Xoxo Kisses Hugs Minsung ✓

1.7

Jisung Seungmin'in evine geldiğinde kapıyı çalıp bekledi. Seungmin kapıyı açınca akan göz yaşlarıyla hızla sarıldı ona Jisung. "Seungmin bebeğimizi istemedi." Sesi çok titriyordu Seungmin endişe etmeden edemedi. Kaşlarını çattı . "Nasıl kabul etmez ya." Bu ihtimal onunda aklına geliyordu ama gerçek olacağını pek düşünmezdi.

Jisung'u içeri girdiklerinde sakinleştirip onu uyuttu. Jisung'un mışıl mışıl uyuyan haline gülümsedi. Minho'yu Chan'a dövdürmesi gereken konular vardı.

Telefonunu alıp aradı Chan'ı. Bir süre sonra açılınca sırıttı. "Seungmin'im." Kulağına aşık olduğu ses dolunca sırıtması daha da büyüdü. "Chan Minho dan haberin var mı?"

"Niye ne olmuş ki?"

"Jisung'un hamile olduğunu öğrendi. Ama bebeği kabul etmemiş. Biliyor muydun?"

"Hayır söylemedi. Şimdi yanına gitmem kafasını toplasın biraz, ararım sonra. Buluşalım mı şimdi?"

"Buraya gelsen Jisung var uyuyor şuan."

"Olur geliyorum."

Telefonu kapattıktan sonra mutfağa gidip biraz bir şeyler pişirdi. O sıra da uyanmış Jisung mutfağa girmişti. Seungmin arkadaşının yanına gidip sarıldı ona ama bebiş sarılmalarına engel oluyordu. İkisi de kıkırdadı. "İyi misin daha?" Sandalyeye otururken yanıtladı. "Evet daha iyiyim."

"Bak sana sevdiğin yemekleri yaptım." Eliyle tencereleri gösterdi. Çocuk gibi sevinen Jisung'a güldü Seungmin. Mutlu gibi davransa da içinin kan ağladığını biliyordu. Jisung kalkıp çalan kapıyı açtı. "Hoş geldin Hyung . Chan gülümseyip Jisung'un saçlarını karıştırdı. "Hoş buldum."

Seungmin hemen gelip sarıldı ona. Jisung da mutfağa kaçıp gizlicene bir kaç bir şey attı ağzına. Sandalyeye oturup ayaklarını sallayarak bekledi onları.

***

Aradan bir kaç gün geçmişti ,Seungmin de kalmaya başlayalı. Arada bir tutan ağlama krizleriyle ve Seungmin'in onu sakinleştirmesiyle geçmişti. Minho ya çok kırgındı hemde hiç olmadığı kadar.

Seungmin ve Chan randevuya çıkarken kendisi de oturmuş telefonundan kızı için bir şeyler şeçerken sürekli hareket eden kızıyla konuşuyordu. "Sığamadın oraya galiba. " Sürekli hareket etmesi de canını yakıyordu. "Hey gece de böyle olup uyutmazsan beni bozuşuruz."

Kapı çalınca Seungmin'in geldiğini düşündü. Halbuki daha erken di gelmesini beklemiyordu. Koltuğa tutunarak ayağa kalktı. Yavaş adımlarla kapı deliğine bakmadan açtı kapıyı.

Ağlamaktan suratı kıpkırmızı olmuş Miyeon'u beklemiyordu. Miyeon Jisung'un üzerine yürüdü. "Hepsi senin yüzünden oldu. " bağırarak konuşuyordu. Jisung ise şaşkınca ona bakıyordu. Ne onun yüzünden olmuştu.
"Ne noluyo? Ne saçmalıyorsun ya."

"Minho beni istemiyor senin yüzünden." Jisung'un karnına dimdik bakınca Jisung ürpererek bebeğini korumak adına kollarını karnına doladı. "Bide ondan çocuk mu yaptın."
Diyerek çığlık atarak itti Jisung'u.

Jisung yere düşünce Miyeon korkarak ellerini ağzına bastırdı ve kaçıp gitti. Jisung canı yanarken bacakları arasından akan kanla daha çok ağlamaya başladı. Hareket etmeyi bırakmıştı kızı. Bu Jisung'u çok korkutuyordu. Ağlayarak karnına dokundu. "Lütfen hareket et. Lütfen korkutuyorsun beni. Söz veriyorum hareket ettiğinde kızmayacağım." Diyerek daha çok ağladı. Karnına giren sancılarla iki büklüm olmuştu.

Seungmin ve Chan eve gelmişlerdi. Ev kapısının açık olunca garipseyerek girdiler içeri. Yerde kan içinde kalmış bir Jisung görünce Seungmin şokla koştu yanına. "Jisung ne oldu sana." Jisung bayılmadan önce duyduğu son şeydi bu. 

Chan Jisung'u kucağına alıp hızla arabanın arka koltuğuna yatırıp sürücü koltuğuna oturdu. Seungmin de öne oturunca çalıştırıp hastaneye sürdü. Seungmin'in ağladığını görünce direksiyonu tutan bir eliyle onun elini kavradı. "Sakin ol iyi olacaklar. "
Seungmin de sıkıca kavradı onun elini. "Umarım."

Hastaneye vardıklarında Jisung'u ameliyata alınınca Seungmin de ağlayarak yere çöktü. Chan yanına oturup kendine çekip sarıldı. Minho'ya da haber vermemiz gerek. Seungmin kafasını sallayarak onayladı. Chan telefonunu çıkarıp aradı. "Minho."

"Efendim." Minho'nun kısılmış sesiyle hüzünlendi. "Hastaneye gelmelisin."
Telefondan gelen hışırtı seslerinden sonra Minho'nun sesi duyuldu. "Niye?" Chan derin bir nefes aldı "Jisung'u hastaneye getirdik. Şuna ameliyatta."

"Ne kötü bir şey mi oldu?" Sesi korku dolu geliyordu. "Bilmiyorum biz eve geldiğimizde kanlar içindeydi. "

"Hemen geliyorum konum at."

"Tamam atıyorum."

Konumu atıp Seungmin'in saçını okşamaya başladı. Biliyordu ki böyle yapınca biraz da olsa sakinleşiyordu.

___________________________

Neyde hata yapıyorum anlamıyorum çoğu ficler bir sürü oy ve yorum gelirken bu fice gelmiyor niye  anlamıyorum

Arkadaşlar siz yorum yapıp oy vermezseniz kim verecek Allah aşkına

Tüm yazma hevesim kaçıyor bundan sonra daha uzun süreli yb atacağım

Neyse bb