VICIOUS LOVE 1 & 2 (Completed)

NUEVE

VICIOUS LOVE

Written by: Tale teller

-NUEBE-

"Lumapit ka nga dito!" Maangas na saad ni Tristan kay Nadia. "O-oo andiyan na!" Natatarantang tugon ng dalaga habang karga-karga ang malaking payong. Nagmistulang yaya siya ng binata ng araw na iyon. Pagkatapos kasi nilang kumain ng almusal ay pinakiusapan siya ng Don na dalhin ang anak nito sa pagawaan at para ipakita na rin sa binata ang malawak na lupain ng hacienda.

"Bakit ba ang bagal mong maglakad?!" Magkasalubong ang makakapal at well-shaped nitong kilay na bumagay sa deep set nitong mata.

"Huh?" Wala sa sariling tanging sagot nga dalaga. Naasiwa, natatakot at humahanga siya sa binata, all at the same time.

Takot dahil hindi parin niya nakakalimutan ang ginawa nitong kapangahasan sa kaniya kagabi. Siyempre diba... Ang awkward ng sitwasyon nilang dalawa, mabuti na lang at mukhang di nga nito naalala ang ginawang paghampas ni Miyang sa ulo nito.

Kanina ay halos himatayin na silang dalawa ni Miyang nang tumayo si Tristan at nilapitan ang kasamabahay, yun pala ay kinuha lang nito ang ice pack na dala.

Paghanga, dahil isa naman talaga itong nabubuhay na ebidensiya na sadyang nilikha itong perpekto ng Diyos. Kahit sinong babae ay mapapalingon talaga dito, at kahit sinong Eba ay pwede nitong paibigin ng walang kahirap-hirap.

"Tsk!" Tristan rolled his eyes at nagpatiunang maglakad sa kaniya. Nagkandatalisod naman siya sa kakahabol dito habang hawak-hawak ang payong. "S-sandali..." She tried coping up with him, ang lalaki kasi ng mga hakbang nito.

"S-sandali T-tristan..." Nagkandautal-utal niyang sabi habang iniiwasan ang malalaking bato para hindi siya matalisod. "Hinay-hinay lang tayo... Para naman ma-tour kita." Aniya sa binata ang hindi niya alam huminto na pala ito sa paglalakad at dahil ang mga mata a nakatuon sa malubak na daan ay hindi sinasadyang mabangga siya sa malapad at matigas nitong likura.

"Aray..." Mahina niyang tili nang bumagsak siya sa lupa.

"You know what?" Tumaas ang isang sulok ng labi nito. "Your presence annoys me so much!" Tristan said with full of disgust. Why does he hates her that much?

Naiwan siyang nakatunganga habang sinusundan na lamang ng tingin ang papalayong binata, ni hindi man lang siya tinulungan. Kung tutuusin dapat nga sana ay siya ang dapat magalit dito, pero ang labas ay parang ito pa ngayon ang na aagrabiyado.

Tumayong mag-isa ang dalaga, nagalusan rin ang kaniyang mga kamay pero okay lang. Pinagpag niya ang nadumihan niyang damit, gusto niyang maiyak... Parang naalala niya muli ang kaniyang ina. Parang ganito rin kasi...

Subalit hindi siya papa-apekto, ginagawa niya ito para sa kaniyang Papa, bilang ganti sa lahat ng ginawa nitong kabutihan para sa kaniya ay pagpapasensiyahan niya ang anak nitong nagmana ng ugali kay Taning!

Pinulot niya ang lumipad na payong, at pagkaraan ay hinabol parin niya ito.

---

"Eto nga pala ang taniman ng mga tubo..." Nagmistulan siyang tour guide ng binata na wala namang interes na makinig sa mga sinasabi niya. "Araw-araw ay may mga trabahador tayo dito at nag-aani ng mga tubo, syempre hindi nila pinuputol lahat ng mga iyan para naman may ma-ani pa tayo sa susunod." Sinulyapan niya itong abala sa pagbubusisi ng cellphone, pinagpatuloy parin niya ang pagsasalita kahit halatang hindi naman talaga ito nakikinig sa kaniya. "Actually, ang taniman ng tubo ay ten hectars... Sa kabilang dako nama'y makikita mong nakatanim ang ilang mga mais, pinya, rami..." Tsk! Hindi parin ito nakikinig. "Yung mga tinatapon ng mga akala mong basura ay isinasantabi ko para makagawa ng mga handy crafts..."