every night//kim sejeong & cho byeong kyu

toparlanmak.

"Byeong?"

Byeong Kyu huzur vermek istercesine gülümsedi.

"Jihyo?"

Jihyo telaşla yanına çöktü Sejeong'un tekrar.byeong ise bir yandan saclarini okşuyordu genç kadının hala.

"sana birşey oldu diye çok korktum.o nasıl uyku ya"

uykusuzluktan morarmış olan gözleri bugün fazla uyuduğu için biraz daha iyi görünse de hâlâ anlaşılıyordu.

"Jihyo,biliyor musun?"

Jihyo başta anlamasa da sonra hatırladı.Gözünden süzülen bir damla yaşı çaktırmadan silmeye çalışsada başaramadı.

"biliyorsun."

"Sejeong,tekrar uyumak ister misin?hadi biraz daha uyu da kendine gel"

hala yorgun hissettiği için gözlerini kapattı Sejeong.

Jihyo ve Byeong ise aşağı inip koltuğa oturdular.

"iyi değil"

Jihyo endişeliydi.

"hem de hiç değil"

ne yapacaklarını bilmiyorlardı.byeong psikiyatristlerden yardım almayı düşünmüştü ama Sejeong'un isteyeceğini sanmiyordu.

"biliyorum,yardımcı olmaya çalışıyorum.İyi olsun diye uğraşıyorum ama sen de farkındasın,ne onun için ne de bizim için kolay değil"

hak veriyordu.başını salladı Jihyo

"Byeong,ben onun her zaman yanında olabilecek biri değilim.genelde öyle olsam da yoğun biriyim.İstesem de yapamam.sen onun yanında ol,benim yerime de.Yalnız bırakma onu,çok korkuyorum kendine birşey yaparsa diye."

"ben Sejeong'un her anında yanında olmaya çalışıyorum,ona göz kulak olmaya çalışıyorum zaten.merak etme,öyle birşey yapmaya kalkismaz.izin vermem"

Jihyo tebessüm ettiğinde yavaş yavaş kalktı.

"ben son birkez bakıp gideyim."

Byeong başını salladı.

Jihyo yukarı çıkınca Byeong derin bir iç çekerek başını elleri arasına aldı.O da korkuyordu,çok korkuyordu.

ona zarar gelirse ne yaparım diye düşünmeden de edemiyordu.

birkaç dakika sonra Jihyo aşağı inmişti.koltukta uyuyakalmış olan Byeong'u uyandırmadan çıktı evden.

Byeong sabah Sejeong'un sesiyle uyandı.

"günaydın"

Sejeong günlerdir yaptığının aksine bugün gülümsüyordu.

"günaydın"

Byeong başını yastıktan kaldırdıktan sonra oturur pozisyona gelince Sejeong dağılmış salonu toparlamaya başladı.

"burada uyuya mı kaldın yoksa sen de Jihyo gibi kendime birşey yapacağımdan mı korktun?"

bunları söylerken gülüyordu,byeong çok garipsemişti.Ne olmuştu ona?

"senin öyle birşey yapmayacağını biliyorum.ama sen bu haldeyken gidemezdim değil mi?"

Byeong'da kalktı ve yardım etmeye başladı.

"ayrıca...bugün bende kalacaksın"diye ekledi.

Sejeong şaşkınlıkla arkasını döndü.

"niyeymiş o?"

"niyesi mi var?canım istiyo,itiraz yok"

Sejeong'un hoşuna gittiğinden gülerek başını salladı.