every night//kim sejeong & cho byeong kyu

dizi.

Dedi ve arkasını döndü.gitti.Byeong ise onu durdurmadı bile.

Sejeong ona inanamiyordu.Dukkanin önünden daha ilerlediğinde arkasından bir ses geldi.

"Sejeong,bekle"

Düşündüğü şey mi olacaktı?pişman olup geri mi dönmüştü?öyle olmasini ümit ediyordu.

Byeong koşarak yanına geldiğinde elindeki çantayı görünce anladı.dusundugu seylerle alakası yoktu.

"Çantan.unutmuşsun."

Sejeong çantayı sertçe çekti Byeong'un elinden.

"Tamam."

Byeong geri döndüğünde Sejeong da tekrar evin yolunu tutmuştu.

Gecenin 01.30'un da sokakta tek başına yuruyordu.Yapmasigi şey değildi ve bunlar Kore'de normaldi ama bunu Byeong'un dükkanından sinirle çıkıp eve giderken yapacağı aklına gelmezdi.

Eve geldiğinde yanaklarindan bir damla yaş süzüldü.Neşesi olan Min-yeon'u da görmeye gidememisti o yüzden zaten bozuk olan morali daha çok bozulmuştu.

Sinirliydi ama daha çok kırılmıştı byeong'a.yardım edeceğinden emindi.

Üstünü bile değiştirmeden eşyalarını bir kenara fırlatarak yatağa attı kendini.

Byeong ise Sejeong'u düşünüyordu.yanlış mi yapmıştı?Bencillik mi etmişti?Yatakta 2 saattir dönüp duruyordu.Uyku tutmuyor,sanki uyumamak için direniyordu bedeni.

Dayanamayıp hızla kalktı yataktan.Saat 04.42'di.Bu saatte böyle birşey yapması hoş olamayacakti ama ertesi günü bekleyemezdi.Sejeong'un evine gidecekti.

Şükürler olsun ki daha önce eve servisle birsürü tablo sipariş etmişti Sejeong.Sipariş ettiği guzel tabloları görüncede bunu yapan kişiyle tanışma isteği onu Byeong'a getirmişti.

Hızlıca dükkana koştu,adresi zor da olsa buldu.Hayatında hiç böyle koştuğunu hatırlamıyordu.Neden arabamı almadım diye düşünse de geri dönmeye vakit yoktu.

Hızlıca kocaman evin ziline bastığında tahmin edeceği gibi kimse açmadı.Tekrar tekrar bastığında Sejeong balkondan bağırıyordu.

"Kimsin sabahın bu saatinde kardeşim?Uyuyoruz şurda"

Mahalle dayıları gibi bağırdığında uyku sersemligiyle farketmedigi Byeong'u görünce hemen içeri koşup kapıyı açtı.

Hızlıca odasına koşup saçını taradı ve hafif bı makyaj yaptı.Unuttuğu tek şey üstündeki ayıcıklı pijamalardı.

Yukarıdaki kapıyı açtığında karşısında Byeong'u gördü.Uyuyamadigi gayet belli olan adamın yüzü belli belirsiz gülüyordu.

"Ne oldu?"

"Ben,özür dilerim Sejeong.Bencillik ettim,seni düşünmedim.kendime göre karar verdim.Eğer bu teklifin hala geçerliyse,kabul.Dükkanla beraber yürütmenin bir yolunu bulacağım."

Sejeong duydukları karşısında sevinçten neredeyse zıplayacakken belli etmemeye çalıştı.

"Geçerli,teklifim yani"

İkiside sadece sustu.Hiçbirşey söylemedi.En sonunda sessizliği bozan Sejeong olduğunda

"Byeong,teşekkür ederim."dedi ve boynuna sarıldı.Çok içten bir sarılmaydı bu.Hangi cesaretle yaptığını bilmiyordu ama yapmıştı işte.Sonrasını düşünmeden.

Byeong da kollarını onun beline sardığında boyunun uzunluğundan Sejeong parmak uçlarındaydı

(normalde o kadar uzun mu bilmiyorum)