor ve dişlerini gösterip hırlıyordu. Amir Ali'yi bir tehdit unsuru olarak görüyordu. Amir kıpırdamamaya çalışıyor, onun dikkatini çekmemeye çalışıyordu. O sırada ormanın ilerisinden gelen kırmızı ışıkların geldiğini gördü. Garip bir borazan sesi geliyordu. Kurt o an korkuyla inleyip uzaklaşmaya başladı. Amir Ali, kendini bir yaşlı ağacın arkasına saklanarak gelenlerin kim olduğunu incelemeye başladı.

Arka arkaya dizilmiş beş sıra halinde, siyah kapşonlu pelerin giymiş insanlar ve hem sağdan hem de soldan meşale tutan insanlar vardı. Hepsi adımlarını bozmadan yavaş bir şekilde yürüyordu. Amir Ali, yüzlerini görmeye çalışsa da bunu yapamıyordu. Tam ortalarında, mesafeli durdukları biri vardı. Sanki onu koruyor gibiydiler. Telefonunu çıkardı, kamerayı açtı. O an kameranın flaşı patlamıştı.

Ortada yürüyen kişi bir anda durdu, eliyle dur işareti yaptı. Arkadan gelenler, ellerindeki garip şeyle, öndeki insanların durması için işaret verdi ve hepsi bir anda durdu. Ortada duran kişi, Amir Ali'nin olduğu tarafa baktı. Amir Ali, yaşlı ağaca kendini daha çok saklamaya özen gösterdi. Kalbi hızlı hızlı atıyordu. Ne ile karşılaştığını anlayamamıştı. Bu bir oyun muydu? Bu insanlar hiçbir insanın ayak atmadığı yerde ne arıyordu?

Grup halinde gelen garip insanlar biraz daha bekledikten sonra yollarına devam etti. Amir Ali, uzaklaştıkları an hızlı bir şekilde koştu, arabaya vardı. Çalıştırdığında arabasının farları yandı ve o an gördüğü grup, ormanın diğer tarafında Ali'ye bakıyordu. Başları eğik ve pelerinlerle birlikte kapkaranlıktı. Amir Ali hiç düşünmeden arabayı geriye doğru sürmeye başladı. Onlar sadece Ali'ye bakıyordu.