KARA MAMBA

20. YAKALANMAK

Garip bir içgüdü duyuyordum karşımdaki canlı adına. Hem onu tanımak hem de ondan uzaklaşmak istiyordum. Bize zarar vermek miydi amaçları yoksa tanışmak mı istiyorlardı?

"Sağdaki, bize bakana dikkatli yaklaş Andrew. Tedirgin hissederse saldırma olasılığı yüksek..." Ses çıkarırken değişik bir organı oynuyordu. İki et parçası birbirine çarpıyor daha önce hiç duymadığım tınıda yanındaki canlıyla iletişim kuruyordu.

Bir tanesi bana doğru bir adım attığımda Zaşa tıslar gibi oldu, önüme geçmek istediğinde ona engelledim.

"Yavaş hareket et, çok yavaş."

Gözlerindeki korkuyu anlayabiliyordum. Bedeni sıcaktı, benden kat be kat daha sıcak. Yine de bu ona dokunduğumda ne hissedebilirim düşüncesini aklımdaki mambadan silmedi. Bana temas etmek istediğinde kendimi hızla geri çektim.

"Zika bunlar bizden bir şeyler istiyor..."

"Bizden ne isteyebilir ki bu canlılar? Bizden daha cüsseliler..."

Bana dikkatli bakan bir diğer hamlesini yaptığında tedirgin olmuştum. Saldırı pozisyonuna geçtiğimde bana yaklaşan canlının arkasinda durmuş iki canlı onu çekiştirmeye çalıştı. Ne kadar gariplerdi. Birbirlerine bu kadar benzemeyen ama çok iyi anlaşabilen bir canlı hiç görmemiştim. Zaşa sol yanımdan yükselerek tısladı, onlar için ne ifade ediyor bilmiyordum ama ben bir uyarı yaptığını hemen anlamıştım.

"Sss, bizden uzak durun!" Şiddetli ve savurgan. Başı iki yana bir gidip bir geliyordu, ağırlaşan bedeni yalpalıyordu ama o kadar sinirliydi ki sağa sola git gel yapan bedeni umurunda bile değildi.

"Andrew görüyor musun onları sinirlendirdin işte!"

"Blue, benim ne suçum var! Arkasındaki yılan agresif. Yakalamak istediğim yılan gözümün içine bakıyordu, görmüyor musun? Her hareketimi takip ediyordu, saldırgan bir tutumu yoktu..."

"Seni korurum kardeşim, uzak dur..." Zaşa önüme atladığında kuyruğuna kuyruğumu çarptım, irkildi ama dönmedi. Tüm dikkatini karşımızdaki üç canlıya vermeyi tercih etti.

"Senin kendini korumaya isteğin yok ama benim var, sana zarar verirlerse bunun karşılığını canıyla öderler..."

"Bize zarar vermek istediklerini nereden çıkardın..."

"Bakışlarından..."

"Merak ediyor-" Lafımı tahrik edici tıslamasıyla bozdu. "Değil, merak değil, öldürme arzusu..." dedi. "Bunu da uyduruyorsun.." Başını iki yana salladı. "Bu ifade çok tanıdık Zika."

"Nereden tanıdık?"

"Bizden," Biraz daha süründü. Tamamen arkasında kaldım.

Bizim birini öldürdüğünüz zaman yüzümüzde ne ifade beliriyorsa onların ifadesi de aynısı."

Dehşet verici bir gerçeklikle olduğum yerde kaldım.

"Andrew, Howkie'ye şöyle arkalarından dolansın. Bu yılanlar bizi haşat edeceğe benziyor. Uzun zamandır mamba görmemiştim. Tanrım, şunun güzel ağzına bak... Bizi tehdit ediyor ama bebeğim, sen bize çok lazımsın..."

Her şey anlık gelişirdi.

Birini yememiz, onu gözümüze kestirmesi ve saldırmak için an kollamamız. Zaşa'nın anı bir hareketle onlara saldırması bir oldu. Karşımdaki büyük canlı bunu bekliyordu ama bu kadar hızlı olacağına kendini son saniyeye kadar muhafaza edeceğini biliyordu.

Ondan kaçındı, Zaşa sinirle bir daha saldırdı. Boyu onu ayakta tutan uzun uzvunu geçmişti.

"Çabuk ol Blue! Sen de Howkie!"

Çaresizlik ve korku, bunu dilini bilmeden hissetmiştim işte. Zaşa'ya yardım etmek için atıldığımda tenimde çok farklı bir his hissettim. Yükseldiği yerde kalakaldım. Bir şey derimin içinde yürüyordu. Gözlerim bulunmaya başladı. Başımın soluma doğru edildiğini fark ettiğimde buna bir son vermek istedim ancak yapamadım. Çok güçlüydü.

"Ah, birini hallettik! Diğerini de vur!" Zaşa'ya bağırdım.

"Dikkat et!" Beni duydu mu o an bilmiyordum. Başım o çok beğendiğim toprağın üzerine sertçe düştüğünde aklım hâlâ kardeşimdeydi.

Kardeşim yere düştüğündeyse gözlerimiz kapanmadan önce belki de son kez birbirimizi gördüğümüzü düşündüm.

Kardeşim, sen haklıydın.
Kardeşim sen her zaman haklıydın.
Evren düşman yaratır, dost değil ve her düşman merak eder, karşısındakini alt edebilmek için.

🐍

Stok bölümlerim bu bölümle birlikte bitti eyvahlar olsundujsjsjjj
Neyse, hallederiz bir şekilde :)

-Simgeniz :)