KARA MAMBA

21. BAMBAŞKA BİR EVREN

Sonum aslında bir başlangıç olacakmış...

Bulanıktı. Hiçbir şey göremiyordum. Doğduğum zaman ilk kez gördüğüm o belirsiz zara benzeyen ancak onun kadar keskin bakamadığım bir yerden etrafımı anlamaya çalışıyordum. Sonra olduğum yerde hareket etmeye çabaladım. Bedenim bir yere temas ediyordu tam olarak ne olduğunu anlayamıyordum. İnce zardan farklı kokuda, geldiğim yerden daha sertti. Görüşüm netleştiğinde bu farklılık diğer göreceğim şeylerin başlangıcıydı çünkü çok daha değişik bir yerde bulunuyormuşum.

Zaşa neredeydi? Kardeşim, kardeşime ne olmuştu? Zaşa'ya tısladım. Bunu defalarca kez yaptım ama sessizlik her defasında bana karşılık verdiğinde bulunduğum zara kuyruğumla ard arda darbeler indiriyordum. Zaşa! Neredesin kardeşim? Neden bana ses vermiyorsun? Yoksa tıslamaktan mı korkuyorsun?

Lütfen korkma! Sen haklısın! Sana bunu söylemek istiyorum, beni bırakmamış ol!

Garip renkli sıvılar, onların yanında hiç görmediğim ölçülerde ve maddelerden yapılmış varlıklar ve garip sıvı dolu çevremde bazılarına rastladım maddeler... Bir an bulunduğum yere sığamadığımı hissettim. Öyle ki dilim korkuyla havayı tattığında içgüdülerimin doğru olduğunu acı şekilde tecrübe edinmiştim.

Korkuyordum. Burası gördüğüm en ilginç evrendi. Görmek istediğim hiçbir şeyi göremedim. Merak ediyordum çünkü nasıl geldiğimi bile bilmiyordum. Hepsi o büyük kütleli değişik varlıkların bize yaklaşmasından sonra başımıza gelmişti. Tek emin olduğum buydu. Zaten başka hiçbir şey hatırlamıyordum. Sonsuza kadar yok olduğumu ve nereden geldiysem oraya gideceğimi, kardeşimi çok özlemekten korktuğumu düşlüyordum.

Onu dinlemediğim için kendimden nefret ediyordum.

"Ah, bizim mambacık uyanmış..." İrkilerek bana bakan varlığın gözlerinde gördüm kendimi. Göz bebekleri kafamı ne zaman gökyüzüne çevirdiğimde gördüğüm renge benziyordu ve kendi yansımamı tıpkı garip berrak sıvının içinde seçebildiğim gibi onun varlığının içinde izleyebiliyordum.

"Ne güzel bakıyorsun sen bana, ismini bakış koysam mı ki?" Bu gözlerimi kapamadan önce gördüğüm son varlıktı. Tahminim doğruydu!

Bizi yok etmek yerine ait oldukları yere mi getirmişlerdi? Zaşa, kendi alemlerinin güçlüleri olduğunu söylediğinde haklıydı.

"Birazdan arkadaşların buraya gelecek, heyecanlı olacak mısın yoksa onlarla kavga mı edeceksin bakalım..."

Ne dediğini keşke anlayabilseydim. O zaman çok daha kolay olurdu.

"Tıss!" Başım hızla bu tanıdık sese yöneldiğinde kardeşimi tıpkı benim olduğum yere benzer yere koymuşlardi, bizi getiren başka varlığın elinde haykırıyordu.

"Kardeşim, Zika! Kurtar kendini!"

"Ne oluyor, kardeşim iyi misin! Zaşa!"

"Buradan kaç! Ne yap et kurtul buradan!"

"Niye böyle diyorsun?" Yanıma bulunduğu küçük mekanı yerleştirmişlerdi.

"Diğerlerinden örnek alabildiniz mi?" Biri birine olumsuz anlamda baktı, ancak bizden tam olarak ne koparmak istediklerini, neden bizi bırakmadıklarının açıklamasını anlayamıyordum. Zaşa bu kadar hiddetliyse hiç iyi şeyler yapmayacakları kesindi.

"Bana çok..." Devam ettirmek adına duraksadı.

"... çok farklı şeyler yaptılar kardeşim. İstemediğim kadar farklı şeyler..." Dehşete düşmüştüm ve fark ediyordum da Zaşa çok bitkin görünüyordu. Dili kurumuş, yüzündeki parlaklık hafif solgunlaşmıştı. Kendinde değildi. Ona ne yapmışlardı?

"Seni oradan nasıl çıkaracağım bilmiyorum, kendimi buradan nasıl çıkaracağım onu da bilmiyorum! Sıkıştık kaldık! Kim bunlar, ne istiyorlar?"

"Bizim özümüzü..." Gözünü kapatıp açtı, sağlam olmayan bilinci kapanacaktı.

Gözünü kapatıp açtı, sağlam olmayan bilinci kapanacaktı.

"Özümüz mü? Ne özü?"

Dilini dışarı çıkardı, anlatmak istedi ama anlatamadı. Bilinci ona izin vermedi.

"Bu yılan çok zorluk çıkardı abi. Sağa sola döndü, bize saldırmaya kalktı, beş kişi zor tuttuk. Acayip kuvvetli. Yeni avlanmış belli ki..."

"Diğerleri nerede?"

"Denek odasında."

Biri diğerine baş salladı.

O an başıma geleceklerden habersizdim, o an ilk defa kendi neslimde, kendi ailemden birilerini göreceğimden de habersizdim.

İçeri bir şey taşındı. Benim bulunduğum küçük hazinenin aynısında sarı bedene sahip, kendi gözlerime benzeyen başka bir canlı gördüğümde gözlerime inanamadım. O, bizdik, biz ise o!

Sandığımdan çok daha fazlasıydı.

🐍

İnsanoğluyla tanıştık bakalım, başımıza ne iş getirecekler...

-Simge.